Chapter 1
2907 Words
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง เผยแพร่ ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้
โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY
หากพบการละเมิดลิขสิทธิ์ จะดำเนินคดีตามกฎหมายทันที
Writer : MaNIE-STORY
Illust : Frerozy
บ้านดินแดน
"พ่อคะ เดี๋ยวหนูไปแทนเฮียเองค่ะ ช่วงนี้เฮียยุ่งๆ"หรรษาเอ่ย
"จะไปแทนเฮีย ถามเฮียตัวเองหรือยังละครับคุณหนูหรรษา ว่าเฮียเขาให้ไปหรือเปล่า" ดินแดนผู้เป็นพ่อเอ่ย
"ถ้าถามก็ไม่ได้ไปซิคะ หนูกับเฮียอายุห่างกันแค่สองนาทีเองนะคะพ่อ แต่เฮียทำเหมือนหนูเป็นเด็กเล็กกว่าเฮียเป็นสิบปีแบบนั้นอ่ะ ทำคนเดียวร่างกายทรุดหมดแล้ว"
หรรษาเอ่ย เพราะกะตัญไม่ยอมให้หรรษาทำงานอะไรเลยเกี่ยวกับธุรกิจพวกนี้ เธอมีหน้าที่แค่ใช้เงิน รับเงินอย่างเดียว เพราะผู้เป็นพี่ชายแสนจะหวงและห่วงเอาซะเหลือเกิน
"ตามใจหนู ลูกค้าคนนี้ไม่เคยมีประวัติโกงหรืออะไร ไม่น่ามีปัญหา หนูก็อย่าทำให้ไอ้เฮียของหนูมันมาบ่นพ่อนะที่ปล่อยหนูไปทำเอง" ดินแดนเอ่ย
"ค่ะพ่อ"
คลับหรูใจกลางเมือง
หรรษาในชุดเปรี้ยวขาดใจสีดำรักรูปพร้อมรองเท้าส้นสูงกว่า4นิ้วเดินเข้าคลับมาโดยที่มีลูกน้องตามมาด้วยอีกสองคน เธอมาตามนัดเพื่อพบกับลูกค้าของกะตัญที่นัดเอาไว้
"สวัสดีค่ะ"
มาเฟียหนุ่มผมบรอนด์นัยตาเย็นชาที่นั่งถือแก้วเหล้าในห้องค่อยๆเงยหน้าพรางขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่มาไม่ใช่กะตัญ แต่กลับเป็นสาวสวยคนนึง
"ฉันชื่อหรรษา มาแทนเฮียกะตัญ" หรรษาเอ่ย
"เชิญนั่งครับ ผมชื่อไคล์ นัดคุณกะตัญไว้เรื่องสินค้า ว่าแต่คุณเป็นใครกัน"ไคล์เอ่ย
"ฉันเป็นน้องสาวของเฮียกะตัญค่ะ ก่อนคุย ฉันคอแห้งนิดหน่อย ขอไวน์สักแก้วก่อนนะคะ"
ไคล์กดขำเบาๆเมื่อหญิงสาวตรงหน้าไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงทั่วๆไป มาถึงคุยงานเรื่องอาวุธแถมบอกคอแห้งของดื่มไวน์ก่อน ท่าทางเธอจะเอาเรื่องไม่เบา เหมือนไม่ได้กลัวใครเลยสักนิด
"สั่งไวน์มาให้คุณหรรษาหน่อย"ไคล์เอ่ย
"ครับนาย"
"ขอบคุณค่ะ หล่อแล้วพูดง่ายซะด้วย"หรรษาเอ่ยพรางกดมือถือเพื่อเปิดข้อมูลอาวุธที่จะคุยวันนี้โดยที่ปากก็เอ่ยชมมาเฟียหนุ่มราวกับเป็นเรื่องปกติ
