1 เรียนจบ
1413 Words
ตึกตึก...
เสียงสองขาเรียวของหญิงสาวสวยหุ่นดีเดินออกมาจากห้องสอบมหาลัยเอกชนชื่อดังที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดของเหล่าบรรดานักศึกษาปีสุดท้าย
"จบสักที" ริมฝีปากบางสีแดงสดพึมพำออกมากับตัวเองก่อนที่เสียงหวานของใครบางคนจะเดินเข้ามาพูดคุยกับร่างบาง
"เป็นไง โล่งไหม" น้ำมนต์ เจ้าของใบหน้าหวานสดใสมองหน้าถามวิเวียน ร่างบางหุ่นดีในชุดนักศึกษาขึ้นด้วยความสนิทสนมตามประสาเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่มหาลัยปีหนึ่ง
"มากกก" วิเวียนตอบกลับคนเป็นเพื่อนด้วยความรู้สึกโล่งใจที่วันนี้การสอบวันสุดท้ายของเธอได้จบลงเสียที และนี่จะเป็นชีวิตในรั้วมหาลัยวันสุดท้ายของเธอ
"ดีใจเนอะ หลังจากฝ่าฝันกันมาสี่ปี" น้ำมนต์เอ่ย
"จริง แต่ละปี...โคตรเหนื่อย"
"เธอก็บ่นตลอดอะ"
"ใครจะไปเป็นเหมือนเธออะยัยมนต์ ไม่บ่นอะไรเลย มองโลกในแง่ดีเกิน ที่อาจารย์สั่งงานเยอะเพราะอยากให้พวกเราเก่ง...โอ๊ย! ฉันไม่อยากเก่งขนาดนั้นค่ะ"
"ฮ่าๆ" น้ำมนต์ก็หัวเราะออกมากับคำพูดของคนเป็นเพื่อนโดยวิเวียนเองก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกโล่งไปกับสิ่งที่จบลงในวันนี้ เธอได้เป็นอิสระแล้ว เธอเรียนจบแล้ว...
"วันนี้ที่รอคอย" ปากเล็กเอ่ยพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองยังรอบๆบริเวณด้านนอกที่เป็นอาคารตึกชั้นมากมายของมหาลัยเอกชนที่แพงที่สุดในย่านเท่านี้ เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆของประเทศ...มหาลัยคิงตัน เรื่องค่าเทอมแทบนี่ไม่ต้องพูดถึง เรียกได้ว่ามหาโหดเลยทีเดียวแต่โชคดีที่วิเวียนมีทุนนักศึกษาเรียนดีอยู่ทำให้เธอต้องจ่ายค่าเทอมเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นแต่ว่าถึงจะต้องจ่ายค่าครึ่งเดียว มันก็หนักอยู่กับสำหรับหญิงสาวที่ไม่มีใครคอยซัพพอร์ตเรื่องค่าเล่าเรียนให้ วิเวียนเป็นเด็กเรียนดีที่ต้องดิ้นรนทำทุกอย่างด้วยตัวเองเนื่องจากพ่อแม่ของเธอไม่ได้มีกำลังทรัพย์มากพอที่จะช่วยอะไรเธอได้ เธอจึงต้องทำงานพาร์ทไทม์ในการส่งเสียตัวเองในการเล่าเรียนในสองปีแรกที่เข้ามาในรั้วมหาลัยแต่พอขึ้นปีสามวิเวียนก็ต้องออกจากงานเนื่องจากเวลาเรียนนั้นไม่สามารถทำงานได้เช่นเคย หญิงสาวในวัยยี่สิบตอนนั้นก็ยังคงพยายามหารายได้เลี้ยงส่งตัวเองอยู่ตลอดจนมาถึงตอนนี้ที่เธออายุยี่สิบสอง...วิเวียนก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่ขยันหาอะไรทำสร้างรายได้อยู่ตลอดเวลาไม่เปลี่ยนแปลงไม่เกี่ยงงาน ทั้งหยิบของมาขายออนไลน์หรือจะอะไรก็แล้วแต่ เธอเคยทำมันมาเกือบทั้งหมดแล้วด้วยความที่วิเวียนนั้นเรียนอยู่ที่คณะนิเทศศาสตร์ สาขาการโฆษณา ซึ่งเป็นการเรียนเกี่ยวกับการวางแผนเชิงกลยุทธ์ การสื่อสาร การตลาด ฯลฯ ทำให้หญิงสาวนำความรู้ที่มีมาปรับใช้สร้างรายได้ให้ตัวเองถึงมันจะไม่มากแต่มันก็ยังถือว่าเป็นรายได้ที่สามารถหามาได้ด้วยตัวเอง เธอสะดวกใจที่จะหาเงินด้วยตัวเองมากกว่า แม้ว่าเธอจะมีแฟนที่รวยและเป็นที่หมายปองของสาวๆมากมายในมหาลัยแห่งนี้ก็ตาม...
