CHAPTER 30

2324 Words
NIYAKAP KO ANG LIBRO ng mahigpit, ilang segundo wala akong nakuhang sagot kay kuya kaya tiningnan ko siya. Nakatingin lang siya sa akin na parang naaawa at nakanguso siya. Mukhang malungkot din ang mga mata niya. Napakunot ang noo ko. "Luh? Napaano ka?? May nang-away ba sa 'yo??" Parang may nanggulat sa kaniya at bigla siyang napatalon ng bahagya. Umiling siya sa akin at nag-iwas ng tingin. Niliitin ko siya ng mata. "You're spacing out ano??" "Hmm, yeah, by the way, are you hungry?" Yown! Sa wakas kakain na rin kami! "Oo naman! Tinatanong pa ba 'yan? Tara na!" Binitawan ko ang libro at hinatak siya. Abot sa tainga ang ngiti ko habang patalon-talong hila-hila si kuya. May mga nadaanan naman kaming nag-gagandahang dilag na todo ngiti rin sa amin at todo bow. "Naku! 'Wag na kayo yumuko, kami lang 'to! Ang guwapo sa mundo!" h Humagikgik naman ang iba, ang iba naman ay namumula. Aba dapat lang! Sino ba namang hindi kikiligin sa mukhang 'to? "OMG! totoo nga pala talagang may kakambal si sir! Akala ko nag-hallucinate lang ako kanina!" Naku, pasalamat si kuya at ako naging kamukha niya. "Wah! Ang guwapo nila pareho!!" Kinindatan ko naman sila kaya lalo sila nagtilian. Si kuya naman ay bored face, ang boring talaga kabonding ni kuya kaya ayaw ko siyang kasama, eh. "Clave, 'wag kang labas nang labas kapag nandito ka, ah," sabi niya. Nauna naman siya sa akin habang naka-crossed arms. "Luh, bakit?" May kidnapper ba? Hindi ako takot! Papakidnap pa talaga ako tapos ididikit ko 'yung mukha ko sa kidnapper na 'yon at ikukumpara ko 'yung mukha ko sa kanila para masabi kong mas guwapo ako! "Basta! Dami mong tanong, mana ka na sa babaeng tanga," irita niyang sabi at binilisan niya pa ang paglakad niya. Napakamot nalang ang ulo ko at napanguso, hirap kausap ni kuya! Hindi ko siya maintindihan minsan, baka naman kasi may period din siya tulad ng mga babae? Nako! Yari tayo kapag gan'on. Hay...buti nalang at maidadaan nalang 'tong problema sa pagkain, kung sabagay nauso lang naman yung #pOgI noong ipinanganak ako. 3RD PERSON'S POV Nakatitig lamang si Clever sa kaniyang kakambal, nalulungkot siya dahil hindi niya masabi-sabi ang totoo sa kaniya. Nag-aalala siya sa kalalagyan ng kakambal niya. Napakamasayahing tao ni Claver kung tutuusin, masaya siya kasama at masarap kausap. Hindi niya yata kayang makita ang kapatid niya na nasasaktan. "C-Clave," kahit busy sa pagnguya si Claver ay tiningnan niya ang kakambal. "Hmm?" "N-Nothing, just eat." Wala ng isinagot si Clave kundi tango na lang. Nagbuntong-hininga si Clever, parang wala siyang ganang kumain dahil sa bumabagabag sa isip niya. They only came home at night. As much more as Claver requested to do, such as touring and playing. The older brother couldn't complain and just followed his brother's wants. Marami ring humanga sa kanilang dalawa. Hindi naman iyon ang unang beses nilang bonding na magkambal. "Goodnight, kuya." Clave smiled. Pumindot siya ng passcode sa kanyang device to open the door. "Goodnight, read the history okay? You can use that in your near future, Mr. CEO." Clever reminded and Claver nodded. There was no one in the living room, and he knew they were all asleep. He was in the middle of the hallway near his room when he was abruptly stopped when he remembered something. He was embarrassed of his mistreatment of Leexiya. He slapped his face in