" ยิ้มอะไรของคุณไม่เห็นมีอะไรน่าขำ คุณต้องกลับไปได้แล้วนะ ดึกมากแล้วฉันต้องการพักผ่อน "
" ผมไม่กลับ "
" เอ๊ะ! คุณนี่! เจ้าของบ้านเขาไล่แล้วยังจะอยู่ทำไมอีก "
เธอบ่นเขาอย่างไม่จริงจังนัก เนื่องด้วยก็รู้สึกอุ่นใจอยู่ไม่น้อยที่เขาปรากฏตัวในวันนี้ บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้อยู่คนเดียวก็วังเวงอยู่นะ
" นั่นคุณกำลังจะทำอะไรอ่ะ "
คนตัวโตที่เปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เธอไม่ไล่เขาไปไหนอีก เขาไม่มีทางปล่อยให้เธออยู่บ้านคนเดียวแบบนี้แน่
" ซักผ้าค่ะ "
" แคร์ "
ชื่อที่เธอเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรกหลังจากที่เธอทิ้งเขามา จึงทำให้แคร์ชะงักไปเล็กน้อย
" ทำอาหารไงคะ ถามได้ "
คนตัวโตเดินเข้าไปประชิดตัวของคนตัวเล็กแล้วจัดการถอดผ้ากันเปื้อนของเธอออกพร้อมกับอุ้มเธอขึ้นแนบอก
" คุณ จะทำอะไรปล่อยนะฉันหิวข้าว "
คนตัวโตไม่ตอบแต่เลือกที่จะพาเธอมานั่งที่โต๊ะอาหารภายในครัวแทน
" คุณนั่งเฉยๆ คุณเจ็บเท้าอย
