บทที่ 1 ตัวตนของนางร้าย
1619 Words
เอมมี่เธออายุสามสิบสองปี เป็นนักแสดงแนวหน้าที่ค่าตัวแพงที่สุด เธอสวยและรวยมาก พ่อแม่เป็นนักธุรกิจแต่ต้องมาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่เธอเรียนจบมหาลัย ทรัพย์สินของเธอนั้นมีหลายร้อยล้าน เอมมี่เป็นลูกสาวคนเดียวไม่มีพี่น้องที่ไหน แต่มีญาติพี่น้องทั้งฝ่ายพ่อและแม่ที่คอยจะมาฮุบสมบัติของเธอ
เอมมี่เคยมีคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน เขาเป็นพระเอกที่คนทั้งประเทศรู้จัก เมื่อสองปีก่อนเธอตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์วันเกิดด้วยสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับลูกผู้หญิง เพราะเธอมั่นใจแล้วว่าคนๆนี้คือสามีของเธอ แต่แล้วเธอกลับเซอร์ไพรส์กว่าเมื่อมาเจอคนรักกำลังมีอะไรกับเพื่อนสนิทของเธออย่างลิตา
“ถ้าเสร็จแล้วก็บอกฉันด้วยนะฉันจะรออยู่ด้านนอก หรือจะให้ฉันมองต่อก็ได้นะไม่ขัด” เอมมี่พูดอย่างเชิดหน้า ทั้งๆที่ในใจนั้นเจ็บแสนเจ็บ
“เอมมี่ คุณอย่าเข้าใจผิดนะ พี่ไม่ได้รักลิตา เราแค่สนุกกันเฉยๆ” เมฆหรือเมฆาพูดอย่างตกใจไม่คิดว่าคนรักจะเข้ามาเห็นแบบเต็มๆอย่างนี้
“ฉันเข้าใจไม่ผิดหรอก เอาเป็นว่าฉันรอข้างนอกก็แล้วกัน เห็นภาพนี้แล้วอุจาดตา”
เอมมี่พูดจบก็สะบัดหน้าเดินออกมา ไม่นานเมฆคนรักของเธอก็เดินตามออกมาแล้วจับมือของเธอไว้ แต่เอมมี่สะบัดด้วยความรังเกียจ
“เมฆคะ เราจบกันแค่นี้เถอะ ฉันไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ส่วนนังลิตามันก็ไม่ใช่เพื่อนฉันแล้ว คนเนรคุณแบบนี้ฉันไม่นับมันเป็นเพื่อนอีกต่อไป แล้วก็ช่วยเก็บของออกไปจากคอนโดนี้ด้วยนะ ฉันจะขายทิ้ง ฉันขยะแขยง หากต้องใช้คอนโดที่คนโสมมทั้งสองคนมาสมสู่กัน”
“ส่วนแกนังลิตา เก็บของออกจากคอนโดที่ฉันให้แกอยู่ได้เลยนะ ฉันจะขายทิ้งเหมือนกัน ในเมื่อฉันให้ได้แกทุกอย่างแต่แกกลับเนรคุณฉันขนาดนี้ เชิญแกก็ไปหาเพื่อนที่ช่วยเหลือและให้แกทุกอย่างใหม่เถอะ ฉันขอบาย จบนะ”
เอมมี่ไม่รอให้ทั้งสองคนพูดอะไร เธอจึงเดินออกมาพร้อมกับน้ำตาแห่งความเสียใจที่ถูกคนรักและเพื่อนรักหักหลังเพียงแต่ทั้งสองคนไม่เห็นเท่านั้นเอง
หลังจากนั้นมาเอมมี่ก็ไม่คิดที่จะรักใครอีกเลย มุ่งมั่นทำแต่งานและสานต่อธุรกิจของครอบครัวจนรุ่งเรืองภายในสองปี
วันนี้เป็นวันปิดกล้องละครที่เธอเล่นเป็นนางร้ายที่เสี่ยงกับเปลือกทุเรียนมากที่สุดเท่าที่เธอรับเล่นละครมา
“พี่เอมมี่วันนี้อย่าลืมมางานเลี้ยงปิดกล้องนะคะ” ลูกตาลเจ้าหน้าที่ในกองถ่ายบอกด้วยรอยยิ้ม
“แหมยายลูกตาล กลัวพี่จะไม่มาหรือไงจ๊ะ พี่ไม่พลาดหรอก รอพี่ได้เลย” เอมมี่พูดด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“แต่งตัวมาสวยๆเลยนะพี่ วันนี้ยายลิตาคงจะมาด้วย”
ลูกตาลพูดเพราะเธอเองก็เกลียดยัยลิตาเหลือเกิน เป็นแค่ตัวประกอบยังจะหยิ่งยิ่งกว่านักแสดงนำซะอีก ตอนนี้เธอได้ข่าวว่าพยายามหาเสี่ยเกาะแล้วเหมือนกัน ในวงการใครไม่รู้บ้างว่านังลิตาเริ่มที่จะขายนาผืนน้อยหลังจากที่พี่เอมมี่เลิกคบและตัดเพื่อนกับหล่อน
“มาก็แล้วยังไง พี่ว่าเราอย่าไปให้ค่ากับคนแบบนี้เลย พี่กลับก่อนดีกว่า แล้วเราจะให้พี่ไปรับที่หอพักไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่เอมมี่ เดี๋ยวหนูไปเองดีกว่าพี่เอมมี่ไม่ต้องขับรถมาเองนะ ให้คนขับรถมาให้ดีกว่า”
“จ้า รู้สึกเหมือนเราจะเป็นแม่คนที่สองของพี่เลยนะเนี่ย”
เอมี่หัวเราะแล้วเดินจากไป แต่ระหว่างทางก่อนที่จะถึงรถยนต์คันหรูของเธอก็เจอคุณยายท่านหนึ่งกำลังเดินอยู่แต่เหมือนว่าเธอกำลังจะล้มลง
“อุ้ย คุณยายคะ มาค่ะฉันช่วย” เอมมี่พยุงคุณยายมานั่งใต้ต้นไม้
“ขอบใจมากนังหนู” ยายท่านนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน
“คุณยายรอหนูแป๊บนึงนะคะ เดี่ยวหนูเดินไปเอาน้ำมาให้ดื่ม ส่วนนี่ ยาดม คุณยายถือก่อนนะคะเดี๋ยวหนูมา” เอมมี่ส่งยาดมให้คุณยายก่อนจะรีบเดินไปหาน้ำมาให้ดื่ม
“เฮ้อ ชะตาชีวิตแม่หนูคนนี้น่าสงสารเหลือเกิน มีเงินมีทองทรัพย์สินท่วมหัว แต่หาคนดีๆที่จะเข้ามาเป็นคู่ชีวิตไม่ได้เลย เหลือเวลาไม่นานแล้วสินะ แล้วครอบครัวที่เธอจะไปอยู่ก็เห็นแก่ตัวและเอารัดเอาเปรียบขนาดนั้น หวังว่าคู่แท้ของเธอจะคอยช่วยเหลือแม่หนูคนนี้นะ”
ยายท่านนั่งพึมพำคนเดียวเสียงเบาๆ ไม่นานเอมมี่ก็เดินกลับมาพร้อมน้ำและของกินมากมาย
“คุณยายคะ มาแล้วค่ะ นี่น้ำนะคะแล้วก็มีของกินกับขนมด้วยคุณยายเอาไปกินนะคะ” เอมมี่ยิ้มแย้มบอกคุณยาย
“ขอบใจมากนะแม่หนู สวยแล้วยังใจดีอีก ยายขอให้หนูเจอแต่สิ่งที่ดีๆหลังจากนี้นะลูก”
“ยายมีเรื่องจะบอกหนูด้วย แต่ยายขอให้หนูเชื่อนะ หนูจะได้เตรียมตัว หนูมีเวลาอยู่ที่ภพนี้อีกแค่หนึ่งเดือนเท่านั้นนับจากนี้ จงจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยและเตรียมพร้อมให้ดีเพื่อที่จะไปอยู่ในที่ใหม่”
“หมายความว่ายังไงค่ะคุณยาย หนูกำลังจะตายเหรอคะ แล้วหนูจะต้องไปอยู่ที่ไหน” เอมี่ถามอย่างตกใจ
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ แต่ยายไม่สามารถบอกว่าหนูจะต้องไปอยู่ที่ไหนมันเป็นมิติของสวรรค์ เดี๋ยวหนูจะรู้เอง ส่งมือมาให้ยายหน่อยได้ไหม” เอมมี่ก็ส่งมือให้อย่างงงๆ