"แบบนั้นเหรอครับ"
"พูดปกติได้นะคะ ฉันไม่ถือ คิดซะว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกล นี่ค่ะ รายการสินค้าที่คุณขอเฮียไว้"
หรรษาเอ่ยพรางส่งมือถือของเธอให้ไคล์ดู ไม่นานพนักงานเสิร์ฟก็เอาไวน์ราคาแพงมาเสิร์ฟก่อนรินใส่แก้วให้หญิงสาว เธอยกมันขึ้นดื่มพรางดมกลิ่นหอมๆของไวน์นั่น แต่คนรอบตัวจะรู้ว่าหรรษาชอบปาร์ตี้ แต่คอแสนจะอ่อนเอาซะเหลือเกิน ดื่มนิดดื่มหน่อยก็หน้าแดง
"ดื่มน้อยๆก่อน เดี๋ยวงานไม่เสร็จ" หรรษาเอ่ยกับตัวเอง ทำเอาไคล์กดขำเบาๆ
"ทำไมครับ? ทำไมดื่มเยอะไม่ได้"ไคล์เอ่ย
"อ่อ ฉันดื่มเยอะไม่ได้ เพราะดื่มเยอะทีไร หายนะลงที่นั่นค่ะ"
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ?" ไคลล์เอ่ย
"ค่ะ เอาเป็นว่าเราคุยงานกันเถอะค่ะ เสียเวลาคุณดื่มหมดค่ะ"
ทั้งคู่คุยงานกันไปในขณะที่หรรษาก็เผลอยกแก้วไวน์ดื่มไปเรื่อยๆ ไคล์ที่เริ่มสั่งเกตุว่าหรรษายิ้มบ่อยเข้าก็เริ่มจะเชื่อว่าเธอน่าจะคออ่อน
"ลูกน้องคุณรออยู่ข้างนอกมั้ย?"ไคล์เอ่ย
"กลับไปแล้ว ไล่กลับไปแล้วค่ะ"
"อ่อ แล้วคุณขับรถกลับไหวเหรอ"ไคล์เอ่ย
"ไหวค่ะ สบายมาก"
มาเฟียหนุ่มหน้านิ่งก็ตกลงเรื่องงานกับเธอจนจบเป็นจังหวะเดียวกับที่หรรษายกแก้วไลน์ขึ้นดื่มเป็นแก้วสุดท้าย หมดขวดพอดิบพอดี แววตาเธอเริ่มแปลกๆ มองเขาแปลกๆ แต่สำหรับไคล์ เรื่องแบบนี้ของผู้หญิงเขาเจอประจำ แต่แค่ไม่คิดว่าลุกมาเฟียทรงอิทธิพลแบบหรรษาจะใจกล้าขนาดนี้
"เดี๋ยวคุณ.."
"หยุด!! พูดก่อนค่ะ หรรษาอยากเต้น"
และก็เป็นจริง เธอลุกขึ้นเต้นในห้องวีวีไอพีนั่น ก่อนเซล้มลงใส่ไคล์เข้า เขารับเธอแต่ก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอ เพียงแค่ค่อยๆพยุงเธอเท่านั้น
"ไคล์คะ คุยงานเสร็จแล้วเหรอ ไปต่อกันมั้ยคะ" หญิงสาวคนนึงที่ดูเหมือนจะเป็นคู่ขา หรือคู่นอนอะไรสักอย่างของมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหา แววตาของหรรษาที่หันไปเห็นก้เหมือนไม่ชอบใจ
"ปล่อยมือหล่อนเลย ปล่อย!!"หรรษาเอ่ยพรางผลักมือของหญิงสาวคนนั้นออกจากแขนของไคล์
"หรรษา คุณเมาแล้วนะ เดี๋ยว.."
"หยุด!!! ห้ามพูด ขอจัดการยัยนี่ก่อนนน.."
