เล่ห์เสน่หาพญามาร

ตอนที่ 9

ตอนที่ 9

โทรศัพท์เครื่องเล็กในกระเป๋าสะพายใบโตซึ่งตกหล่นอยู่ใกล้ๆ กับประตูห้อง ส่งเสียงร้องเรียกผู้เป็นเจ้าของดังลั่นห้องอย่างไม่ยอมหยุด ขนิษฐาตื่นลืมตาแล้วก็ต้องหลับลงใหม่เมื่อเจอเข้ากับแสงไฟ หญิงสาวปรับสายตาอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะลืมขึ้นมาอีกครั้ง

“อือ...” แขนใหญ่รัดร่างคนที่กำลังลุกขึ้นกลับเข้าไปในอกกว้าง ขาใหญ่และแข็งแรงพาดทับซ้ำลงไปอีก ด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะการนิทรา แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ากำลังอยู่ที่ไหนและกับใคร ใบหน้าคมคร้ามก็แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มขึ้นมา

ขนิษฐาอึดอัดกับอะไรก็ไม่รู้ร้อนๆ ถูไถอยู่กับขาเรียว แล้วใบหน้าขาวสวยก็เห่อแดงขึ้น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่ก็ไม่ได้โทษชายหนุ่มเพียงแค่ฝ่ายเดียว เพราะถ้าเธอไม่ให้ความร่วมมือด้วย เรื่องราวมันก็คงไม่เลยเถิดมาถึงขนาดนี้

“อือ...จะไปไหนแม่ตัวประกอบ” โมกข์เอ่ยถาม กายใหญ่เคลื่อนตัวขึ้นทาบทับร่างบอบบาง สายตาคมกวาดมองใบหน้าขาวสวยที่ค่อยๆ เป็นสีชมพูระเรื่อขึ้นมา จนตอนนี้มันแดงก่ำเป็นผลทับทิมไปเรียบร้อยแล้ว ริมฝีปากนุ่มอิ่มเต็มบวมช้ำและแดงเป็นผลเชอร์รี่เพราะแรงกดทับซอกซอนของเขา

อดไม่ได้ที่จะยกมือไล่ไปตามใบหน้ารูปไข่ เมื่อเพ่งพิศอย่างใกล้ชิด ทำให้มองเห็นความขาวนวลเนียนเหมือนผิวทารก ดวงตากลมโตล้อมด้วยขนตายาวงอน อีกทั้งจมูกโด่งรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม ความปรารถนาร้อนเร่าก่อกำเนิดขึ้นกึ่งกลางกายใหญ่

โทรศัพท์เครื่องเล็กส่งเสียงเรียกให้เจ้าของรีบไปรับดังขึ้นอีกครั้งแล้วเสียงก็เงียบไปอย่างรวดเร็ว “ปล่อยฉันนะคุณโมกข์ คุณได้สิ่งที่ต้องการไปจากฉันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็ปล่อยให้ฉันไปตามทางของฉันได้แล้ว”

สองมือเล็กเรียวผลักไสร่างหนาใหญ่ให้ห่างจากตัว กายบอบบางพยายามจะดึงรั้งเบี่ยงหนี โดยไม่รู้เลยว่าการขยับกายแต่ละครั้งกลับไปเพิ่มความปรารถนาให้กับชายหนุ่ม

“หือ...ใครว่าล่ะแม่ตัวประกอบ ฉันยังไม่อิ่มในตัวเธอเลยนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงนุ่มทุ้มแนบชิดกับผิวเนื้อขาวนวลหอมกรุ่น

ขนิษฐาอ้าปากค้าง เมื่อมือใหญ่จับมือเธอไปวางระหว่างกึ่งกลางลำตัว บอกให้รู้ว่าเขามีความปรารถนาในตัวเธอขึ้นมาอีกแล้ว ดวงตากลมโตสบกับดวงตาคมหวานแล้วส่ายหนี ด้วยความหวาดกลัวกับอารมณ์ของตนเอง

“มะ...ไม่นะคุณโมกข์...”