“เอาละ ยายไปก่อนนะ ขอให้หนูจงเตรียมพร้อมให้ดี ที่ๆหนูไปยังมีคนที่เป็นคู่ชีวิตของหนูอยู่ที่นั่นด้วย หนูและเขาจะไม่พรากจากกันอีกต่อไป” คุณยายพูดจบก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว
เอมมี่นั้นเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่เธอก็ไม่ใช่ว่าจะไม่คิดตาม หากว่าเธออยู่ได้อีกแค่เดือนเดียวจริงๆล่ะ เธอจะทำยังไง แล้วที่ให้เตรียมตัวนั้นเธอจะเตรียมอะไรได้ ไม่ใช่ไปต่างประเทศนะที่จะเอาของที่ต้องการส่งเครื่องบินหรือแพ็คกระเป๋าไปได้ เฮ้อ! เดี๋ยวค่อยกลับไปคิดที่บ้านดีกว่า ตอนนี้ขอไปทำสวยเพื่อจะไปงานเลี้ยงปิดกล้องก่อน
คืนนี้เป็นงานเลี้ยงปิดกล้อง เอมมี่แต่งตัวมาก็ไม่ให้เสียชื่อนางร้ายเบอร์ต้นๆ เล่นเอาหนุ่มๆที่เห็นมองตาไม่กะพริบ
“ว้าว! พี่เอมมี่เซ็กซี่มากเลยค่ะ หนูถามพี่จริงๆเถอะ แม่ให้พี่มาเยอะหรือไงถึงได้เกินหน้าเกินตาแบบนี้”
ลูกตาลแซวพี่สาวคนสวยถึงแม้จะเป็นนางร้ายค่าตัวแพงที่สุด แต่ก็ไม่เคยถือตัวกับเธอเลยสักครั้งเดียว
“ก็แน่นะสิ ทั้งตัวพี่ไม่มีมีดหมอเลยสักนิด ธรรมชาติและแม่ให้มาล้วนๆ จ๊ะ”
“น้อยๆหน่อยเถอะย่ะ แม่นางร้ายสุดสวย แกแต่งมาแบบนี้คนทั้งงานตายเรียบ แต่แกรู้หรือเปล่าว่าวันนี้นังลิตามาด้วยนะ แถมไอ้เมฆที่ตอนนี้ตกอับมาเล่นเป็นตัวประกอบก็มา บันเทิงแน่ละงานนี้” พงษ์หรือซูซี่ เพื่อนสนิทของเอมมี่อีกคนพูดเสียงเล็กเสียงน้อย
“ไอ้พงษ์แกไม่ต้องทำเสียงแบบนี้ได้เปล่าวะ แกลืมหรือไงเรื่องนี้แกเล่นเป็นพระรอง แต่งเป็นผู้ชายแล้วพูดเสียงแบบนี้ขนฉันลุกไปยัน...”
“หยุด นังเอมมี่ มีใครไม่รู้บ้างว่าฉันเป็น แกเลิกเรียกชื่อเดิมฉันซะที ซูซี่รับไม่ได้” พงษ์หรือซูซี่ทำท่าทางรับไม่ได้จนลูกตาลหัวเราะขึ้น
“พี่ทั้งสองคนนี่ยังไง เข้าไปในงานได้แล้วค่ะ ทุกคนมากันหมดแล้วรวมถึงสองคนนั้นด้วย แต่ว่าถ้ายัยลิตามาหาเรื่องพี่ พี่จะทำยังไง ตอนนี้นางก็ขายนาผืนน้อยแล้วนะ”
“ก็ไม่ยังไง ลองมาหาเรื่องดูแม่จะพังงานให้ดู รู้จักเอมมี่น้อยไปซะแล้ว”
“แกจะบ้าเหรอนังเอมมี่ งานทั้งงานผู้จัดจ่ายเงินไปตั้งเท่าไหร่ แกหาวิธีอื่นเถอะ”
พงษ์กลัวเหลือเกินว่าเพื่อนของเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ แต่สำหรับเอมมี่นั้นถ้าไม่มีใครมาหาเรื่อง เอมมี่ก็จะไม่เล่นงานกลับ แต่ถ้าใครมาหาเรื่องเธอ เธอเล่นงานคืนจนกลับบ้านเดิมไม่ถูกเลยละ เอาให้พังไปข้างหนึ่งเลยทีเดียว เพราะทั้งพงษ์และลูกตาลเจอมากับตัวแล้วเมื่อเอมมี่ระเบิดอารมณ์
“แล้วยังไง เท่าไหร่ก็เท่ากัน ฉันสวยและรวยมากไม่รู้หรือยังไงจ๊ะทั้งสองคน” เอมมี่พูดจบก็จูงมือทั้งสองคนเข้ามาในงานด้วยเสียงหัวเราะ
- Writer
