“นั่นไง” หลงจื่อได้แต่อุทานในใจ ผิดจากที่เขาว่าไหมล่ะ พูดยังไม่ทันขาดคำ
“พี่จี้หยวนพี่บ้าหรือเปล่า ช่วยรักษาชื่อเสียงฉันแต่พี่ไม่ได้แต่งงานตลอดชีวิตเลยนะ”
หลี่อิงอิงไม่คิดมากเพราะเธอเองคิดว่ามีครอบครัวมีพี่ชาย มีสหาย และมีธุรกิจมีเงินก็พอแล้ว ส่วนเรื่องสามีน่ะเหรอ ไม่มีก็ไม่ตายค่ะ
“ก็ไม่เห็นเป็นอะไร หมั้นกับเราแต่งกับเราดีกว่าถูกจับแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ จริงไหมหลงจื่อ”
“ครับ”
หลงจื่อพยักหน้ายอมรับ แต่กลับทำให้ทุกคนคิดว่า จี้หยวนและหลงจื่อนั้นเสียใจที่ทั้งสองคนแต่งงานกันไม่ได้ และคิดว่าครอบครัวของพี่จี้หยวนนั้นไม่ยอมรับ
“พี่จี้หยวนทำหน้าเหมือนโดนบังคับแต่งงานอย่างนั้นแหละ”
“จริงครับ วันนี้ที่บ้านพี่จี้หยวนส่งข่าวมาว่าจะหาเจ้าสาวและเตรียมงานรอไว้แล้ว ถึงแม้พี่จี้หยวนจะไม่กลับไปงานแต่งก็จะเกิดขึ้น”
หลงจื่อแสร้งทำสีหน้าเศร้า เล่าเรื่องจริงบ้างไม่จริงบ้างออกไป แต่กลายเป็นว่าทุกคนสงสา
