ตอนที่ 1 ลูกแม่เลี้ยงยั่วรัก
971 Words
ตอนที่ 1
ผมนั่งหน้าบูดอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเมื่อได้ฟังสิ่งที่คนเป็นพ่อของผมพูดออกมาจากปากอย่างสบายใจพลางหยิบถ้วยกาแฟขึ้นจิบแบบไม่สนอารมณ์ผมสักนิด
“ไม่ต้องมาทำหน้าบูด แกก็เห็นว่าพ่อคบกับคุณน้าศุภามานานแล้ว เขานิสัยดี ชาติตระกูลดี มีอันจะกิน”
เหมือนพ่อจะรู้ทันผม ท่านกลัวว่าผมจะเอาข้ออ้างที่ว่าพวกผู้หญิงวิ่งเข้าหาเขาเพราะเงินมาอ้างแล้วไม่ให้ท่านแต่งงานใหม่ จริงๆ ผมแค่โลกส่วนตัวสูงและไม่ชอบให้ใครต่อใครมาเดินอยู่ในบ้านของตัวเองเท่านั้นเอง
ถึงแม้บ้านผมจะหลังใหญ่โตมากก็ทีเถอะนะ เอาล่ะผมลืมแนะนำตัว
ผมชื่อ ชิน ชื่อจริงชินกร อายุ 18 ปี เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน และใช่บ้านผมรวยมาก แม่ตายตั้งแต่เด็ก พ่อผมเก่งและมีเงินเยอะ แต่ท่านไม่ประสาเรื่องผู้หญิงเท่าไหร่ และมักโดนผู้หญิงปอกลอกเสมอ ผมเลยต้องตั้งแง่ไว้ก่อน แล้วผมสงสารท่านด้วยที่ชอบมานั่งเศร้าเวลาถูกทิ้ง
แต่ยัยป้าศุภาอะไรนี่ก็ดูนิสัยดี ถึงจะเจอมาหลายครั้งแต่ผมก็ไม่มั่นใจ เนื่องด้วยเจอผู้หญิงร้ายๆ มาเยอะทำให้ผมระแวงก็ไม่แปลกใช่มั้ย แต่พ่อนะสิ แลดูรักดูหลงมาก น้าศุภาเป็นแม่ม่ายสามีฝรั่งเธอเสีย แล้วเธอก็มาพบรักกับพ่อของผม
เรื่องฐานะผมก็ตามๆ สืบอยู่ ก็ไม่เห็นว่าน่าจะใช่คนที่มาปอกลอกอะไร แต่ผมก็ยังไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับใคร เลยแสดงออกไปแบบนั้น
“ดูดีๆ อย่าให้มาเพ่นพ่านกวนใจชินก็พอ”
ผมพูดแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ ร่างเหยียดสูงกว่า 180 ซม. ของนักเรียน ม.ปลายปีสุดท้าย หน้าตาผมก็ไม่ได้ขี้เหร่ มีแฟนมาแล้วก็หลายคน ล่าสุดก็ยัยอะตอม คนที่กำลังติดผมอยู่เป็นพันวัน เพราะผมไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แต่ยังลีลาเด็ดอีกต่างหาก
ผมก็ใช้ชีวิตของผมตามปกติ เลิกเรียนกลับมา แต่มีบางอย่างไม่เป็นปกติ
ผมเดินเข้ามาที่โถงของบ้าน ได้ยินเสียงคนจู๋จี๋กันอยู่ตรงสวนของสระว่ายน้ำ ถ้าเดาไม่เป็นคนเป็นพ่อกับเมียใหม่ของท่าน แต่ที่ทำให้ผมตะลึงไม่ใช่เสียงของสองคนนั้นหรอก หากแต่เป็นยัยหัวทองที่กำลังจิบชานั่งเล่นมือถือสบายใจเฉิบอยู่ตรงโซฟากลางบ้าน
