Chapter 9 เสียบเลย

1192 Words

กฤติยาครางชิดปากเขาเมื่ออารมณ์หวามเริ่มพุ่งขึ้นสูงอีกครั้ง หล่อนใช้สองมือกอบกุมแก่นกายใหญ่แข็งแล้วรูดขึ้นรูดลงด้วยแรงราคะ ในขณะเดียวกัน เขาเองก็จับตูด ก้มดูดนม แล้วกระแทกกระทั้นสามนิ้วเข้ามาในร่องสวาทจนน้ำรักล้นไหลลื่นตามง่ามนิ้วมือเขาราวกับฟ้ารั่ว! “โอ! โอ! โอ! ตีญ่าจะ จะ จะ!” สถิตคุณเผลอกดปลายนิ้วเข้าไปทางประตูหลังเล็กน้อยด้วยความเกร็ง เขาละปากจากเต้านมใหญ่มหึมา จูบมาถึงไหล่แล้วขบไหล่สาวเบาๆ ระบายความเสียวจากการรูดชักของหล่อน เขาเองก็จะเสร็จแล้วเหมือนกัน! “มะ ไม่ไหวแล้ว!” ชายหนุ่มปัดมือสาวออก เขาจับเธอแหกขาในท่าคุกเข่าแล้วสอดดุ้นเข้าไปทางหว่างขาสาวโดยไม่สอดเสียบ เขาจับขาเธอหุบแนบชิดกับสถิตคุณน้อยจนมันแข็งเกร็งราวกับเหล็ก ความนุ่มนิ่มของเรียวขาสลักเสลาแม้จะสู้ข้างในร่องรักไม่ได้ แต่ก็พอถูไถเสียดสีให้เสียวได้เหมือนกัน! “คะ คุณจ๋า เสียบเลย เสียบเลย!” กฤติยายกมือเกาะไหล่เขา หล่อนขอร้องอย่างลืมอาย สะโพกงอนงามส่ายไปมาอย่างขัดใจ “ตีญ่าจ๋า แบบนี้ก็เสียวนะคะ” เขาปลอบโยนเอาใจ ก่อนกอดหล่อนไว้แน่นจนเต้านมทั้งสองบี้แบนแนบอกหนุ่ม สถิตคุณจับสะโพกหล่อนให้นิ่งแล้วเริ่มโยกเข้าโยกออก “อูยส์ อูยส์” สวบ! สวบ! สวบ! “อ๊ะ อ๊ะ... คะ คุณจ๋า คุณจ๋า” กฤติยาไม่คิดเลยว่าแค่ดุ้นของเขาเสียดสีอยู่หว่างขาจะทำให้ความเสียวซ่านบาดใจกระจายไปทั่วร่างขนาดนี้ หญิงสาวกอดเขาไว้แน่น แอ่นอกแอ่นสะโพกตอบสนองเขาอย่างเต็มที่จนเสียงเสียดสีดังขึ้น ดังขึ้น ตั้บตั้บตั้บ! “อูยส์ อูยส์ เสียวเหมือนเอากันเลยตีญ่า อูยส์” สถิตคุณครวญครางหอบกระเส่า เขาจับใบหน้ากฤติยาให้นิ่งแล้วจูบดูดปาก ลากลิ้นไปทั่วหน้าด้วยความกระหาย สะโพกแกร่งก็เด้าง่ามขาสาวรุนแรงดุดันตามแรงอารมณ์หนุ่มฉกรรจ์! ตั้บตั้บตั้บตั้บ! “อะ อ๊า อ๊า ตีญ่าจะสะ อ๊าาา อื้อ!” กฤติยาถูกเขายกมือปิดปาก อีกมือโอบเอวบางเข้ามาชิด ริมฝีปากรุ่มร้อนฉกดูดลำคอระหงอย่างกระหาย ในขณะที่สะโพกแกร่งยังทำหน้าที่อย่างเด็ดขาดมั่นคง รุนแรงสุขสม กระทั่งจังหวะหนึ่ง ส่วนหัวของมังกรแทรกเข้าหว่างขาสาวเข้าไปแล้วพ่นพิษออกมาสาดซัดพื้นหญ้า! “อาาาาาาส์!!!” สถิตคุณคำรามราวกับสัตว์! เขากอดร่างกายสั่นเทาของแฟนสาวไว้ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ตัวสั่นด้วยความสุขสม กลิ่นเหงื่อและกลิ่นคาวใคร่ฟุ้งกำจาย สร้างความสุขซ่านให้หนุ่มสาวราวกับบินขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าก็ไม่ปาน! “จริงเหรอ ไม่ได้เสียบตรงๆ ก็เสียวขนาดนั้นเลยเหรอ” หวันยิหวาหน้าแดงราวกับเนื้อแตงโมขณะฟังกฤติยาเล่าเรื่องราวของความเป็น ‘ผู้ใหญ่’ ให้ฟัง แต่ดวงตากลมโตกลับเป็นประกายอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยอยากรู้อยากลอง “อื้อ” กฤติยาพยักหน้า ตอนนี้เธอนั่งอยู่ในห้องนอนแสนสวยของตัวเองในวันหยุด โดยมีหวันยิหวาอยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสองเพราะหวันยิหวาไลน์มาถามยิกๆ จนเธอบอกให้มาเจอกัน จะเล่าให้ฟัง กลัวไลน์หลุด ที่ผ่านมาเวลาคุยเรื่องเสียวๆ กันก็ไล่ลบจนมือหงิกแล้ว “แล้วรอยดูดใช้คอนซีลเลอร์ปิดมิดขนาดนี้เลยเหรอ” หวันยิหวาเอียงคอมองหารอยดูดที่ว่าแต่หาไม่เจอเลย “ใช่ ตอนเห็นรอยในกระจกตีญ่าตกใจแทบตายแน่ะ แต่ดีนะคอนซีลเลอร์ปิดได้” กฤติยาทำท่ากอดตัวเองขนลุก “ถ้าพ่อเห็นนะ โดนตีตายแน่เลย” “ถึงขั้นนี้แล้วยังกลัวอีก” หวันยิหวาหัวเราะเบาๆ “เอ๊ะ แล้วตกลงหาถุงยางอนามัยของพี่คุณเจอมั้ย” กฤติยาส่ายหน้าดิก “ไม่เจอ เมื่อคืนนี้ช่วยกันหาตั้งนาน จนคุณบอกว่าสงสัยคุณจะลืมพกมา” คนเล่าพูดไปแก้มแดงไป “ก็เสียดายแหละที่ไม่ได้ เอ่อ จิ้ม ตะ แต่ก็ดีนะ เพราะจริงๆ ตีญ่าก็ยังเจ็บตรงนั้นอยู่เลย” หวันยิหวากอดหมอนฟังไปกรี๊ดกร๊าดเบาๆ ไป กระทั่งมีเสียงเคาะประตู สาวน้อยทั้งสองจึงรีบปั้นหน้าเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นฤดี แม่ของกฤติยาจะเปิดประตูเข้ามา “อ้าว หญ้าหวาน” เมื่อเช้านี้หวันยิหวามาที่บ้านหลังอาหารมื้อเช้ายังไม่ได้เจอใครเลยนอกจากลดาแม่บ้าน หวันยิหวาจึงยกมือไหว้นฤดีอย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะแม่” “จ้ะ” นฤดียิ้มให้เพื่อนสนิทลูกสาว ดวงตาคู่สวยลอบสังเกตว่าชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่หวันยิหวาสวมเป็นชุดเก่าของกฤติยา ที่ไม่เห็นว่าลูกสาวคนเดียวของหล่อนจะหยิบมาใส่อีกนานแล้ว หลายครั้งที่เห็นเสื้อผ้าของใช้ของลูกสาวอยู่บนตัวของหวันยิหวา แต่นฤดีก็ไม่เคยหวงห้าม หล่อนรู้ดีว่าหวันยิหวาน่าสงสาร เป็นเด็กกำพร้าที่เคยถูกรับไปเลี้ยงหลายครั้ง แต่ก็ถูกนำมาคืนทุกครั้งโดยที่นฤดีก็ไม่ทราบสาเหตุ นี่ปีหน้าหวันยิหวาจะอายุสิบแปดปี ต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาใช้ชีวิตคนเดียวแล้ว หล่อนเองก็สงสาร แต่เคยเปรยๆ จะขอหวันยิหวามาเลี้ยงเป็นลูกอีกคน ก็เป็นหวันยิหวาเองที่ขอปฏิเสธด้วยดวงตาหมองหม่น หวันยิหวาบอกกับหล่อนว่า ‘ไม่อยากถูกคืนตัวอีกแล้ว ไม่อยากมีปัญหากับบ้านของเพื่อนรัก’ นฤดีจึงได้แต่ปล่อยให้เด็กสาวเผชิญชะตากรรมต่อไปโดยไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย นอกจากน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ในบางครั้ง “ตีญ่า ลุงกรณ์เขาถามหา ไปสวัสดีลุงหน่อยสิลูก” กรณ์เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจของกฤตภาค พ่อของกฤติยาเอง เป็นผู้ใหญ่ที่เอ็นดูหลานสาวและมักซื้อของฝากมาให้เสมอเพราะเขาไม่มีลูกสาว มีแต่ลูกชาย กฤติยาหันไปยิ้มบอกหวันยิหวา “รอนี่ก่อนนะเดี๋ยวตีญ่ามา เปิดคอมเล่นก็ได้เผื่อตีญ่าไปนาน” “อื้อ!” หวันยิหวาพยักหน้ายิ้มๆ เมื่อเพื่อนรักลงจากเตียงออกจากห้องตามคุณแม่ไปแล้ว หวันยิหวาจึงได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วมาจากด้านนอกเป็นระยะ สาวน้อยนั่งเอนตัวไปมาอย่างเบื่อๆ ก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มห้าวน่าฟังดังลอดเข้ามาในห้องแต่จับใจความไม่ได้ว่าเขาพูดว่าอะไร กระทั่งได้ยินกฤติยาร้องทักเสียงสูง “อุ๊ย อาวินทร์ กลับมาจากอิตาลีเมื่อไรคะ” อาวินทร์... ใครกันนะ หวันยิหวาสนิทกับกฤติยามาหลายปีแล้ว ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย เคยได้ยินแต่ลุงกรณ์ที่สนิทสนมกับครอบครัวนี้มากๆ และปีเตอร์กับแสนดา พ่อแม่ของสถิตคุณ แต่จะใครก็ช่างไม่ได้เกี่ยวกับหล่อนเสียหน่อย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more