"กรี๊ดดดดด อะไรเนี้ย" หญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมาเมื่อหรรษาจิกผมเธอเต็มแรงทั้งที่ตัวเองยังเมา ไคล์และลูกน้องรีบแยกทั้งคู่ออกจากกันทันที
"เอาตัวออกไปก่อน เดี๋ยวกูจัดการหรรษาเอง"ไคล์เอ่ยให้พาหญิงสาวคู่นอนของเขาออกไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะถอนหายใจอย่างหงุดหงิดแล้วพยุ่งหรรษาออกจากห้องวีวีไอพีไป
คอนโดหรูของมาเฟียหนุ่ม
เขาพาเธอกลับมาที่คอนโดก่อนวางเธอนอนลงบนเตียง เขาไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่น้อย เพียงแค่ไม่รู้จะส่งเธอกลับยังไงไม่ให้มีเรื่องเท่านั้น มือหนาคว้าแก้วเหล้าขึ้นดื่มก่อนนั่งลงบนขอบโต๊ะหมิ่นๆสายตาพรางมองสาวสวยเปรี้ยวจี๊ดคนนี้หลับอยู่บนเตียงนอนเท่านั้น
ไคล์เป็นผู้ชายที่ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เขามองว่าความรักคือการผูกมัด ความไม่อิสระ และความหลอกลวง ตลอดชีวิตของเขาเจอคำว่าความรักในรูปแบบที่ดหดร้ายและแสนจะอุบาทสำหรับเขา เมื่อตัวอย่างการมีความรักเริ่มจากครอบครัว มาเฟียหนุ่มคนนี้ไม่เคยได้เห็นคำว่าความรักในมุมที่ดีแม้แต่น้อย
ทุกอย่างถูกปลูกฝังมาให้เขาเชื่อแบบนั้น ไคล์ไม่เคยมีความรักกับใครแม้แต่คนเดียว และไม่เคยคิดที่จะมีความรักด้วยซ้ำในชีวิตนี้ สำหรับชายหนุ่มที่ไม่เชื่อเรื่องความรัก เท่ากับว่ากำแพงของเขามันย่อมแน่นหนามากกว่าคนทั่วๆไป
"เมาแล้วหายนะจริงๆว่ะ"
หลังจากพาหรรษาเข้ามานอนที่คอนโดตัวเอง ไคล์ที่ไม่ได้ล่วงเกินเธอก็ได้แต่นั่งดื่มเหล้าคนเดียวที่ระเบียงใหญ่ของคอนโดสุดหรูนั่น ข้างขวดเหล้าราคาแพงมีปืนคู่ใจ ในมือถือโทรศัพท์ที่กำลังกดเลื่อนดูบางอย่าง
(สายโทรเข้า)
(ฮัลโหล)
(พี่ไคล์อยู่ที่ไหนคะ)
(คอนโด มีอะไรหรือเปล่า)
(พี่มารับเคทหน่อยได้มั้ย..เคทอยากกลับบ้าน)
(เกิดอะไรขึ้น!!)
(มารับเคทที พี่ไคล์มารับเคทกลับไปที)
(อยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่ไป!!)
ไคล์วางแก้วเหล้าเต็มแรงก่อนคว้ากุญแจรถสุดหรูของตัวเองแล้วเดินออกจากคอนโดไปทันทีโดยที่ทิ้งหรรษาให้นอนหลับอยู่แบบนั้น เธอเมาขนาดนั้นไม่มีทางตื่นขึ้นมาง่ายๆแน่
คลับหรูใจกลางเมือง
ไคล์ขับรถด้วยความเร็วจนกระทั่งมาถึงคลับหรูใจกลางเมืองนั่น ขาแกร่งของมาเฟียหนุ่มเดินก้าวด้วยความเร็วเข้าไปด้านใน เมื่อไปถึงเขาถึงกับขบกรามแน่น
"พี่ไคล์"
"เคทมานี่"ไคล์เอ่ยพรางรั้งมือเคทเข้าหาตัวในขณะที่ในห้องมีปาร์ตี้ มีหญิงสาวเปลือยอกหลายต่อหลายคนที่นั่งดื่มบ้าง เต้นบ้าง นัวเนียกับพวกผู้ชายอีกสามคนในนั้น
