PLAYBOY 17 | ชักสีหน้า |
1609 Words
PLAYBOY 17
| ชักสีหน้า |
เตชินนั่งสูบบุหรี่อยู่กับเพื่อนทั้งสองที่โต๊ะหินอ่อนริมน้ำ ซึ่งเป็นที่ประจำของทั้งสามหนุ่มเพราะมีต้นไม้ใหญ่บังแดดอากาศจึงไม่ร้อน พวกเขาจึงใช้ที่ตรงนี้เป็นที่ประจำของพวกเขาเวลานัดเจอกันก็จะเจอกันที่ตรงนี้
"สองคนนั้นคุยกันถึงไหนวะ" เขาบ่นพึมพำคนเดียว ใจจริงเขาก็อยากจะถามเธอตรงๆ สองคนนั้นทั้งปราณกับแทคไปต่อกันถึงขั้นไหนแล้ว เพราะจากที่เขาเห็นที่โรงอาหารทำไมเพื่อนของเขาทั้งสองคนถึงดูสนิทกันได้ไวขนาดนี้ เขาเองก็อยากจะถามตรงๆแต่กลับไม่กล้า แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องทำตัวแปลกๆด้วย ทั้งที่จะเดินเข้าไปถามตรงๆก็ไม่น่าจะเป็นอะไร
"มึงบ่นอะไรวะ"
"เออ ไอเตมึงเป็นอะไร ใส่แว่นแดกข้าว ทำตัวแปลกๆ" ชู้ทได้โอกาสจึงถามเตชิน
"ไม่มีอะไร" เขาตอบปัด เพราะเรื่องที่เขาสงสัยมันไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนทั้งสองคน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องตอบ
"ว่าแต่วันนี้มึงจะเข้าร้านหรอวะ" ต้าถาม เพราะได้ยินที่เตชินตะโกนบอกแทค ต้ากับชู้ทรู้ว่าเตชินเปิดร้านบาร์ลับร่วมหุ้นกับแทค เขาสองคนเคยไปมาสองสามครั้ง ด้วยความที่อยู่ไกลจากที่พัก ต้ากับชู้ทจึงไม่มีโอกาสที่จะไปที่ร้านของเพื่อนสนิทได้บ่อยๆ ถึงร้านของเตชินจะเปิดมาได้เป็นปีแล้วก็ตาม
"อืม"
"พวกกูสองคนไปด้วย ไม่ได้ไปนานแล้ว" ชู้ทบอก ถึงเตจะไม่ชวน ต้ากับชู้ทก็ตั้งใจว่าจะไปที่ร้านอยู่ดี เพราะทั้งสองคนก็รู้จักกับแทคเหมือนกัน ถึงจะได้ไม่สนิทสนมกันมากเหมือนกับไอเต แต่ก็คุยกันถูกคอ
"ไม่อยู่กับเมียหล่ะ" เตชินบอกประชด เพราะคราวก่อนทั้งต้าและชู้ทก็ไม่ยอมไปผับกับเขาด้วยเหตุผลเพราะว่าอยากอยู่กับเมียบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณมันทั้งสองที่ปฏิเสธไม่ไปเที่ยวผับกับเขา เพราะในคืนนั้นเขาได้สาวดีเด็ด นมใหญ่ผิวขาวอมชมพู นึกแล้วช่วงล่างมันเริ่มแข็งตัวอยู่ใต้ร่มผ้า แถมสาวคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลด้วย
"มึงจะให้กูเที่ยวกับมึงทุกวันเลยหรือไง เมียกูได้ด่าเช็ด" ชู้ทบ่นพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก
"ไอเต มึงก็หาแฟนสักคนสิวะ แล้วมึงจะเป็นเหมือนพวกกู" เตชินส่ายหัวปฏิเสธกับสิ่งที่ต้าบอก ทำไมเขาต้องมาผูกติดกับแค่ผู้หญิงคนเดียวด้วย อยู่แบบนี้เขาเองก็สบายใจ ไม่ต้องมีใครมาคอยตามคอยจิก แอบแซ่บกับผู้หญิงคนนั้นทีคนนี้ทีมันตื่นเต้นดีไม่น่าเบื่อด้วย
"เป็นเหมือนพวกมึงสองคนคือต้องขออนุญาติเวลาจะไปไหนมาไหนก็ต้องคอยบอก จะไปกับใคร ทำอะไร กูไม่เอาด้วยหรอก เหมือนชีวิตโดนกักขัง ไม่เป็นอิสระ"
"เป็นแฟนกันมันก็ต้องบอกหรือเปล่าวะไอเต" ชู้ทบอก
"เพราะมึงไม่เคยมีโมเม้นเหมือนพวกกูมึงไม่เข้าใจหรอก"
"เออ งั้นก็ช่างกูเถอะ มึงมีแฟนกันแล้วกูจะทำอะไรได้"
ต้ากับชู้ทมองหน้ากัน ทำไมวันนี้ดูเหมือนเตชินจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก สาเหตุเป็นเพราะอะไร ตั้งแต่ที่โรงอาหารแล้ว เพื่อนของเขามันทำตัวแปลกๆ
"คืนนี้เจอกันที่ร้านสี่ทุ่ม" เตชินบอกเพื่อนทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดรีบจึงอัดนิโคตินเข้าปอดเพื่อที่จะได้รีบขึ้นเรียนในช่วงบ่าย
°°°°°°°°°°
(เวลา22.00น.)
