NANG magising si Zia ay mag-isa na lamang siya sa ibabaw ng napaka-laking kama.
Still disoriented, ipinaikot niya ang kanyang paningin sa kinaroroonang silid.
Okay. Hindi iyon ang silid niya.
Ayon sa pagkakatanda niya, hindi siya umuwi nang nagdaang gabi. Isinama siya ni Lucian sa tinitirhan nito.
Bahagya siyang natigilan nang may maramdaman sa katawan niya.
Ipinikit niya ang mga mata at mariing lumunok bago unti-unting iniangat ang makapal na comforter na nakabalot sa kanyang katawan.
At saka dahan-dahang idinilat ang kanyang mga mata.
Para lamang sa isang iglap ay muli ring ibaba ang comforter sa dibdib niya.
Para makasigurado ay sinilip niyang muli ang hubad niyang katawan sa ilalim ng comforter, bago muli iyong tinakpan.
Nakakapit ng mahigpit ang dalawa niyang kamay sa comfort