"เฮ้ยไอ้ไคล์ ทำอะไร" เสียงชายคนนึงเอ่ยซึ่งเขาอายุเยอะกว่าไคล์หลายปีนัก
"จะมาเรื่องอุบาทแบบนี้วันหลังมึงอย่าพาเคทมาอีก ไม่งั้นกูจะไม่ไว้หน้ามึง!"ไคล์เอ่ยก่อนลากแขนเคทเดินออกไปหระทั่งถึงที่รถ
"พี่ไคล์ ฮึก"
"ไม่ต้องร้อง"
ไคล์ยืนกอดเคทอยู่แบบนั้นพรางลูบผมเธอเบาๆ หญิงสาวหน้าหวานในตาเศร้าที่ไคล์ทะนุถนอมมาตลอด เขาคอนตามดูแลในเวลาที่เธอต้องการมาตลอด
"เดี๋ยวพี่พากลับไปส่ง"ไคล์เอ่ยก่อนขับรถพาเคทมุ่งหน้าไปยังสถานที่ๆไม่เคยคิดอยากเข้าไปเหยียบมานานหลายปี
เอี๊ยด!!! รถหรูขับมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ก่อนที่เคทจะค่อยๆเปิดประตูเดินลงจากรถ แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนออกมาเจอเข้าในตอนก่อนที่เขาจะออกไป
"ไคล์"
มาเฟียหนุ่มเมื่อได้ยินเสียงเรียกก็ขบกรามกรอกตาพรางถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูรถเดินออกไปยืนเผชิญหน้ากับชายวัยกลางคนที่เอ่ยเรียก
"มีอะไรครับ"
"ไม่คิดจะลงมาเลยหรือไง"
"ไม่ และผมจะบอกคุณไว้อย่าง ถ้าหากคุณยังปล่อยให้ไอ้เวรนั่นพาเคทออกไปที่แบบนั้นให้เธอต้องไปนั่งมองมันทำเรื่องอุบาทอีก ผมจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!" ไคล์เอ่ย
"ภากรมันทำอะไร มันพาเคทออกไปนั่งดื่ม ฟังเพลง แล้วไปรับเคทกลับมาทำไม"ชายคนนั้นเอ่ย
"ผมก้ไม่อยากจะตกนรกเพราะด่าคุณว่าไม่ใช้สมองคิดคิด หลับหูหลับตานักหรอก แม้ว่าผมจะอยากพูดก็ตาม"ไคล์เอ่ย
"ไคล์!!!"
"เคท เข้าบ้านไปพักผ่อน ถ้ามีใครทำอะไรอีก ก็โทรมานะ"ไคล์เอ่ย
"ค่ะ พี่ไคล์กลับเถอะ"เคทเอ่ย
ไคล์ไม่ได้สนใจใครได้แต่ขึ้นรถแล้วขับออกไป ตลอดทางเขาขบกรามแน่นด้วยความโมโหก่อนใช้มือข้างนึงทุบพวงมาลัยขณะขับกลับคอนโด
"โถ่เว้ย!!"
เช้า
"กรี๊ดดดดดดดด"
เสียงกรีดร้องสุดปรอทของหรรษาดังขึ้นในตอนเช้าทันทีที่เธอลืมตาขึ้น เมื่อมองแล้วที่นี่ไม่ใช่ที่บ้านหรือคอนโดตัวเอง
"หูแทบแตก กรี๊ดทำไม"
ไคล์ที่เดินเปลือยท่อนบนเข้ามาในห้องนอนที่หรรษานอนเพราะเขานอนที่ห้องด้านข้างเมื่อคืน
"ฉันมาทำอะไรที่นี่ เกิดอะไรขึ้น แล้วเราทำอะไรกันหรือเปล่า"หรรษาเอ่ย
"ชุดที่เธอใส่มันน่าทำมากมั้ง ลึกลับซับซ้อน"ไคล์เอ่ย
"ทำไมนายเป็นสุภาพบุรุษมาก ถูกใจจัง"หรรษาเอ่ยเมื่อรู้ว่าทุกอย่างไม่ได้ถูกเขาแตะต้อง
"เราเพิ่งเจอกันวันแรก เธอก็โชว์เรื่องฉันเลย นี่ฉันเป็นลูกค้าพี่ชายเธอนะ"ไคล์เอ่ย
"แล้วไง ฉันเป็นตัวของตัวเอง หรรษาไม่เคยเหมือนใคร"หรรษาเอ่ย
"เฮ้อ" ไคล์กรอกตาก่อนเดินกอดอกออกจากห้องไป
