“พี่ชายหนูขอดูแผลหน่อยได้ไหม เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ”
หลี่อิงอิงเธอมียามากมายรวมทั้งยารักษาและลบรอยแผลเป็นด้วย เฉาหย่วนเจ๋อตกใจที่สาวน้อยคนนี้ไม่กลัวรอยแผลเป็นของเขาแถมยังให้เขาเงยหน้าอีก เมื่อหลี่อิงอิงมองแล้วคิดว่าไม่ยาก ยาที่เธอมีน่าจะลบได้ถึงไม่ทั้งหมดก็น่าจะจางลง เธอไม่กล้าจะขอจับรอยดูว่าลึกไหม เดี๋ยวคนจะหาว่าเธอบ้า
“พี่ทั้งสองคนรอหนูสักครู่นะ เดี๋ยวหนูมา ห้ามไปไหนนะคะ”
หลี่อิงอิงกลัวว่าทั้งสองคนจะเข้าใจผิดว่าเธอคิดร้ายจึงย้ำอีกครั้งว่าให้ทั้งสองคนรอตรงนี้ เมื่อเห็นทั้งสองคนพยักหน้าหลี่อิงอิงจึงหยิบตะกร้าของตานฟางอิ๋งแล้วเดินหายเข้าไปทางมุมตึก
หลี่อิงอิงเธอเลือกทั้ง หม้อสองใบ กระทะหนึ่ง ถ้วยชามสิบชุด ชุด ช้อน มีด ตะหลิว ทัพพี และของที่ต้องใช้ ในเมื่อแยกบ้านมันก็แสดงว่าพี่ทั้งสองคนนี้ไม่มีเลย เธอจึงเอาผ้าห่มมาให้ด้วยสองผืน ดีที่ถุงใส่เป็นสุญญากาศเลยทำให้ไม่ใหญ่มา
รวมทั้งอาหารเนื้อส
