หลี่อิงอิงขมวดคิ้ว บ้านเฉาใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอถึงกล้าขู่ชาวบ้านไม่ให้ช่วย และชาวบ้านก็ดันเชื่ออีก แต่อย่างว่าละอาหารธัญพืชคือเรื่องสำคัญสำหรับคนที่ทำงานในคอมมูน และชาวบ้าน
“จริงเหรอพี่หย่วนเจ๋อที่พี่ชายคนนี้พูด”
หลี่อิงอิงหันมาถามพี่หย่วนเจ๋อที่กอดภรรยาอยู่ไม่ปล่อย เฮ้อ! เหม็นความรักจริงๆ พอหันมามองพี่จี้หยวนก็ต้องนึกถึงพี่หลงจื่อสงสัยป่านนี้คงยืนชะเง้อรอคนรักกลับไปกินข้าวเที่ยงแล้ว
“จริงครับ เฉาอ้ายขู่ทุกคน ผมเลยบอกไม่ต้องเข้ามาช่วยเดี๋ยวชาวบ้านจะเดือดร้อนไปด้วย” หลี่อิงอิงพยักหน้า พอจะเข้าใจขึ้นมาหน่อย
“บ้านเฉาใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ ถึงกล้าขู่ชาวบ้านได้ ก็อย่างว่าแหละ”
หลี่อิงอิงไม่พูดต่อ ปล่อยให้แต่ละคนคิดกันเอง ไม่นานผู้นำหมู่บ้านก็เดินมาพร้อมเอกสารในมือ จากนั้นยื่นให้กับเจ้าหน้าที่เหลี่ยน
“นี่คือหนังสือแยกบ้านและตัดขาดใช่ไหม” เมื่อรับมาแล้วเจ้าหน้าที่เหลี่ยนจึงได้ถามกลับไป ผู้นำหมู่