หรรษารีบลุกขึ้นจากที่นอนก่อนสอดสายตามองหากระเป๋าของเธอ ปรากฏว่าเมื่อคืน ไคล์พาเธอมาที่นี่โดยที่ไม่ลืมหยิบกระเป๋าของเธอมาด้วย มือเรียวคว้าเข้ากับลิปสติกก่อนเดินเข้าห้องน้ำ ลิปสีแดงสดถูกทาลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้งหลังจากที่ทำการบ้วนปากและเช็ดหน้าเบาๆ
"เริ่ด"
หลังจากนั้นเธอเดินออกจากห้องไปพบว่าไคล์กำลังออกกำลังกายอยู่ที่อีกห้อง ซึ่งมันดูจะเหมือนฟิสเนตขนาดย่อมๆสำหรับคอนโด สายตาของเธอมองเรือนร่างที่เปลือยท่อนบนกำลังโหนบาร์สูง มัดกล้ามเนื้อที่เกร็งขึ้นมันสวยได้รูป เหงื่อเม็ดเล็กๆที่ผุดขึ้นมาทำให้เรือนร่างนั้นยิ่งน่าหลงไหลมากยิ่งขึ้น
"อู่วววว แซ่บชะมัดเลย" เสียงของหรรษาเอ่ยขึ้นในขระที่แอบยืนมองไคล์ออกกำลังกาย
"ถูกใจมากเลย"
ไม่นานไคล์ก็เหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนมอง เขาลงจากบาร์แล้วคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าก่อนเดินตรงมาหาหรรษาที่ยืนอยู่
"เธอไม่ได้โรคจิตใช่มั้ย เพราะถ้าใช่ก็น่าตกใจนะ ฉันเพิ่งเริ่มทำธุรกิจกับเธอเอง" ไคล์เอ่ย
"โรคจิตที่ไหน แค่ยืนมองนายออกกำลังเอง ไม่ได้มองนายอาบน้ำสักหน่อย"
"ฉัน เป็นลูกค้าเธอนะ ทำไมเธอต้องทำให้ฉันตกใจเธอด้วย"ไคล์เอ่ย
"ลูกค้าไง เราควรสนิทกันไว้ เพราะเราต้องทำธุรกิจด้วยกันอีกยาว"หรรษาเอ่ย
"แล้วนี่ ทาลิปเพิ่ม?"
"ใช่ ปากไม่แดง เหมือนแรงชีวิตจะหมด"
"เฮ้อ..เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องมารับเธอไปเอารถที่คลับเมื่อคืน"ไคล์เอ่ยพรางเดินออกไป
"แล้วทำไมนายไม่ไปส่งฉันเองละ เราเป็นคู่ธุรกิจกันนะ"
"ฉันไม่ว่าง"
"ทำไมนายไม่ว่างละ" หรรษายังคงเดินตามไคล์เพื่อตามตื้อถามเขา โดยที่ไม่ได้มองว่าไคล์เดินเข้าห้องนอน
"ก็ไม่ว่างเพราะฉันมีธุระไง"
"ไม่ได้ดิ นายต้องว่างไปส่งฉันก่อน นายเป็นคนพาฉันมาที่นี่นะ นายต้องพาไปส่งด้วย"
พรึ่บ!!!! ผ้าขนหนูที่ไคล์เช็ดหน้าเมื่อกี้ถูกโยนมาจนมันปิดหน้าหรรษาทันทีทำเอาเธอชะงัก นี่เช็ดเหงื่อเหรอ ทำไมตัวหอมขนาดนี้ เมื่อเอาผ้าลง ปรากฏว่าไคล์กำลังพันผ้าขนหนูรอบเอวต่ำๆพอดีโดยที่กางเกงที่ใส่ถูกถอดออกแล้ว
"นายถอดเสื้อผ้าทำไมไม่บอกละ"
"เธอนั่นแหละจะเดินตามทำไม ไปนั่งรอที่ห้องรับแขก ลูกน้องฉันกำลังมา"
พูดจบไคล์ก็เดินเข้าไปอาบน้ำ และไม่นาน ลุกน้องของเขาก็มา หรรษายืนกอดอกมองนิ่งๆโดยที่ลูกน้องของไคลืก็ตกใจไม่แพ้กัน
"เอ่อ..นายให้ผมมาพาคุณหรรษาไปส่งครับ" ลูกน้องเอ่ย
"ฉันจะไปกับไคล์"
"แต่นายให้ผมพาไปครับ นายมีธุระ"
"หมื่นนึง"
"ครับ???"ลูกน้องเอ่ยอย่างงงๆ
"สองหมื่น"หรรษาเอ่ยต่อ
"ผมรับไม่ได้ครับ ผมต้องทำตามหน้าที่"
"ห้าหมื่น"
"คุณหรรษาครับ.."
