บทที่ 8 เหตุการณ์บีบบังคับ
859 Words
คอนโดเพชรพลอย
ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล
"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า
"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน
"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน
"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป
"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืนพี่ทีหลังก็ได้" ฟรานที่ยืนดูเหตุการณ์รีบเอ่ยบอก แม้ไม่ได้ร่ำรวยเท่าพี่ชายเธอ แต่อยากช่วยเหลืออย่างเห็นใจจริงๆ หนี้ที่เธอไม่ก่อกับถูกทวงรีดไถ่
"ดอกหมื่นนึงไม่รวมต้น" ชายชุดดำบอก สลับส่งสายตาโลมเลียร่างอรชร
"เออ" เขาเปิดประตูรถล้วงในลิ้นชักหยิบธนบัตรจำนวนนึงส่งให้ พอได้รับเงินชายนิรนามคนนั้นรีบวิ่งไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ข้างๆตึกทันที
"ขอบคุณนะคะพี่ฟราน เดี๋ยวพลอยรีบหามาใช้คืนให้นะคะ" เธอรีบยกมือพนมไหว้ขอบคุณ เรื่องเป็นถึงขนาดนี้ไม่รู้จะมองหน้าชายหนุ่มต่อไปอย่างไร นี่ไม่ใช่เหตุการณ์แรกยังต่อมีรอบต่อไป หากมารดายังติดการพนันอยู่
"พี่ไม่รีบใช้หรอกน่า เอาเถอะเราขึ้นไปพักก่อน อย่าลืมล็อคห้องดีๆนะ แล้วถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเวลาเลย" ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร ในเมื่อเขาไม่ได้มีภาระต้องใช้จ่าย แถมยังอยู่ในช่วงตามจีบเพชรพลอย คงไม่ดีถ้าปล่อยเธอหาทางออกเอง
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ฝ่ามือบางยกโบกบ๊ายบ่ายให้ รีบล้วงคีย์การ์ดแสกนเปิดประตูทางเข้าระหว่างที่ฟรานยืนมอง จนเสียงสัญญาณล็อคแน่นหนาเขาถึงขึ้นรถขับออกไป ปล่อยร่างอรชรเดินเข้าลิฟท์ไปห้องพักเช่นทุกวัน
วันต่อมา_
ณ มหาวิทยาลัยแห่งนึง
ร่างอรชรในชุดนักศึกษากำลังนั่งอ่านหนังสือรอขึ้นเรียนวิชาหลัก ใต้ตึกคณะบัญชีช่วงเช้าของวัน และรอเพื่อนสนิทที่ชอบมาสายเป็นประจำอย่างไลลา
"เอาเงินค่าแรงแกไปยัยพลอย" ไลลาที่พึ่งมาถึงพูดขึ้น เธอเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนที่เพชรพลอยคบอยู่ หยิบซองสีขาวใส่เงินจำนวนนึงอยู่ในนั้น หลังแอบหักค่าแรงนิดหน่อยเข้ากระเป๋าตัวเอง
"ขอบใจนะ ว่าแต่เค้ารับพนักงานเพิ่มอีกไหม" น้ำเสียงใสถามต่อ รีบหยิบซองสีขาวใส่กระเป๋าสะพาย เธอคิดว่าหากหางานประจำทำเพิ่ม คงเพียงพอมาใช้ฟรานได้บ้าง
"แกร้อนเงินอีกแล้วเหรอ" จริงๆไลลาก็ทำงานส่งตัวเองเรียน แต่โชคดีหน่อยมีคนอุปถัมภ์ค่อนข้างสูงวัยกว่า ยอมรับสถานะเมียลับให้พวกนักการเมือง ได้เงินดีเลยไม่ค่อยสนใจงานพาร์ทไทม์แล้ว เธอรีบนั่งลงด้านข้างเพื่อนสาว หยิบเอาสมุดเรียนพัดไล่ความร้อน
"เหมือนเดิมแหละ เราต้องกินต้องใช้นี่" ปากเรียวขบเม้มเป็นเส้นตรง แม้ใครจะมองว่าเพื่อนสาวนิสัยแรงๆ แต่สำหรับเธอไลล่าสามารถช่วยเหลือได้ส่วนนึงเลย
"มีงานพีอาร์ที่ผับนั้นอ่ะ เอ้อ..ทำไมวันนั้นแกหายไปอ่ะ อยู่ดีๆก็กลับไปก่อน" ใบหน้าจัดจ้านเอียงจับพิรุธ เธอมองออกว่าเพื่อนสาวอ่อนหัดขนาดนั้นไปทนฤทธิ์ยาได้ยังไง อุตส่าห์รับเงินว่าตั้งก้อนนึงจากชายคนแปลก เพ่งเล็งเธอตั้งแต่ก่อนเข้าผับ
"เราเจอคนรู้จักของแม่พอดีหน่ะ แล้วพี่ฟรานก็มารับด้วย" ปลายนิ้วเรียวสวยเคาะบนหนังสือวิตก ภาพอันแสนทรมานบนเตียงในห้องเชือด สร้างมลทินจนติดตาไม่ลืม
"ลืมไปว่า..แกมีแฟนแล้ว เอางี้ถ้าคืนนี้ไม่ไปไหนรับจ๊อบแทนเราก็ได้ ที่นี่ทิปหนักมีแต่พวกคนรวย"
"ตกลง คืนนี้นะเราไปทำแทน"
.....................................
รอตอนต่อไปเลยค่า...ปะทะกันแน่นอน 55
@ กดไลค์ คอมเม้นท์มาทวงนิยายแบบสุภาพได้นะครับ กราบงามๆทุกการสนับสนุน
- Writer
