นางร้ายทะลุมิติ (ยุค70)

บทที่ 16 หย่งฮ่าวโดนทำร้าย

หลงจื่อมองเฉิงจี้หยวนกำลังทำงานอยู่ที่คอมมูนด้วยความฉงน ยิ่งมองเขายิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายถึงพาตัวเองมาลำบากที่นี่ตั้งหลายปี เขาไม่คิดว่าคนที่เคยสบายและมีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเงินหรืออำนาจ หากว่าเจ้านายกลับไปจะได้ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะปิดตัวเองเพื่ออะไร

“เรื่องที่สั่งให้ไปทำเป็นยังไงบ้าง” เขาถามโดยไม่มองหน้ายังก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิม

“เรียบร้อยแล้วครับพี่จี้หยวน ตอนแรกเธอไม่ยอมรับ แต่อยู่ๆบอกว่าอยากให้สร้างบ้านสองหลัง บ้านของเธอและบ้านคังครับ ถ้าไม่สร้างทั้งสองหลังเธอก็ไม่ยินยอม”

เฉิงจี้หยวนเมื่อได้ยินคนสนิทบอกก็ยิ้มมุมปาก เขาคิดไว้แล้วว่ายังไงเด็กสาวจอมแสบแบบหลี่อิงอิงคงไม่ยอมง่ายๆแน่

“ส่วนเรื่องผู้นำหมู่บ้านหย่งหัวโดนสั่งปลดเรียบร้อยแล้วครับ คนที่จะขึ้นมาแทนน่าจะอีกหนึ่งอาทิตย์เอกสารคงจะมาถึง และวันนี้เธอเข้าไปในอำเภอมาด้วย ดูแล้วน่าจะไปซื้อของใช้และอาหาร แต่พอกลับมาบ้านก็เจอกับอดีตผู้ใหญ่บ้านและลูกชายไปหาเธอครับ”

หลงจื่อพูดถึงตรงนี้รู้ได้ทันทีว่ามีแรงกดดันอย่างมหาศาลส่งมาถึงตัวเขา ก็เจ้านายให้เขาไปสืบดูไม่ใช่เหรอ แล้วเขาพูดอะไรผิด

“หย่งหัวไปขอโทษเรื่องเมื่อวานส่วนลูกชายไปขอโอกาสเธออีกครั้ง แต่โดนหลี่อิงอิงด่าจนกลับบ้านแทบไม่ทันครับ เธอยังบอกอีกว่าเธอไม่นิยมของมือสอง หากว่าของสิ่งนั้นไม่ดีพอ” เรื่องนี้เขาได้ยินชาวบ้านพูดกันเมื่อไม่นานมานี้ ก็สองพ่อลูกนั่นไปรอถึงบ้านคังจะไม่ให้เป็นจุดสนใจได้ยังไง

“อืม นายจัดการอย่าให้มันไปยุ่งกับเธอ นี่คือครั้งที่สามที่ฉันบอกนายเรื่องนี้ ถ้ายังไม่มีอะไรคืบหน้าฉันจะส่งนายกลับไปแล้วฉันจะจัดการเอง” เฉิงจี้หยวนรู้สึกพอใจกับสิ่งที่สาวน้อยอิงอิงพูดมุมปากของชายหนุ่มจึงมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่พอใจที่คนสนิทยังไม่จัดการหย่งฮ่าวเสียที

“พี่จี้หยวน นายใหญ่ให้คนส่งข่าวมาว่าให้พี่กลับไปได้แล้วครับ ตอนนี้สถานการณ์ที่ปักกิ่งไม่ค่อยสู้ดี อยากให้พี่กลับไปจัดการ”

เขาไม่เข้าใจพ่อของเจ้านายนี่จริงๆ ในเมื่อรู้ว่าบังคับเจ้านายของเขาไม่ได้ก็ยังทำ ไม่อย่างนั้นเจ้านายของเขาจะทิ้งตำแหน่งทางการทหารอันยิ่งใหญ่และอำนาจดั้งเดิมที่นายหญิงมีให้ลูกชายคนเดียวแล้วมาอยู่แบบนี้ได้ยังไง

“ส่งข่าวกลับไป ว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ต่างคนต่างอยู่”

“แต่ท่านบอกว่าถ้าพี่ไม่กลับไป นายใหญ่จะทำลายทุกอย่างที่พี่รักนะครับ” เมื่อจบคำพูดนี้ เฉิงจี้หยวนหันมามองด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะกัดกรามข่มความโกรธ

