หลังจากวันนั้นแม่เลี้ยงสาวกับลูกเลี้ยงหนุ่มก็แอบทำกิจกรรมระบายอาการคันกันทุกครั้งที่มีโอกาสโดยที่ชลธารผู้เป็นพ่อไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยวันนี้ก็เช่นกัน
"ที่รักวันนี้คุณว่างมั้ยคะ"
วรรณากอดอ้อนสามีในขณะที่อีกคนกำลังแต่งตัวอยู่
"วันนี้ผมมีประชุมน่ะทำไมเหรอ"
วรรณาปั้นหน้าบูดขึ้นมาทันทีพลางนั่งที่ขอบเตียงด้วยท่าทีเซ็งจัด
"นาเบื่อค่ะอยากให้คุณพาไปเที่ยวบ้าง"
"งั้นก็ให้เจ้าธีร์พาไปสิผมติดธุระจริงๆ นะครับที่รัก"
เขาอ้อนเธอกลับจนเธอต้องพยักหน้ารับก่อนที่แววตาและรอยยิ้มจะฉายออกมาเมื่อสมหวัง
"แม่นี่เก่งนะครับ อ้อนพ่อจนให้ผมพาออกมาข้างนอกได้"
ชลธีร์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มขณะที่ขับรถอยู่วรรณนายิ้มพลางลูบไปที่เป้ากางเกงเขาเบาๆ ทว่ายั่วยวน
"ก็เพราะคุณธีร์นั่นแหละค่ะ ที่ทำให้แม่ทำได้"
เขาหันมายิ้มให้เธอเพราะเข้าใจในสายตานั้นและในเวลาต่อมาที่บริเวณลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งภายในรถที่ติดกระจกทึ