“ไม่อะไรแม่ตัวประกอบ ไม่ปฏิเสธใช่ไหม” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มอย่างชอบใจ มือใหญ่วางทาบทับบนทรวงอกนุ่ม กดคลึงเบาๆ ริมฝีปากประทับบนใบหน้าขาวสวยและลากไล้ไปจนถึงใบหูเล็ก

“เธอนี่ร้อนแรงใช่เล่นเลยนะแม่ตัวประกอบ ทำเอาแผ่นหลังและหน้าอกฉันแสบไปหมด”

ชายหนุ่มหัวเราะกลั้วคอ มือใหญ่ลากไล้ฟอนเฟ้นไปทั่วร่างงาม ปลายลิ้นสากร้อนกระเซ้าเย้าแหย่ในช่องหูเล็กทำให้หญิงสาวสะท้านกับสัมผัสบางเบาที่มอบให้ ปลายนิ้วยาวใหญ่และร้อนผ่าวหยุดนิ่งบนหน้าท้องแบนราบเรียบ ลากไล้บีบนวดแผ่วเบาและนุ่มนวล

“ช่วยไม่ได้นะแม่ตัวประกอบ เพราะเธอเป็นคนปลุกเสือน้อยของฉันขึ้นมาเอง เธอต้องรับผิดชอบ”

มือเรียวยกขึ้นจับมือใหญ่ให้อยู่นิ่ง เพราะเมื่อเขาขยับมันก็สร้างความปวดร้าวและป่วนปั่นให้เธอเหมือนกัน ใบหน้าขาวสวยเบี่ยงหนี ริมฝีปากขบเม้มสะกดกลั้นความร้อนผ่าวที่ลามเลียจากกึ่งกลางเรือนกายและค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วทั้งกายอย่างรวดเร็ว “ฉัน...ฉัน...”

“ฉันอะไรหืม...” ปลายนิ้วยาวเกลี่ยบนปลายจมูกโด่ง และไล่ลงมาบนริมฝีปากอวบอิ่ม ปากหนาเคลื่อนลงไปประทับบนทรวงอกอวบข้างหนึ่ง

“ฉันต้องการแบบนี้หรือเปล่า...แม่ตัวประกอบ” ชายหนุ่มถาม ปลายลิ้นสากร้อนตวัดเอาเชอร์รี่ผลนุ่มเข้าปาก

“คุณโมกข์...อือ...” สองมือเรียวจิกลงไปบนบ่ากว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าขึ้นพร้อมกับเสียงครางผะแผ่วในลำคอ ดวงตาจ้องชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน กายบอบบางส่ายหนีมือใหญ่ที่รู้จุดอ่อนจุดแข็งที่ทำให้เธอต้องหลงเพริดไปในเส้นทางพิศวาสอีกครั้ง

“เธอเรียกฉันทำไมแม่ตัวประกอบ หรือว่าแค่นี้ไม่พอ ต้องการแบบนี้ใช่ไหมสาวน้อย” โมกข์ถามพร้อมกับส่งมือเข้าไปไกล่เกลี่ยตวัดแผ่วเบาบนเกสรนุ่ม ริมฝีปากหนาร้อนละจากทรวงสล้างเต่งตึงข้างหนึ่งย้ายไปกลืนกินทับทิมอีกผล ปลายลิ้นตวัดดุนดันแตะแต้มไปบนปลายยอดถันสีชมพูเรื่ออย่างมีความสุข ราวกับว่ามันคือผลไม้ทิพย์ กินได้เท่าไหร่ไม่เคยจะอิ่ม

คลื่นความร้อนลามเลียไปทั่วร่างทำให้สติที่มีของขนิษฐาขาดผึง กระโดดเข้าไปในกองเพลิงพิศวาสอย่างรวดเร็ว สองมือเรียวโอบรอบร่างใหญ่ ปลายนิ้วซอกซอนไปในเส้นผมหนานุ่ม ริมฝีปากนุ่มบดเบียดควานหาเอาความหวานจากปากหนา

กายบอบบางบดเบียดขอความอบอุ่นจากชายหนุ่ม เพราะเธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของบิดา แล้วเมื่อมีชายหนุ่มอีกคนที่แม้จะไม่มีความรักให้ แต่อ้อมกอดแข็งแกร่งคู่นี้ก็ให้ความอบอุ่นแก่เธอได้เป็นอย่างดี เพียงแต่สิ่งที่เธอตอบแทนไปให้นั้นคือร่างกาย ซึ่งตอนนี้เขาก็ได้เป็นเจ้าของเรียบร้อยแล้ว แต่ดูว่าชายหนุ่มจะยังไม่เบื่อ อีกทั้งยังชื่นชอบและหลงใหลจนอยากจะครอบครองอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

