“ทำไม ผู้หญิงไทยถือเรื่องนี้มากไม่ใช่เหรอ เสียความบริสุทธิ์ให้ใครก็ต้องเป็นเมียคนนั้นไปตลอดชีวิต แต่จะว่าไป จริงๆ แล้ว เราก็เป็นผัวเมียกันอยู่แล้วนะ แค่เพิ่มขั้นตอนที่มันถูกต้องเท่านั้นเอง” พูดพลางไล่สายตาไปตามหัวไหล่นวลเนียนที่พ้นผืนผ้าออกมา และนั่นก็ทำให้วรรณรดาพยายามรั้งผ้าขึ้นมาปิดจนถึงลำคอ
วรรณรดากัดฟันกรอดพยายามข่มใจข่มอารมณ์ที่จะไม่กรีดร้องออกมา เพราะคำว่า ‘เสียความบริสุทธิ์’ คือสิ่งที่เธออยากลืม แม้ความเจ็บกับความผิดปกติในส่วนนั้นยังคอยย้ำเตือนอยู่ แต่เธอก็ตัดสินใจแล้ว
“ใช่ค่ะ ผู้หญิงไทยถือเรื่องนั้น แต่ไม่ใช่ฉัน และฉันก็เชื่อว่าผู้หญิงยุคใหม่ ไม่เอาเรื่องนั้นมาเป็นสาระค่ะ ถ้าได้คนไม่ดี ก็ไม่จำเป็นต้องทน และคุณชายก็ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฉันด้วย ฉันไม่ต้องการ”
เธอหมายความตามที่พูดจริงๆ เธอไม่ต้องการให้คุณชายธีรดนย์มารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ที่ร้อง
