รุ่งเช้าของวันใหม่ซึ่งมีคนตัวเล็กนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มด้วยความอ่อนเพลียเพราะกิจกรรมเมื่อคืนทำให้เธอแทบไม่มีแรงลุกเลย แล้วนี่ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเธอรู้สึกแสบตาจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว แต่ก็ต้องโดนกระชากผ้าห่มคลุมกายออกด้วยมือหนาของใครบางคน
" ตื่นได้แล้วชนิดา ถึงเวลาไปทำงานแล้ว คุณคิดจะอู้หรือไง "
คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้น ปรับโฟกัสสายตาแล้วมองไปยังรอบๆห้องจนได้เห็นว่าราชันย์ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับใส่ชุดพร้อมไปทำงานเรียบร้อยแล้ว เขาไม่รู้จักเหนื่อยบ้างหรือไงกัน
" ค่ะ กี่โมงแล้วคะ "
" เก้าโมงกว่าแล้วคุณ รีบไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวจะพาผมสายซะเปล่าๆ "
" แต่ฉันต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน คุณออกไปก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันค่อยตามเข้าไปบริษัททีหลัง "
" ได้ไง เป็นเลขาจะไปทำงานหลังเจ้านายได้ยังไง ส่วนชุดทำงานของคุณผมให้คนของผมเตรียมไว้ให้แล้วอยู่ในห้องน้ำ คุณรีบไปทำธุระของคุณเถอะ "
พูดเพียงแค