"แสนนึงจบ ปิดข่าว!"
"นี่เธอกล้าติดสินบนลูกน้องฉันหรือไง" เสียงของไคล์ที่เดินออกมาทันได้ยินหรรษากำลังฟาดเงินใส่ลูกน้องเขาพอดี
"ไคล์ ถ้านายไม่ออกมาลูกน้องนายรับแล้วนะเนี้ย"หรรษาเอ่ย
"เฮ้อ...หรรษา เราเพิ่งเจอกันวันเดียวนะ"ไคล์เอ่ย
"แล้วไง ต่อไปก็เริ่มหลายวันเองแหละ สรุปนายไปส่งนะ ฉันไปรอข้างนอก" หรรษาเอ่ยก่อนส่งยิ้มให้ไคล์แล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไป ไคล์ยืนท้าวเอวก่อนส่ายหัวแล้วพยักหน้าให้ลูกน้องกลับไปเพราะเขาจะเป็นคนไปส่งหรรษาเอง
หลังจากหรรษาเอาแต่ใจจนไคล์มาส่งเธอที่คลับ ทั้งคู่ก็แยกย้ายกัน หรรษากลับมาที่บ้าน ก่อนเดินเข้าบ้านปีกซ้ายของตัวเอง มือเรียวค่อยๆหยิบรูปใบนึงซึ่งเป็นรูปถ่ายเมื่อหลายปีก่อนในวันที่เธอไปเที่ยวเทศการดนตรีที่อเมริกากับเพื่อนๆ แสงสีและความมึนเมามันทำให้งานนั้นสนุกสุดเหวี่ยง และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอมีจูบแรกกับชายต่างชาติคนนึงที่มองหน้าแทบไม่รู้เรื่องเพราะแสงไฟ แถมเขายังใส่เสื้อมีฮู้ดปกปิด
"ตอนนี้นอกใจแล้วนะ ตอนนี้ชอบลูกค้าตัวเองแล้วนะ" หรรษาเอ่ยขึ้นกับรูปใบนั้นที่ถ่ายในวันที่เธอมีจูบแรก และติดแผ่นหลังของชายชาวต่างชาติคนนั้นมา
ตลอดเวลาที่ติดต่อค้าขายกัน หรรษามักจะไปด้วยตัวเองทุกครั้ง และทุกวัน เธอมักจะแวะเวียนไปหาไคล์ที่ทำงานของเขา หรือไปที่คลับจนเป็นภาพคุ้นตาของลูกน้องของไคล์ไปแล้วแบบนั้น
"มาหานายเหรอครับคุณหรรษา"
"ก็มาทุกวันนี่คะ 555 ไคล์อยู่มั้ยคะ"
"ไม่อยู่ครับ นายเพิ่งออกไปข้างนอก บอกว่าเดี๋ยวจะกลับเข้ามาครับ"
"งั้นเดี๋ยวฉันนั่งรอก็ได้ค่ะ"
หรรษาเดินเข้ามารอที่ห้องรับแขก ก่อนกดถ่ายรูปมื้อกลางวันวันนี้ที่ถือมาด้วยแล้วส่งไปให้ไคล์ดู เขาอ่านแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอนั่งรอรนานหลายชั่วโมงไคล์ก็ยังไม่กลับมา กระทั่งเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนเริ่มค่ำ
"ไม่กลับก็ไม่โทรมาบอกสักหน่อย ใจร้ายจัง"
หรรษาถือมื้อกลางวันที่ติดตัวมากลับออกจากห้องรับรองแล้วทิ้งมันลงถังขยะเพราะเวลานี้มันคงกินไม่อร่อย แต่ตัวเธอเองที่ยังไม่ได้กินอะไรเลยเหมือนจะเป็นลมลงดื้อๆ
- Writer
