“ไม่ต้องลากค่ะ ยังไงฉันก็เดินตามคุณมาดีๆ อยู่แล้วมั้ย ลากแบบนี้น่าอาย ลูกน้องคุณมองกันใหญ่แล้วเห็นมั้ย”
เมต้าร้องประท้วงขณะที่โดนแทนนี่ที่กำลังหัวเสียลากเข้ามาในร้าน เขาหงุกหงิดและเผลอทำรุนแรงกับเธอไปหน่อย
“ขะ ขอโทษครับ ผมหงุดหงิดไปนิด”
เขาทำหน้าตารู้สึกผิดเมื่อเหลือบไปเป็นรอยแดงที่ข้อมือของเธอ
“แล้วยังไงคะ มาฉุกกระชากลากถูกันแบบนี้”
เธอถามขึ้นมา แบบหงุดหงิดนิดหน่อย สายตาของพวกพนักงานในร้านเริ่มมองมาเหมือนอยากรู้แล้วยัยอ้อมนั่นด้วย เธอมองพวกเขาที่กำลังคุยกันแบบใส่อารมณ์ด้วยใบหน้าหลากหลายอารมณ์
“ไม่อยากให้ไปกับคนอื่น หวง”
เขาพูดขึ้นมานิ่งๆ เล่นเอาหัวใจของเมต้าแอบพองโต แต่ไม่ได้ต้องเก็บอาการก่อน แล้วจริงๆ เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปกับหมอนั่นสักหน่อย
“หวงที่แปลว่าหึงหรือเปล่า”
เมต้าแหย่เขาด้วยสีหน้านิ่งเรียบเก็บอาการดีใจไว้
“ครับ น่าจะ ผมไม่เคยเป็นเลยไม่รู้ว่าเขาเรียกกันว่าอะไร”
แทนนี่ต
