Lavender ลาเวนเดอร์ 17
“นอกจากเจ้าที่ พี่ก็เห็นเขานี่แหละที่อยู่ในบ้าน อีกอย่างเขาตามหนูไปทุกที่เลยนะเหมย หนูไม่เห็นเขาจริง ๆ เหรอครับ?” พี่ความสุขถามอย่างสงสัย ฉันรีบส่ายหน้าตอบทันที เพราะตัวฉันไม่เห็นจริง ๆ อะไรที่อยู่กับฉันน่ะ
“เขา เขาหน้าตาเป็นยังไงคะ”
“หน้าเหมือนหนูเลยเหมย...”
“...” หน้าเหมือนฉันเลยอย่างนั้นเหรอ?
ระหว่างเราสามพี่น้องเงียบไปทันทีเมื่อได้ยินว่าสิ่งที่พี่ความสุขเห็นมีใบหน้าคล้ายกับฉัน พี่มีนและพี่มาร์มองหน้ากันราวกับปรึกษากันผ่านดวงตา
“คนนี้หรือเปล่า” พี่มีนที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยถามพี่ความสุขพร้อมกับหยิบรูปใบหนึ่งออกจากกระเป๋าสตางค์เจ้าตัวส่งไปให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พี่ความสุขรับไปก่อนจะพยักหน้าส่งให้
“รูปอะไรเหรอคะ?” เงยหน้ามองพี่ชายอย่างสงสัย พี่ความสุขยื่นรูปแผ่นนั้นกลับมาให้ ฉันถึงได้เห็นว่าภายในรูปมีพี่ชายทั้งสองคนตอนเด็ก ๆ น่าจะอายุสักห้าหกขวบล่ะมั้ง น
