Lavender ลาเวนเดอร์ 7

1099 Words

Lavender ลาเวนเดอร์ 7 วันที่มีเรียนฉันยังดื้อเดินทางไปเรียนด้วยตัวเองอย่างเคยชิน และจะมีข้อความจากพี่ชายทั้งสองคนส่งมางอแงว่าฉันไม่ยอมรอ ทั้งที่ทั้งสองคนก็บอกแล้วว่าจะไปรับไปส่งฉันแต่เป็นเพราะฉันเองแหละที่ชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและพี่ทั้งสองคนเหมือนจะดีขึ้นล่ะมั้ง มีบ้างที่นั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่ฉันก็ยังไม่กล้าคุยอะไรมากนัก พี่ก็บอกแล้วล่ะว่าไม่เร่งรัดอะไร แต่ไม่ว่ายังไงฉันจะยังคงมีพี่ ๆ อยู่เคียงข้างเสมอ เพียงเพราะประโยคง่าย ๆ ทำให้ฉันถึงกับอบอุ่นที่หัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ที่จริงวันนี้จะเรียกว่ามีเรียนก็ไม่ได้หรอก เพราะอาจารย์นัดมาสอบไฟนอลนอกตาราง ฉันเลยต้องมาสอบจากนั้นก็รอสอบช่วงสิ้นเดือน หลังจากนี้ฉันจะต้องลางานที่ร้านดอกไม้เสียก่อนเพราะจะได้อ่านหนังสือและเตรียมตัวสอบ และวางแผนเอาไว้แล้วว่าหลังจากสอบเสร็จค่อยกลับไปทำงาน “ไง ทำได้ไหม?” หนุงหนิงที่ออกมาจากห้องสอบคนแรกเอ่ยถามฉันเสียงแผ่ว “ได้ทำได้ไหม งง ที่อ่านมาไม่มีสักอย่าง” ฉันบ่นเบาๆ มือก็ล้วงเข้าไปยังกระเป๋าเป้สีครีมของตัวเองเพื่อหยิบขวดน้ำออกมาดื่ม “เออจริง ดีนะวิชานี้มีคะแนนเก็บเยอะแล้ว” มานะบอกแต่ก็ยังทำหน้าเครียดอยู่ไม่น้อย “เดินลงไปข้างล่างไหม อยากกินน้ำปั่นข้างคณะ” หนุงหนิงเอ่ยชวน นั่นจึงทำให้เราทั้งสามคนเดินลงบันไดจากชั้นสี่ลงมาที่ร้านน้ำปั่นข้างคณะ “เอาอะไร?” หนุงหนิงหันมาถามฉันและนานะ “ฉันเอาชาเย็นปั่นเพิ่มไข่มุก” เป็นฉันที่เอ่ยบอกเพื่อนก่อน มือก็ล้วงกระเป๋าสตางค์เตรียมหยิบเงินส่งให้เพื่อน “พี่จ่ายให้เอง” เสียงทุ้มดังขึ้นเบา ๆ ข้างกาย เงยหน้าขึ้นมองเห็นว่าเป็นพี่ความสุข ที่ไม่รู้ว่าเขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงและมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ “รับไปเถอะครับ พี่เลี้ยงเอง” พี่ความสุขเอ่ยบอกเพื่อนฉันมือก็ยื่นเงินส่งให้ หนุงหนิงเบิกตากว้างตกใจแต่มือยังยื่นมารับเงินจากพี่ความสุขไป ตอนนี้ทั้งหนุงหนิงและนานะนั้นมองพี่ความสุขด้วยใบหน้าเขินอาย แต่คนที่เหมือนจะถูกมองนั้นไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิดนอกจากจะก้มมองฉันและยื่นมือมาช่วยถือกระเป๋าเป้ให้ฉัน ถึงแม้จะใส่หมวกอยู่ดังเช่นทุกครั้งที่ออกมาข้างนอกแต่ด้วยหุ่นและใบหน้าที่โดดเด่นของอีกฝ่ายทำให้เขานั้นเป็นที่สนใจอยู่ไม่น้อย “เอ่อ คือ ใครเหรอ?” นานะเมื่อได้สติก็รีบถามฉันทันที ทั้งยังมองพี่ความสุขอย่างพิจารณา สองคนนี้จับผิดฉันเก่งจริง ๆ นะคะ และฉันมั่นใจว่าหนุงหนิงต้องรู้จักพี่ความสุขแน่เลย แก้มแดง ๆ ของเพื่อนฉันการันตีได้อย่างชัดเจนเลยล่ะ “...” ฉันหันไปมองหน้าพี่ความสุขทันทีอย่างต้องการขอความคิดเห็น ไม่รู้ว่าเขาสะดวกใจที่จะให้เพื่อนฉันได้รู้ไหม กระทั่งเห็นว่าเขาพยักหน้าฉันถึงได้เอ่ยแนะนำพี่ความสุขให้เพื่อนได้รู้จัก “อ้อ นี่พี่ความสุข พี่สุขนี่หนุงหนิงและนานะเพื่อนหนูค่ะ” “สวัสดีครับ” พี่ความสุขเอ่ยทักทายเพื่อนฉัน “สวัสดีค่ะ ใช่พี่ความสุขที่เป็นนายแบบใช่ไหมคะ?” หนุงหนิงเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา และคำถามนั้นยังดีที่เพื่อนกระซิบถามเสียงเบา แต่ถึงอย่างนั้นสาว ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ยังคงเมียงมองมาอยู่เรื่อย ๆ ด้วยความสนใจเช่นเดียวกัน “ครับ” “หนูอยากจะกรี๊ด หนูเป็นแฟนคลับพี่” หนุงหนิงบอกอย่างตรงไปตรงมา “ขอบคุณครับ” พี่ความสุขยิ้มบาง ๆ ส่งให้เพื่อนฉันเท่านั้น “เดี๋ยวพี่เขาก็ไม่สบายใจหรอก สั่งน้ำหรือยัง” นานะรีบเตือนหนุงหนิงเสียงเบา จากนั้นความสนใจของเพื่อนฉันจึงไปอยู่ที่น้ำที่เพิ่งสั่งไป “อันนี้ชาเขียวของนานะ” หนุงหนิงยื่นแก้วชาเขียวส่งให้นานะ จากนั้นก็หันกลับไปหยิบแก้วชาเย็นมาส่งให้ฉัน “ชาเย็นเพิ่มไข่มุกของเหมยเหมย” “ขอบคุณค่ะ” เอ่ยบอกเพื่อนเสียงเบาขณะที่ยื่นมือไปรับแก้วเครื่องดื่มมาถือไว้เอง “โอเคจ่ายตังค์เรียบร้อย ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีค่ะ” หนุงหนิงและนานะยกมือไหว้ขอบคุณพี่ความสุขที่ยืนถือกระเป๋าให้ฉันอยู่ คนถูกไหว้รีบยกมือรับไหว้แทบจะทันทีเช่นเดียวกัน “ไม่เป็นไรครับ มีเรียนต่อไหม?” ท้ายประโยคพี่ความสุขเอ่ยถามฉันเสียงเบา “ไม่ค่ะ วันนี้มาสอบน่ะ” “อื้อ งั้นก็ไป ชวนเพื่อนไปกินข้าวด้วยไหม?” คนข้าง ๆ ฉันทวนถามอย่างเกรงใจ “ค่ะ หนุงหนิง นานะไปกินข้าวด้วยกัน” เอ่ยชวนอย่างที่พี่ความสุขได้ถามความคิดเห็นก่อนหน้านี้ “ดีใจจังจะได้กินข้าวกับคนหล่อ มีฉันมีนัดแล้วนี่สิ” นานะบอกฉันอย่างเสียดาย “ฉันเองก็นัดผู้ชายไว้แล้ว น่าเสียดายจัง” หนุงหนิงเองก็ด้วย อุตส่าห์จะได้กินข้าวด้วยกันน่าเสียดายจัง “อ้าว...” “อย่าทำหน้าแบบนั้น เอาไว้ครั้งหน้าเราไปด้วยกันก็ได้ ครั้งนี้แกก็ไปกับพี่เขาก่อนไง” หนุงหนิงรีบเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าฉันกำลังทำหน้าเสียใจที่วันนี้เพื่อนไม่สามารถไปกินข้าวกับตัวเองได้ “เพื่อนก็บอกอยู่ว่าไม่ว่าง ครั้งหน้าค่อยไปด้วยกันอีกก็ได้” พี่ความสุขเตือนเสียงนุ่มนวล “ถ้ายังไงฝากพี่ดูแลเพื่อนหนูด้วยนะคะ จับตาดูอยู่นะคะ” หนุงหนิงทำท่าจ้องมองพี่ความสุขอยู่ นานะเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่หนุงหนิงบอกพี่ความสุข “ครับ จะดูแลอย่างดีเลย ถ้ายังไงพี่ไปก่อนนะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more