“ถ้าสามารถทำได้ก็เอา รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันเป็นยังไง ในเมื่ออยู่ดีๆ กันไม่ชอบ นายสั่งการลงไปดึงสัมปทานท่าเรือทั้งหมดกลับมา ถ้ามายุ่งกับคนที่นี่รับรองว่าจะไม่เหลืออะไรอีก”

เฉิงจี้หยวนพูดเสียงเหี้ยม ถึงเขาจะเพียงแค่สนใจในตัวของหลี่อิงอิง แต่เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งหรือมาวุ่นวายกับคนที่เขาสนใจ ต่อให้คนๆ นั้นจะเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเขาก็ตาม หลงจื่อหลับตาไว้อาลัยให้นายใหญ่ ถึงแม้ว่าท่านจะได้ชื่อว่าเป็นนายใหญ่ แต่คนที่มีอำนาจจริงๆ คือเจ้านายของเขาคนนี้

“ครับพี่จี้หยวน ผมจะรีบส่งข่าวไปบอก” เขาเองก็ไม่รู้ว่านายใหญ่รู้เรื่องคุณหลี่อิงอิงได้ยังไง เจ้านายเพิ่งจะเริ่มสนใจเธอเมื่อวานเองไม่ใช่เหรอ อย่างว่า หูตาของนายใหญ่ก็มีไม่น้อยเหมือนกัน

เฉิงจี้หยวนพูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะมุ่งหน้ากลับบ้านพัก เมื่อมาถึงเขานั่งหลับตาคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เขาเลือกที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่อย่างสงบ แต่ในเมื่อเขาไม่ยุ่งไม่วุ่นวาย ใครก็อย่ามายุ่งกับเขาหรือคนของเขา หากมายุ่งเมื่อไหร่ เขาก็พร้อมที่จะทำลายล้างให้ย่อยยับทันทีเหมือนกัน

เช้าวันนี้หลี่อิงอิงรีบทำอาหารให้ทุกคนกิน เธออยากที่จะกินข้าวกะเพราไข่ดาว เธอจึงได้ทำเพื่อสนองความอยากของตัวเอง และยังมีข้าวต้มหมูอีกหนึ่งหม้อใหญ่ เธอกลัวว่าคนอื่นๆจะกินกะเพราไม่ได้

“อิงอิง น้องทำอะไร ทำไมกลิ่นมันฉุนแบบนี้” หลี่ฮุ่ยหมินเดินมาถามน้องสาว ตอนนี้ทั้งบ้านนั่งจามกันหมดแล้ว

“เชอะ! พี่อย่ามาขอกินก็แล้วกัน นั่นข้าวต้มหมูทำเสร็จแล้ว พี่ยกไปได้เลย เดี๋ยวลุงๆป้าๆจะไปทำงานไม่ทัน แต่ว่าพี่ฮุ่ยหยางมาหรือยัง ไปลางานที่คอมมูนแค่นี้ ทำเหมือนเดินเข้าไปในอำเภอไปนานซะ”หลี่อิงอิงแอบบ่นพี่รอง

"อิงอิงบ่นอะไร พี่ได้ยินนะ แต่ว่าพี่มีข่าวมาบอกด้วย" ฮุ่ยหยางที่เดินกลับเข้ามาพูดขึ้น

“พี่มาแบบนี้ฉันสะดุ้งทุกที วันนี้มีข่าวอะไรมาจากคอมมูนอีก หวังว่าคงไม่มีใครตายหรอกนะ” หลี่อิงอิงพูดดักคอพี่ชาย

“ถ้าเป็นพี่นะ ขอตายไปเลยดีกว่า เมื่อวานตอนมืดมีคนเจอหย่งฮ่าวนอนสลบอยู่ทางขึ้นเขา แล้วรู้ไหมสภาพเป็นยังไง” หลี่ฮุ่ยหยางเดินเข้ามาใกล้น้องสาวและกวักมือเรียกอีกสองคนมา ก่อนจะเอาหัวจุ่มกัน

"หย่งฮ่าวโดนตัดไอ้นั้นทั้งพวงเลย แถมขาหักทั้งสองข้าง ไม่รู้ว่าไปทำใครไว้ถึงได้โดนหนักขนาดนั้น" หลี่ฮุ่ยหยางทำท่าทางขนลุก

“เจ้าชู้บ้ากามไม่เลือกหน้า ไม่ใช่ว่าไปยุ่งกับภรรยาใครเข้าแล้วโดนสามีเขามาเอาคืนเหรอ” หลี่อิงอิงไม่อยากใส่ใจเพราะไม่ใช่เรื่องของเธอ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าใครช่างกล้าทำเรื่องแบบไม่เกรงกลัวกฎหมายขนาดนี้ ทำแบบนี้ได้คงใหญ่พอตัวเลยละ

