หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จทีแรกฮันนี่อาสาจะเฝ้าฉันแต่อีตาสิงโตยืนกรานจะเฝ้าเองแล้วไล่ทุกคนออกจากห้องไป ฉันเลยจำใจต้องให้เขาเฝ้าเพราะฉันพยายามบอกเขาแล้วว่าฉันอยู่คนเดียวได้แต่เขาไม่ฟัง
โครกกครากก~ เสียงท้องของฉันร้องออกมาประท้วงทำให้สิงโตที่นั่งอยู่ที่โซฟาหันมามองทันทีก่อนที่เขาจะลุกเดินออกไปข้างนอก ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าด้วยความอาย จะมาร้องอะไรดังขนาดนี้เนี่ยยยย -///-
“กินอะไรสักหน่อยเดี๋ยวปวดท้อง” ไม่นานหลังจากที่เดินออกไปสิงโตกลับมาพร้อมกับข้าวต้มเขาเทใส่ถ้วยแล้ววางใส่โต๊ะเข็นมาตรงหน้าฉัน
“ขอบใจนะ” ฉันบอกกับเขาก่อนที่จะลงมือกินข้าวต้มอย่างรวดเร็วเพราะยิ่งได้กลิ่นหอมๆ ของอาหารแล้วฉันยิ่งหิว
“ค่อยๆ เดี๋ยวติดคอ” สิงโตที่นั่งมองฉันกินอยู่พูดขึ้น
“ข้าวต้มไม่ติดคอหรอกน่า...แค่กๆๆๆ” ฉันพูดยังไม่ทันจบก็สำลักข้าวต้มทันที สิงโตรีบเทน้ำยื่นมาให้ฉัน ฉันรับมาดื่มอย่างไว
“เห็นมั้ย...” เขาพูด
