ตอนที่ 1
1300 Words
TEXAS: เทกซัส เป็นรัฐแห่งหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกา ตั้งอยู่ทางภาคกลางค่อนลงไปทางทิศใต้ของประเทศ สภาพอากาศค่อนข้างหลากหลาย มีทั้งอบอุ่นจนถึงหนาวเย็นจัด สถาปัตยกรรมที่สำคัญมีมากมาย อาทิเช่น อาคาร 4 แห่งของ แฟรงก์ ลอยด์ ไรต์ พิพิธภัณฑ์ที่ออกแบบโดย ทาดาโอลโอะ อันโด พิพิธภัณฑ์ศิลปะคิมเบลล์ ที่ออกแบบโดย ลุยส์ คาฮ์นที่เมืองฟอร์ตเวิร์ธ และที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลยนั่นก็คือบุคคลสำคัญในรัฐเทกซัส ที่พอเอ่ยชื่อแล้วทุกคนจะต้องรู้จัก และครางละเมอให้กับความสมบูรณ์แบบของเขาผู้นั้นทันที
เควิน คาสโตรเซ่น อภิมหาเศรษฐีจอมเถื่อนผู้ลึกลับ เควินมีรายชื่อติดอันดับต้นๆ เสมอเมื่อนิตยสารฟอร์บส์ (FORBES) มีการจัดทำขึ้น
แต่ชายหนุ่มกลับไม่เคยรู้สึกยินดีกับสิ่งที่คนเหล่านั้นพยายามยัดเหยียดเยียดให้เลยสักนิด ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกเอือมระอา จนไม่อยากจะเสวนาหรือให้สัมภาษณ์ใดๆ ทั้งสิ้น
นักข่าวก็เหมือนผึ้งที่กำลังโหยหาหยาดน้ำหวาน คนพวกนั้นพยายามที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้หาแอ่งน้ำหวานให้เจอ จากนั้นก็จะเจาะจะดูดจะสูบจนแห้งเหือด ก่อนจะโบยบินทิ้งไป
เขาเกลียดพวกนักข่าว เกลียดคนที่จ้องแต่จะหาประโยชน์จากความเป็นส่วนตัวของคนอื่น จำได้ว่าเมื่อเดือนก่อน เขาพึ่งถูกแอบถ่ายภาพยามที่ไปพักผ่อนที่เกาะส่วนตัวในไอซ์แลนด์ ภาพส่วนตัวของเขากับแวนด้าคู่ขาชาวเยอรมันถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับในสหรัฐอเมริกา รวมไปถึงคอลัมน์ต่างๆ ในโลกออนไลน์ สร้างความไม่พอใจให้เป็นอย่างยิ่ง จนต้องใช้อำนาจเงินในมือจัดการกับสื่อสกปรกพวกนี้จนเข็ดหลาบ
แต่กระนั้นเขาก็ยังคงมองเห็นความกระหายในสายตาของนักข่าวพวกนี้ยามที่จ้องมองมาอย่างชัดเจน
“ทำไมหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ หรือว่ามีภาพหลุดออกไปอีกแล้วล่ะ เควิน”
เควินที่นั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องแย่ๆ ในอดีตที่ผ่านมาส่ายหน้าเบาๆ
“เปล่าหรอก ตอนนี้ฉันระวังตัวมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่ก็รู้สึกไม่ถูกต้องเลย ทำไมฉันจะต้องมานั่งระวังตัวจากพวกนักข่าวด้วย ทั้งๆ ที่มันก็เป็นชีวิตของฉัน จริงไหม ธีโอ”
ธีโอ เอเมอร์ริค อภิมหาเศรษฐีหนุ่มหล่อเพื่อนรักสมัยเรียนของเควินหัวเราะขับขบขัน
“มันก็จริงอย่างที่นายว่านั่นแหละ แต่นายก็อย่าลืมสิว่า นักข่าวเขาก็ทำหน้าที่ของเขา ถ้าไม่หาข่าว เขาก็ตกงานกันน่ะสิ”
“แต่ต้องไม่ใช่ข่าวของฉัน” เควินกัดฟันกรอด “นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวาย ไม่ชอบเป็นที่จับตามองของใคร แต่นี่... พวกนักข่าวพยายามทำให้ฉันเป็น ซึ่งมันน่าสะอิดสะเอียนมาก”
“ก็ใครใช้ให้นายเกิดมาหล่อ รวย ครบเครื่องกันล่ะ เควิน”
“แล้วนายไม่หล่อ ไม่รวย ไม่ครบเครื่องหรือไง ธีโอ” เควินถามกลับอย่างหัวเสีย “และอีกอย่างนักข่าวพยายามจับคู่ฉันกับคนนู้นคนนี้ ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่เรื่องจริงสักนิด มันน่ารำคาญ”
ธีโออมยิ้มพลางเอนกายพิงกับพนักโซฟานุ่มภายในคฤหาสน์หรูของเพื่อนรัก
“ที่เรียกให้ฉันบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเทกซัสก็เพราะต้องการระบายเรื่องนักข่าวเนี้ยเนี่ยนะ เคน”
เควินพยักหน้าน้อยๆ
“ฉันไม่รู้จะระบายกับใคร”
