-STEVE-
"Parang nawalan ng lakas ang mga tuhod ko sa ginawa natin kanina."
Nakangiting nakatitig lang ako sa maamong mukha ni Lorna. "You like it?"
"No!" Mariing tanggi nito. "Nadala lang ako sa kamanyakan mo, bwésit ka!"
Natatawa lang ako sa sinasabi ni Lorna. Hanggang sa marating namin ang ang aking kotse. "Paano itong damit ko?"
"Huwag mong problemahin ang hindi naman problema," sagot ko rito.
Dahan-dahang ibinaba ko si Lorna nang marating namin ang kotse. Dinala ko ito sa may front seat. Pagdakay, pumasok na ito sa loob ng kotse.
Ewan ko ba kung dadalhin ko ba ito sa bahay o sa hospital. Dahil kung sa bahay, malamang baka maubos namin ang lahat ng sulok ng mansion sa kalibúgán ko. Tinitigasan pa naman ako pagka-kasama ko ito.
Umikot ako at pumasok sa loob ng kotse, binuhay