และโมกข์ก็ยินดีให้ในสิ่งที่หญิงสาวความต้องการ แขนใหญ่โอบรัดรอบกายบอบบาง ริมฝีปากหนาเคลื่อนไปตามเรือนกายนุ่มไม่เว้นแม้แต่ตารางนิ้วเดียว มือใหญ่ฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่มกดคลึงเต็มแรงปรารถนา แต่ไม่ยอมแตะต้องในส่วนสำคัญ

ขนิษฐาทั้งอึดอัดและหงุดหงิด มือเล็กเรียวลากไล้ไปตามเรือนกายใหญ่ อกกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ของคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ หญิงสาวรู้สึกสากระคายกับไรขนเส้นเล็กๆ ประปรายที่เสียดสีกับฝ่ามือ ปลายนิ้วเล็กลองจับต้องและหมุนมันเล่นก่อนจะปล่อยและเคลื่อนลงไปด้านล่างเรื่อยๆ ความร้อนผ่าวประดุจถ่านร้อนๆ ทำให้ตกใจและยกมือหนี

“กลัวอะไรล่ะแม่ตัวประกอบ” โมกข์หัวเราะพลางจับสองมือเล็กนุ่มให้จับต้องร่างกายแกร่ง แล้วชายหนุ่มก็ต้องส่งเสียงร้องเหมือนกับสัตว์ที่บาดเจ็บ เมื่อหญิงสาวทำตามแล้วยังขยับมือไปตามความอลังการและร้อนผ่าวของมัน

“แม่ตัวประกอบ...ยายตัวแสบ...”

ขนิษฐายิ้มหวาน ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ปลายลิ้นสีแดงสดไล้ไปตามเรียวปากหนาและเผยอออกเป็นการยั่วเย้าเชิญชวน แล้วหญิงสาวยังเชื้อเชิญด้วยการบดเบียดกายบอบบางและนุ่มนิ่มเข้าหา ปลายยอดถันสีชมพูหวานเสียดสีกับกายแกร่ง กายบอบบางเสียดสีกับความร้อนผ่าวประดุจเหล็กกล้าถูกเผาไฟ

ไม่เพียงแค่นั้นปากเล็กแตะแต้มไปตามกายแกร่ง กลืนกินตุ่มแข็งๆ สีน้ำตาลบนอกกว้าง สองมือเคลื่อนไหวฟอนเฟ้นไปบนความแกร่ง และเมื่อได้ยินเสียงร้องครางแหบพร่าที่ดังออกจากปากหนาร้อน ก็สร้างความฮึกเหิมให้ ริมฝีปากเล็กอวบอิ่มขยับเคลื่อนขบเม้มไปตามเรือนกายแกร่ง และเมื่อถึงส่วนนั้นของชายหนุ่ม

หญิงสาวเงยหน้าขึ้น ดวงตาสองคู่ประสบกัน ดวงตาคู่หนึ่งหวานฉ่ำ บนใบหน้ามีรอยยิ้มหวานเชื่อม ปลายลิ้นเล็กไล่ออกมาไล้ตามเรียวปากอวบอิ่มสีแดงสดและบวมช้ำ ก่อนที่ปลายลิ้นเล็กๆ จะเคลื่อนตัวลงไปวางแปะบนปลายยอดแข็งแกร่งและร้อนผ่าว

โมกข์ขยับดิ้น “แม่ตัวประกอบ...แม่ตัวแสบ...” ชายหนุ่มร้องครางเสียงแหบพร่า ใบหน้าซบซุกกับเรือนกายหอมกรุ่น สองมือฟอนเฟ้นไปทั่วร่างงามเท่าที่ทำได้

ใบหน้าขาวสวยมีรอยยิ้มพร่างพรายและตอบแทนคำเรียกของโมกข์ด้วยการกลืนกินกายแกร่งอย่างเชื่องช้า สะโพกกลมมนส่ายร่อนไปมา ยั่วยุยั่วเย้าและเรียกร้องให้ชายหนุ่มกลืนกินเธออย่างที่เขาเคยทำ