เตชินจอดรถอยู่ในลานจอดกว้างที่อยู่ใกล้ๆกับซอยร้านบาร์ลับ เขานัดเพื่อนทั้งสองคนที่ร้านในเวลาสี่ทุ่ม ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกมันจะมาถึงร้านกันหรือยัง
เตชินเปิดแชทไลน์กลุ่มแล้วพิมพ์ถามเพื่อนทั้งสองคนว่าตอนนี้ถึงไหนกันแล้วก่อนจะปิดหน้าแชทแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง
ในระหว่างที่เตชินกำลังจะเดินเข้าไปในซอยเพื่อไปยังตัวร้าน เขาเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง เธอใส่เสื้อครอปเอวลอย กางเกงยีนส์สีเข้มรัดรูป แต่มองจากด้านหลังแล้วดูคุ้นๆเหมือนยัยเตี้ยเลย
ด้วยความอยากรู้ว่าใช่ยัยเตี้ยหรือเปล่า เตชินจึงรีบเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วทำเป็นเดินไปอยู่ข้างๆเมื่อเขาแน่ใจแล้วว่าใช่เธอ เขาจึงทักทายด้วยคำที่เขาชอบเรียกเธอเป็นประจำ
"ไงเตี้ย"
ปราณหันมามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เพราะคนที่เรียกเธอเตี้ยมีอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นก็คือเตชิน เมื่อมั่นใจว่าเป็นเขา เธอก็พูดสวนกลับทันที "ไอเปรต" ก็เตชินสูงถึงร้อยแปดสิบกว่า ความสูงของเธอยังไม่พ้นไหล่ของเขาเลย คำว่าเปรตเหมาะกับเขามากที่สุด
"แล้ว...ทำไมมาเดินคนเดียว"
"ก็เดินคนเดียวสิ ถามได้ จะให้เดินกับผีหรือไง" เตชินไหวไหล่แล้วเดินไปพร้อมๆกับเธออย่างอารมณ์ดี
ปราณและเตชินเดินเข้ามาในร้าน พนักงานที่เห็นว่าเธอเดินมากับเตชินที่เป็นเจ้าของร้านก็เชื้อเชิญให้ทั้งเธอและเขาแล้วขึ้นไปยังชั้นบน ถึงจะไม่มีเตชินเธอก็จะบอกกับพนักงานอยู่ดีว่าเธอเป็นใคร เพราะแทคบอกกับพนักงานที่ชั้นล่างไว้ว่าถ้าเธอมาให้ขึ้นมาได้เลย
เมื่อเดินขึ้นมายังชั้นสอง ปราณเอ่ยทักทายหนุ่มหล่อหน้าตี๋ที่กำลังยืนเชคเครื่องดื่มให้กับลูกค้าด้วยท่าทางที่คล่องแคล่ว
"ทำไมมึงสองคนมาด้วยกัน" ต้าถามขึ้นเพราะเขาหันมาเห็นทั้งสองคนเดินขึ้นมาพร้อมกัน
"ฉันเจอกับมันข้างล่างพอดี" ปราณตอบ
"รอก่อนนะ เดี๋ยวแทคทำเครื่องดื่มให้" แทคเดินมาบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ลายหินอ่อนที่มีเตชินนั่งอยู่ข้างๆ