“ก็เจ้าแม็ตไงล่ะ” ธีโอเอ่ยถึงเมเตโอเพื่อนสนิทอีกคน “นายกับหมอนั่นอยู่ใกล้กันมากกว่าฉันอีกนะ นี่อย่าบอกนะว่านายลืมไปแล้วว่าฉันอยู่วอชิงตัน ในขณะที่เจ้าแม็ตมันอยู่ลุยเซียนาน่ะ” ธีโออดไม่ได้ที่จะโวยวายบ้าง แต่เควินกลับไม่สะทกสะท้าน
“ก็นายมีเวลาว่างมากกว่าเจ้าแม็ต ฉันก็เลยคิดถึงนาย”
ธีโอที่นั่งฟังอยู่รีบยกแก้ววิสกี้ขึ้นมาจิบดับความขุ่นเคืองทันที
“ถ้านายเรียกฉันมาหาด้วยเรื่องนักข่าวอีกเพียงครั้งเดียว ฉันจะจับนายยัดเข้าไปในบัญชีรายชื่อหนุ่มๆ ของเอเมอร์ริดเลิฟทันที ไม่เชื่อคอยนายคอยดูก็แล้วกัน”
เควินได้ยินก็หัวเราะร่วนลืมเรื่องนักข่าวไปชั่วขณะ “จะให้ฉันไปเดตกับสาวๆ ที่ติดต่อเข้ามาว่างั้นเถอะ”
“ใช่ นายต้องทำ หากนายเรียกฉันขึ้นมาหาด้วยเรื่องไร้สาระอีก จำเอาไว้นะเจ้าเควิน”
“โอเค ฉันจะพยายามก็แล้วกัน”
“ต้องทำให้ได้ต่างหาก ถ้านายไม่อยากไปเป็นหนุ่มเลิฟ”
เมื่อเห็นเพื่อนรักสมัยเรียนเรียกทำหน้าตาขรึงขังพูดเสียงจริงจัง เควินจึงต้องรีบรับปากเพราะไม่อยากทำให้เพื่อนโกรธ
“ฉันจะไม่เรียกนายขึ้นมาหาอีก แต่ฉันจะเดินทางไปที่วอชิงตันเพื่อไปหานายด้วยตัวเอง โอเคไหม ธีโอ”
ธีโอทำหน้าผะอืดผะอมแต่ก็ไม่มีทางเลือก
“ก็แล้วแต่นายเถอะ แต่ขอบอกว่าฉันมีงานรัดตัวตลอด คงพานายเที่ยวได้ไม่ทั่วหรอกนะ”
“นั่นไม่ใช่ปัญหา”
“แล้วปัญหาของนายคืออะไรล่ะเคน”
เควินประสานสายตากับธีโอ
“นักข่าวยังไงล่ะ”
ธีโอได้ฟังก็ถอนหายใจยาวเหยียด หมอนี่เกลียดนักข่าวเข้าเส้นเลือดดำไปแล้วจริงๆ
“ระวังจะได้เมียเป็นนักข่าวเถอะ”
เควินส่ายหน้าดิก พลางแสดงท่าทางสะอิดสะเอียน
“แค่ให้มองยังยากแล้ว ถ้าจะให้เอามาทำเมียด้วย ฉันคงฆ่าตัวตายแน่ๆ นายอย่าพูดเรื่องไร้สาระเลยดีกว่าธีโอ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันเกลียดนักข่าว เกลียดพวกปลิงหิวเลือดพวกนั้น”
“เออๆ ตามใจนายเถอะ” เป็นอีกครั้งที่ธีโอยกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบ “แต่ถ้าได้เมียเป็นนักข่าวเมื่อไหร่ อย่าลืมยกหุ้นให้ฉันยี่สิบเปอร์เซ็นต์ล่ะ”
“ฉันให้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์เลย เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”
เควินมั่นใจเหลือเกิน จนธีโออดขำขันไม่ได้
“ล้อเล่นเฉยๆ ฉันไม่เอาหุ้นของนายหรอก แค่นี้ฉันก็มีมากจนจำแทบไม่หมดแล้ว”
เควินระบายยิ้ม หยิบแก้ววิสกี้ขึ้นจิบบ้าง ธีโอมองเพื่อนที่นั่งนิ่งเงียบอย่างพิจารณา ก่อนที่ความทรงจำเลือนรางสมัยที่ยังเป็นนักศึกษาค่อยๆ ย้อนกลับมาในหัวอีกครั้ง
แฟนสาวคนแรกของเควินเป็นนักข่าว เควินรักแฟนสาวคนนี้มาก... มากจนยอมให้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายแฟนสาวคนนี้กลับไม่ยอมซื่อสัตย์กับเควิน นำภาพเปลือยของเควินไปขายให้กับหนังสือพิมพ์เพื่อแลกกับเงินเพียงแค่ห้าหันพันเหรียญ เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เควินได้รับความอับอายจนต้องหยุดเรียนกลางคัน แต่เวลาผ่านไปไม่นานเพื่อนรักของเขาก็สามารถลุกขึ้นยืนหยัดต่อสู้กับความฉาวโฉ่ที่เกิดจากการทรยศนั้นมาได้ จนถึงทุกวันนี้วันที่ เควิน คาสโตรเซ่น เข้มแข็งดั่งราชสีห์ วันที่ไม่มีนักข่าวคนไหนสามารถต่อกรกับเควินได้อีก
“นายลืมวรัญญาได้หรือยัง”
ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มเกือบดำของเควินไหววูบก่อนจะมืดลึกลงจนไม่อาจจะเข้าใจความรู้สึกได้
“นายถามถึงผู้หญิงคนนี้อีกทำไม ธีโอ”
แม้น้ำเสียงของเควินจะราบเรียบปกติ แต่ดวงตาคู่นั้นของเควินยังคงมีร่องรอยแห่งความเจ็บปวดอยู่
“ฉันขอโทษ แต่ที่ฉันถามก็เพราะว่าอยากรู้ว่านายหมดรักในตัวของวรัญญาลงไปแล้วหรือยัง”
- Writer
