Tempting Don Julio

Chapter 02: Shocked, But Not Surprised

CHAPTER 02: Shocked, But Not Surprised

VICTORIA’S P. O. V.

Hindi rin nagtagal at nakarating na kami sa pag-aaring mansion ni Don Julio. Although, I’ve been here countless of times, but I’ve never met his son. Don Julio concluded that his son had the same attributes as him. Para daw silang pinagbiyak na bunga.

Hindi saklaw ng aking paningin kung saan ang sukdulan ng pader na nakapalibot sa kaniyang mansion. Automatiko na mang bumukas ang gate pero sa tabi nito ay may mga gwardiya na nakabantay. Dala-dala nila ay mahahaba at malalaking armas. At first, it frightened me, pero kalaunan ay nasanay na rin.

I mean, for a person at my stand, I often see those people with firearms kapag may gulo o giyera.

As we entered the gate, halo-halo na ang emosyon ko. May parte sa akin na masaya dahil finally, matitigil na ang kuryosidad na tumatakbo sa aking isipan. Don Julio always brags his son to me. Na his son is academically capacitated, street-smart, charming, good looking, brawny, charismatic, and the next “Don Julio” if he passes away.

Lahat naman tayo ay mamamatay. Ever hour, minute, or second that the world revolves, one of us will die and will be born. It is a cycle called life.

Bago niyo ako husgahan at tawaging kabit o malandi, Don Julio’s previous wife is already deceased. Na tegi na po. She’s Donna. Namatay siya due to ovarian cancer. Ovarian cyst ‘yun at first and in due time naging ovarian cancer na. It took Don Julio to heal his heart for at least 10 years. Yes, you’ve read it right.

In that ten years, he’d never mingle nor have an affair to anyone. Don Julio focuses on his wealth and his distillery. May ubasan siya and not a claim, but a fact na siya ang may masarap na wine na aking natikaman and also, globally. Don Julio ensures the quality over quantity of his product. And that’s the secret of his wealth and success.

Huminto ang kotse sa tapat ng malaking entrada ng mansion. Ang kabuuan pa lang na panlabas ay nangungusap na ng dolyares, how much more sa loob.? Naunang lumabas sa kotse si Don Julio at pinagbuksan niya ako ng pintuan ng kotse. “Thanks,” pabebe kong sabi.

“Anything for my darling,” magalang niyang saad. Hinawakan niya ang aking kamay at gumayak kami papalapit sa pintuan ng kaniyang mansion. Mabilis kong sinulyapan ang aking likod.

My back is burning, someone is staring me from afar.

Ipinagkibit-balikat ko na lang at pinokus ang atensiyon sa kaniya. “Is there any problem?” tanong niya. “No-Nothing,” iling kong sagot. “There must be. Hindi ka lilingon sa likuran kung wala kang napapansin,” sagot ni Don Julio sa akin at lumingon siya sa kaniyang likuran. “Fe-Feeling ko kasi, may tumitingin sa akin sa malayuan,”

“It must be the guards. They’re the one’s I’m only seeing behind,” tumango ako para wala ng tanong pa. “Should we enter now?” dagdag pa ni Don Julio. “Oh, yes, please,” mabilis akong napatango.

Sa aming pagpasok ay bumungad sa amin ang kaniyang jacuzzi. Yes, Don Julio had his own unique styles. Sa entrada ng kaniyang bahay ay may jacuzzi. I asked him why pero ang sagot niya ay bakit? Bakit ko daw ba pakikialaman kung ano ang naisin niya sa mansion na sariling dugo’t pawis niyang binuo.?

And he’s right. No one should meddle to your decision when you know what’s best for you.

Few steps and we are at the living room. The modernish yet aesthetic style of it is eyegasm. Si Don Julio din ang nag design sa interior ng bahay niya. A two hundred ninety-two sized flat screen television sa center part, beside it is a well-organized shelves of books. Don Julio is also a nature lover, a nerd, he’s generous enough to buy expensive flowers and ornaments to make his mansion homey yet the elegance is sensible and visible. Sa lawak ng kaniyang living room ay pwedeng dalawang pamilya na ang manirahan dito.

Not to mention that his mansion is built in a three-storey way.

Ilang lakad pa at narating na namin ang dining area. Nagpapiging si Don Julio kahit alam niyang kaming tatlo lang ang magkikita ngayon. “Where is he?” bulong niya sa hangin. “Who?” ang aking tanong. “My son,” napatango ako.

Oo nga. Nasaan na ba ang anak ni Don Julio?

“Ameila!” panawag ni Don Julio sa kanilang Mayordoma. “Ameila!” hindi nagtagal at nakita namin ang kanina pa niyang tinatawag. Mahigit sampung taon na din si Ameila sa puder ni Don Julio. Mabait siyang babae at kahit nasa singkwenta na ang kaniyang edad ay nagagampanan pa rin niya ang kaniyang obligasyon at trabaho dito sa mansion.

“Yes po, Don Julio?” magalang niyang sagot. “Didn’t he come yet?” tanong ni Don Julio. Ikinailing naman ito ni Ameila. “That bastard,” tiim-bagang sabi niya. Nanatali lang tikom ang aking bibig. Nagtama ang paniningin namin ni Ameila, dito ay nagbitiw kami ng ngiti sa isa’t-isa.

“Call him, Ameila and tell him to come here quick,” utos ni Don Julio. I am expecting also na nandirito na ang kaniyang anak. Napahawak si Don Julio sa kaniyang sentido at mahinang nailing. “What’s wrong, Don Julio?” nag-aalala kong tanong. Tinanguan siya ni Ameila at naglakad papalayo sa amin bitbit ang cellphone.

“Nothing. I’m just disappointed to my son. Napag-usapan na namin na before dinner ay nandito na dapat siya. He became this rebellious ever since he broke up with his previous girl before. Which is kasalanan naman niya dahil hindi marunong makuntento sa isa. God knew that when I was in my son’s age, the word playboy won’t be best to describe me,” napabuntong hininga siya.

Hinaplos ko ang kaniyang likod. “It’s okay, Don Julio. Wala naman tayong minamadali ‘di ba? And also, this night, you’re not in a meeting. Loosen up and chill, a’right?” hinagkan ko siya sa pisngi. “Thanks, darling,” kinindatan ko siya. “It would be best if maupo muna tayo while we kill the time waiting for your son,”

“Aw. For being so considerate,” inilapit ni Don Julio ang mukha niya sa akin. Nagtagpo ulit ang aming mga mata. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang malaking ngisi niya. “When the lights are off, and when the clock ticks at midnight, Don Julio will give you a recompence,”

Habang nasa ganoong posisyon kami ay narinig namin ang mabibigat na yabag papalapit sa amin. “Dad! I’m here—” namilog ang aking mata ang ganoon din siya.

Oh no! Please don’t tell me!