เช้าวันต่อมา
ณดากระอักกระอ่วนใจมาก แต่ในที่สุดเธอก็ยอมให้ท่านประธานพามาส่งที่หน้าบ้าน
เธอพยายามปฏิเสธแล้วนะ แต่เขากลับขู่ว่าจะปล้ำ แล้วก็เริ่มกอดจูบเธอมาตลอดทางแล้วด้วย ไม่มีทางเลือกนอกจากปล่อยให้อะไรต่อมิอะไรมันเลยตามเลยไปตามที่ใจของจอมเผด็จการต้องการ
“จะไปแบบนี้เหรอ” ภาสกรจับข้อศอกของคนที่เห็นเขาเป็นสารถีจริงๆ สินะ
“คะ?”
นี่มันเจ็ดโมงกว่าเข้าไปแล้ว เธอต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปทำงาน ซึ่งมั่นใจได้เลยว่าไปทำงานสายแน่นอน
“จูบลากันก่อนสิ”
“อย่าค่ะ” เธอเบือนหน้าหนีแล้วก็ยันอกกว้างของคนที่โน้มลงมาในระยะประชิด
“อย่าบอกนะว่าลืมแล้วว่าพี่เป็นผัว...” เขามองคนที่หันมามองตาค้าง ก่อนจะบดจูบปากที่อ้ากว้างนั่นแรงๆ
“อย่าค่ะ คือ...”
“คืออะไร...” เขารวบเอวบางของคนที่ขัดขืนเข้ามาแนบชิด บอกเลยว่าเรื่องทั้งหมดนี่มันเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น
“กลัว...พ่อกับแม่ออกมาเห็นน่ะค่ะ” แค่กลับมาเช้า