"มึงถามยัยเตี้ยแค่คนเดียว แต่ไม่คิดจะถามกูที่เป็นเจ้าของร้านเลยหรือไงวะ" เตชินถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"กูก็เป็นเจ้าของร้านเหมือนกับมึง งานก็ทำมากกว่า แต่มึงกลับมาดูร้านแค่อาทิตย์ละวัน" แทคย้อน เตชินจึงหน้าเสียที่เพื่อนของเขามาพูดหักหน้าต่อหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ลำพังไอเพื่อนสองคนต้ากับชู้ทก็ไม่เท่าไหร่หรอก แล้วก็รู้ด้วยว่ามันพูดเล่น แต่ทำไมถึงมาพูดต่อหน้าเธอที่นั่งอยู่ข้างๆเขาด้วย
"ก็นี่ไงวันนี้กูเข้ามาร้านวันที่สองของอาทิตย์นี้แล้ว และก็อาจจะมาในวันต่อๆไป" เตชินพูดขึ้นทันทีเพื่อให้ปราณที่นั่งอยู่ข้างๆไม่เข้าใจเขาผิดไป
แทคทำไมถึงพูดเหมือนว่าเขาไม่ทำอะไรเลย ทั้งที่เขาเองวางการตลาดให้กับร้านทุกสัปดาห์ ยิงแอดผ่านโซเชียลต่างๆเพื่อให้ลูกค้ารับข่าวสารแล้วมุ่งมาที่ร้านเพื่อบอกกันปากต่อปากอีกทีว่าร้านของเขามันดียังไง และมันก็ประสบความสำเร็จเสียด้วยสิ
แต่ด้วยพื้นที่ในร้านไม่ได้ใหญ่มากและมีพื้นที่จำกัด จึงจำเป็นต้องให้ลูกค้าโทรมาสำรองที่นั่งก่อน แล้วหน้าที่ของเขาก็ไม่ได้จำเป็นที่จะต้องเข้ามาร้านทุกวันแค่โทรถามมันก็ได้แล้วว่าลูกค้ามากน้อยแค่ไหน
"เออ แล้วเหมือนเดิมไหม" แทคเอ่ยถาม
"เหมือนเดิม" เขาตอบกลับไม่เต็มเสียงนัก รู้สึกเฟลที่โดนแทคหักหน้า ทั้งที่มันก็รู้ว่าไม่จริงเลยสักนิดที่มาบอกว่าเขาไม่ทำอะไรเลยทั้งที่เป็นเจ้าของร้าน
เตชินมองปราณที่นั่งขำไหล่สั่น นี่เธอเชื่อในสิ่งที่เพื่อนของเขาพูดหรือยังไง เขาดูเป็นพวกไม่เอาไหนในสายตาของเธอขนาดนั้นเลยหรอวะ
"ขำอะไร" เตชินถามเธอด้วยน้ำเสียงชวนหาเรื่อง ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับคนทั้งสอง
"เปล๊า" ปราณตอบ แต่ดวงตาหวานยังคงมองไปที่แทคหนุ่มหล่อหน้าตี๋อย่างไม่คลาดสายตา
"มึงชอบมันมากเลยหรอวะ"
"อืม" เธอตอบรับในลำคอ
"มึงไม่ทันมันหรอก ไอแทคมันเสือผู้หญิงจะตาย ระวังเถอะจะโดนมันฟัน" เตชินก้มกระซิบที่ข้างใบหูเล็กให้ได้ยินกันแค่สองคน
"ฉันยอมโดนฟัน" ปราณหันมาตอบเขาแค่นั้นก่อนจะหันกลับไปมองแทคหนุ่มหล่อที่มองเธอด้วยสายตาหวานฉ่ำ ทั้งสองคนส่งสายตากันไปมาจนเตชินรู้สึกหมั่นไส้
"ฟันแล้วทิ้งมึงชอบงั้นสิ"
"หยุดพูดสักทีได้ไหม รำคาญ" ปราณพูดเสียงกระซิบแต่เป็นน้ำเสียงที่หงุดหงิด ใบหน้าหวานสื่อให้เขารู้ว่าเธอไม่สบอารมณ์นัก เพราะเขาเอาแต่พูดอยู่นั่นจนเธอรำคาญ
เตชินแอบชะงักไปก่อนจะถอดหายใจออกมาอย่างหนัก ก็เขาพูดเรื่องจริงให้เธอรู้ไม่ได้เลยหรือไง ทำไมจะต้องชักสีหน้าใส่เขาด้วย
°°°°°°°°°°
- Writer