"วิ!" เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำให้สองสาวหันไปมอง
"โอ๊ะ เอเดนนี่" น้ำมนต์พูดขึ้นเมื่อหันไปเห็นแฟนเพื่อนสนิทตัวเองกำลังวิ่งเข้ามา
"ไง เมียน้อย" ริมฝีปากหนาเดินเข้ามาทักทายน้ำมนต์ขึ้นด้วยความอารมณ์ดีท่าทีสนิทสนมกัน เอเดนมักจะพูดเล่นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งโดยน้ำมนต์เองก็ไม่ได้คิดอะไร เธอเองก็พอเข้าใจในนิสัยขี้เล่นของแฟนเพื่อนอยู่ไม่น้อย
"ฮ่าๆเดี๋ยวฉันไปละ" น้ำมนต์เอ่ย
"อ้าว ทำไมรีบไปล่ะ?" วิเวียนถาม
"พี่แซงค์รออยู่น่ะ เดี๋ยวโดนดุอีก"
"อ่อ" วิเวียนก็พยักหน้ารับรู้ซึ่งแซงค์ก็คือแฟนของน้ำมนต์นั่นเอง
"ไว้เจอกันนะ"
"อืม" วิเวียนพยักหน้าตอบเพื่อน
"ไว้เจอกันนะเอเดน"
"โอเคครับเมียน้อย"
"ฮ่าๆ" แล้วน้ำมนต์ก็หัวเราะเดินออกไปทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อก้มลงไปมองยังกระโปรงที่แฟนตัวเองใส่อยู่
"ทำไมกระโปรงมึงมันสั้นลง?" เอเดนเอ่ยพร้อมกับเลื่อนสายตาขึ้นไปมองหน้าวิเวียน
"อะไร"
"ตอนมายังไม่เห็นสั้นขนาดนี้"
"ก็ตัวเดิมเอเดน มึงนี่หาเรื่อง"
"อย่าให้รู้ว่าแอบไปเปลี่ยน"
"กูว่างมากมั้ง มาถึงก็จะไม่ทันสอบอยู่แล้ว...เพราะหมาแถวนี้" หมับ! เสียงมือหนากระชากคนตัวเล็กเข้าหาตัวก่อนจะใช้มือบีบไปที่แก้มใส
"ปากดี เดี๋ยวกูเยxให้ตายเลย"
"โอ๊ย! ปล่อยเลย...วันๆไม่ทำอะไรจ้องแต่จะเอากูนะ"
"น่าเอาเองทำไม"
"เอเดน!" ปากเล็กพูดใส่หน้าคนตัวสูงไปด้วยความปวดหัวปนปลงไปกับแฟนหนุ่มของตัวเองที่มักจะชอบพูดจาอะไรแบบนี้อยู่บ่อยตามประสาคนที่ดูลุคเถื่อนๆออกแนวไปทางแบดบอย ซึ่งแน่นอนว่าทั้งสองเองก็คบกันมานานในระดับหนึ่งแล้วทำให้สามารถใช้คำพูดที่ค่อนข้างแรงในความคิดคนอื่นแต่พวกเขากลับสบายใจที่จะพูดคุยกันแบบนี้มากกว่ามานั่งพูดจาหวานใส่กัน โดยปกตินั้นเอเดนไม่ใช่คนหวานเลย วิเวียนก็เช่นกัน ทั้งสองมาเจอกันได้เพราะเมื่อตอนปีหนึ่งวิเวียนนั้นค่อนข้างเป็นที่นิยมของบรรดานักศึกชายในคณะ ซึ่งเอเดนเองก็เรียนคณะนิเทศศาสตร์เหมือนกันเพียงแค่ว่าเขานั้นเรียนสาขาเทคโนโลยีการถ่ายภาพและภาพยนตร์ คนละสาขากับวิเวียนทำให้เขาพอที่จะได้ยินชื่อหญิงสาวอยู่บ้างแต่แล้ววันหนึ่งพวกเขาได้มาบังเอิญเจอกันที่ใต้ตึกคณะ เอเดนในตอนนั้นรู้สึกชื่นชอบใบหน้าและรูปร่างของวิเวียนเป็นอย่างมาก เพราะวิเวียนนั้นจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยและหุ่นดีมากๆคนนึงแถมริมฝีปากแดงสดที่เธอมักจะชอบทานั้นก็ยิ่งไปโดนใจชายหนุ่มลุคเถื่อนเข้าอย่างจัง เอเดนจึงตามจีบหญิงสาวที่ตรงสเปกตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้แม้ว่าตอนแรกวิเวียนจะไม่ได้เล่นด้วยกับเขาก็ตาม เธอก็พอที่จะได้ยินชื่อเสีย(ง)ของเสือร้ายเอเดนมาอยู่ไม่น้อย เธอรู้ว่าเขาตั้งใจที่จะมาหลอกฟันเธอแล้วทิ้ง เธอรู้...เธอเลยไม่ยอมเปิดโอกาสให้อีกคน แต่สุดท้ายอยู่ๆกำแพงเธอก็พังไปเพราะอะไรไม่รู้ รู้ตัวอีกที...เธอก็ยอมตกลงเป็นแฟนกับคนตัวสูงมาได้สามปีกว่าแล้ว แต่ถ้าถามว่าระหว่างสามปีที่ผ่านมาหนักหนาแค่ไหนละก็...พูดได้คำเดียวว่า สาหัส! ในช่วงปีสองปีแรก เอเดนยังคงไม่ทิ้งลาย เขายังคงแอบไปหานัวเนียเด็กปีหนึ่งปีสองเป็นว่าเล่น จนมาครั้งสุดท้ายที่เธอจับได้เมื่อตอนปีสอง เธอจึงยื่นคำขาดเลยว่าถ้าจับได้อีก เธอจะพอแล้ว ไม่คบต่อแล้ว จะเลิก พอวิเวียนยื่นคำขาดในครั้งเอเดนก็ยอมถอดเขี้ยวตัวเองออกแล้วหลังจากนั้นวิเวียนก็ไม่เคยเจอเขาไปนัวกับใครอีกเลย จะมีแต่ก็พวกเด็กเก่าเขาที่มาทำให้เธอประสาทเสียเล่นๆอยู่บ้างประปราย
"วิ" เสียงร่างสูงดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ได้สติหันไปมองหน้าแฟนตัวเอง
"หะ"
"วันนี้เรียนจบแล้ว"
"อืม" ใบหน้าสวยก็มองหน้าคนตัวสูงด้วยแววตาตั้งใจฟัง
"เยxกันปะ"
"เอเดน!"
"ฉลองไง เรียนจบ"
"มึงนี่!"
"กูอยากฉลอง"
"มันมีวิธีอื่นอีกเยอะแยะ"
"กูอยากฉลองวิธีนี้ กูอยากเอามึง"
"...!" ดวงตาเฉี่ยวก็เบิกใส่คนตรงหน้าสีหน้าเอาเรื่อง
"ไม่สน กูจะเยx" ปากหนาเอ่ยบอกออกมาด้วยท่าทีเอาแต่ใจ
"ไม่..." โดยที่ยังไม่ทันที่วิเวียนจะได้ตอบปฏิเสธหรือพูดอะไร
"กูจะเยxมึงฉลองเรียนจบครับเมีย มานี่!" พูดจบ มือหนาก็เอื้อมเข้าไปจับแขนเล็กกระชากพาเดินออกไปทันที
- Writer