ยัยนี่ใส่ชุดนักศึกษาฟิตเปรี๊ยะ แน่นอนว่าน่าจะอายุเยอะกว่าผม ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะมหาลัย ไม่ปี 2 ก็ปี 3 แถมยังนั่งไขว่ห้างโชว์ขาเรียวกระโปรงก็ผ่าข้างจนแทบจะแหวกถึง กกน.แล้วแม่คุณ แถมหน้าตาก็ยังสะสวย หุ่นนี่ก็พระเจ้าปั้นมาชัดๆ แต่ก่อนอื่นเลย นางเป็นใคร แล้วทำไมถึงมานั่งกลางบ้านของผม
ทั้งที่สั่งพ่อไว้แล้วว่าไม่ให้ใครมาเพ่นพ่านในบ้าน หน้าผมตึงขึ้นทันทีที่มองเธอ อีกคนเงยหน้าขึ้นมาสบตา ดวงตาสีออกน้ำข้าวจ้องมองมายังผม ให้ตายเถอะเป็นฝรั่งหรือไงนะ
“อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ พี่ชื่ออลิซ”
เธอทักทายผมเป็นภาษาไทย และใช่ภาษาไทยของเธอชัดมาก ให้ความรู้สึกเป็นคนไทย เพียงแต่ใบหน้าและสีผิว แถมยังสีผม มันฝรั่งชัดๆ ผมเพ่งมองเธออย่างพินิจแล้วเอ่ยเสียงเรียบกับเธอ
“เธอเป็นใคร ทำไมมาอยู่ในบ้านฉัน”
ใบหน้าสวยตึงขึ้นมานิดหน่อยเมื่อได้ยินน้ำเสียงห้วนๆ กับท่าทางไม่สบอารมณ์ของผม ก่อนจะเอ่ยอย่างยียวน
“ไม่น่าเชื่อว่าลูกของคุณลุงจะมารยาทไม่ค่อยดีแบบนี้ ฉันอุตส่าห์ทักทายดีๆ ก่อนแล้วนะ”
เธอพูดเสียงห้วนกลับมา และใช่ ถ้าเดาไม่ผิดยัยนี่น่าจะเป็นลูกสาวของน้าศุภาให้ตายเถอะมาเพ่นพ่านบ้านคนอื่นแล้วยังมาทำอวดดีอีก
“เหอะ ใครสนว่าเธอจะเป็นยังไง ขอตัวนะ”
ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องทำตัวนิสัยเสียแบบนี้ออกไปด้วย จริงๆ ผมก็คุยกับเธอดีๆ ได้แต่ผมกลับทำตัวเหมือนเด็กโดนแย่งความรักออกไปทั้งแบบนั้น ยิ่งหน้าตากับหุ่นของเธอมันทำเอาผมใจเต้นจนต้องเดินเลี่ยงออกมา ถ้าเผลอจ้องนานกว่านั้นมีหวัง…
ตกเย็นผมก็ลงมาทานข้าวกับพวกผู้ใหญ่ และใช่ยัยอลิซอะไรนี่นั่งตรงข้ามผม เธอมองผมด้วยท่าทางกวนโอ๊ยแถมยังคิ้วกวนๆ เพื่อยั่วให้ผมโมโหสินะ เหอะ
"ชิน นี่หนูอลิซลูกสาวคนเดียวของน้าศุภา เธอแก่กว่าลูกสองปี พ่ออยากให้ลูกทำความรู้จักเธอไว้ หนูอลิซเป็นเด็กเรียบร้อยนิสัยดีและเรียนเก่ง หนูอลิซลุงฝากสนิทกับเจ้าชินด้วยนะ"
พ่อผมหันไปยิ้มให้กับลูกสาวติดเมียใหม่อย่างกับเทวดา ตอนพูดกับผมนี่เสียงดุเชียว เรียบร้อยบ้าอะไรก่อนเมื่อเย็นยังเห็นพูดจาเถียงคำไม่ตกฟากกับผมอยู่เลย พ่อโดนยัยนี่แสดงใส่แล้วแน่ๆ
และอย่างที่คิด ยัยคนเรียบร้อยในสายตาคนอื่น ตอนนี้เธอกำลังแผลงฤทธิ์กับผม หรือว่าเธอหมั่นไส้ที่ผมพูดกับเธอเมื่อเย็นก็ไม่รู้ เธอเริ่มแกล้งผมโดยการใช้เท้าของเธอเขี่ยขาของผมใต้โต๊ะ ใช่คุณฟังไม่ผิด ตอนนี้ขาของผมกำลังโดนเขี่ยลูบขึ้นลงอยู่ใต้โต๊ะ ให้ตายเถอะ ยัยผู้หญิงแสบ
- Writer