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่น้องบอกก็มีส่วนนะ เพราะเป็นลูกชายผู้นำหมู่บ้านไง คนถึงไม่อยากเอาเรื่องหรือมีเรื่องด้วย พอผู้นำโดนปลดเลยกล้าที่จะทำ” หลี่ฮุ่ยหยางคิดตามน้องสาว หากยังขึ้นชื่อว่าเป็นลูกชายผู้นำหมู่บ้านใครจะกล้า

“อิงอิง ฉันว่าเธอควรจะระวังตัวไว้ด้วยก็ดีนะ เมื่อวานใครก็เห็นว่าสองคนพ่อลูกว่ามาที่นี่แล้วโดนด่ากลับไป ไม่ใช่ว่าอดีตผู้นำหมู่บ้านอย่างลุงหย่งหัวจะกล่าวโทษว่าเธอทำร้ายลูกชายเขาหรอกนะ” เสี่ยวหลินคิดดีไม่ได้เลยกับคนบ้านหย่ง เดี๋ยวก็มาโทษสหายของเธออีก

“ฉันว่าไม่มีอะไรหรอก อยากจะมาหาเรื่องก็มา ฉันเองก็ไม่บ้าพอที่จะเอามือไปจับไอ้นั่นแล้วตัดออกหรอกนะ คิดแล้วขนลุก เป็นโรคหรือเปล่าไม่รู้”

"มันก็จริงอย่างที่น้องว่า เรายกอาหารกันไปเถอะให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดี"

หลี่ฮุ่ยหมินยุติเรื่องที่คุยกัน ก่อนจะพากันยกอาหารและถ้วยชามออกมาที่โต๊ะอาหาร

บ้านหย่ง

หย่งหัวนั่งกุมขมับตอนนี้คิดไม่ตกว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเขา อยู่ดีๆ เขาถูกปลดจากการเป็นผู้นำหมู่บ้านแบบฟ้าผ่า ลูกชายโดนทำร้ายตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากคนพิการ โดนตัดส่วนนั้น ขาทั้งสองข้างหัก ตัวเขาเองก็ไม่ใช่ว่าไม่มีศัตรู หย่งฮ่าวลูกชายเขายิ่งแล้วใหญ่ ตอนนี้จับมือใครดมไม่ได้ว่าเป็นฝีมือของใคร

“ฮือๆๆ คุณลุงพี่หย่งฮ่าวจะฟื้นเมื่อไหร่คะ ตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย เราพาพี่หย่งฮ่าวไปโรงพยาบาลดีกว่าไหม”

หลี่เหยาร้องไห้ฟูมฟายเพราะเป็นห่วงคนรัก

“จะพาไปยังไง เจ็บขนาดนั้น หมอก็มาดูอาการแล้ว รอเพียงแค่ให้หย่งฮ่าวฟื้นเท่านั้นเอง” หย่งหัวรู้สึกปวดหัวกับเด็กสาวตรงหน้า มาก็ไม่ช่วยอะไรเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว

“คุณลุงรู้ไหมคะว่าใครทำร้ายพี่หย่งฮ่าว ไม่ใช่ว่าเป็นนังอิงอิงเหรอ เมื่อวานฉันได้ยินชาวบ้านพูดว่าพี่หย่งฮ่าวไปหามันที่บ้านคังพร้อมคุณลุง เพราะต้องการจะกลับไปขอคืนดี”

หลี่เหยาพูดอย่างแค้นใจ มีอย่างที่ไหนอยากกลับไปขอคืนดีกับนังอิงอิง คุณลุงก็เหมือนกันไม่รู้หรือไงว่าเธอมีความสัมพันธ์กับพี่หย่งฮ่าวแล้ว

“เป็นไปไม่ได้หรอก หลี่อิงอิงไม่มีทางทำได้ หย่งฮ่าวตัวใหญ่ขนาด มีแต่คนตัวโตๆเท่านั้นที่จะล้มเขาได้” ไม่ใช่เขาไม่คิด แต่ความเป็นไปได้นั้นน้อยมาก

“แล้วถ้านังอิงอิงจ้างคนอื่นมาทำร้ายล่ะคะ อย่าลืมนะว่าตอนนี้มันมีเงิน มันอาจจะจ้างคนมาทำร้ายพี่หย่งฮ่าวก็ได้ใครจะไปรู้”

หลี่เหยาพยายามใส่ร้ายหลี่อิงอิง เธอเกลียดญาติผู้น้องคนนี้เข้ากระดูกดำ เธอไม่มีทางปล่อยให้มันอยู่อย่างสงบหรอก