frustration at himself. "Aish! f**k, why did I do that ?! s**t! You're so stupid, Clev. You are!" Bumuntong hininga muna siya bago siya naglakad papasok sa kwarto niya. Nakita niya si Leexiya na nakasandal sa kama habang nakayakap sa kumot at mukhang nanginginig ito, pero pawis na pawis siya. Nagtama ang paningin nilang dalawa, nag-iwas ng tingin si Leexiya, napanguso siya at mukhang nagbabadya ang luha niya. Napaatras pa ito at nanginig ang mga labi. Napakunot ang noo ni Clever, hindi niya ito pinansin at kumuha nalamang ng damit para makabihis na siya. Two of them were silent, and the only sound came from the air conditioner. Clever, who was leaning against the head of the sofa, couldn't help but turn to look at Leexiya. Leexiya was hugging the blanket earlier, as if she were shivering, and he had seen it. He was taken aback when he noticed how sweaty the girl was. Clever stood up and moved a little bit closer to Leexiya. Clever asked Leexiya, "Are you alright? Are you cold in the air con?," but she didn't respond and instead just turned away. Clever sighed and turned off the air con before turning back to face Leexiya. "Hey, I'm talking to you." Clever bit his lower lip, he was annoyed because Leexiya ignored him again. Naglakad siya papunta kay Leexiya at ipinaharap niya 'to sa kaniya, pero nagulat siya nang maramdaman niyang parang nagliliyab sa apoy ang balat niya. "A-Are you sick?" Instead of responding to him, Leexiya tightened the blanket even more while trying to move Clever off of her shoulder. Leexiya pulled him away just as he was about to caress her forehead, and she gave him a pained look. "'W-Wag mo nga akong pakialaman! Doon ka! kailan ka pa nagkaroon ng pake? M-Matapos nang ginawa mo sa akin lalapit ka pa?" Kahit nahihirapan sa pagsalita si Leexiya, pilit niya pa ring ipinapakita ang galit niya kay Clever. Sa totoo lang, wala pa rin siyang kain mula kagabi at hindi pa siya nakakainom ng gamot. "Tsk! Ano bang ginawa mo? Bakit ka nilagnat?" Tumawa naman ng sarkastiko si Leexiya dahil sa tanong niya. "Anong ginawa ko ha? Wala akong ginawa! N-Nilagnat ako dahil sa ginawa mo, kaya lumayo-layo ka sa akin, and please lang 'wag mo na akong hahawakan. Lumayo ka na sa akin, a-ayoko na lumalapit ka sakin, ayoko sa 'yo...nakikiusap ako, s-stay away from me." Napanguso siya at hindi niya napigilan ang luha niya, dahil nga nilalagnat siya mas bumaba ang loob niya at madali siyang masaktan. Mukhang nakaramdam naman si Clever. Lumayo siya kay Leexiya at naglakad palabas sa kwarto. "W-Wala nga talaga siyang pakialam kahit mamatay ako rito, a-ang sama niya talaga. Sobrang sama niya! Wala siya talagang awa." Hindi natigil ang pagluha ni Leexiya. Feeling niya mamamatay na siya sa lagay niya. Sobrang sakit na ng pakiramdam niya, sobrang sakit pa ng katawan niya. On the other hand, Ivo was munching chocolate when Clever entered the kitchen. "Hey, you want?" Ivo offered him but but he merely shook his head. Clever poured a basin. "Are you busy?" Clever asked Ivo. "No, why?" "Can you cook some soup or much better porridge? And then take it to the bedroom, huh?" Ivo was shocked by his request "Huh? Ang pangit naman yata ng gusto mong kainin, may sakit ka ba?" takang tanong ni Ivo, umiling si Clever. "She," he replied, Clever filling the basin and he get towelette with lukewarm water. Ivo suddenly smirked. "Hmm, I smell something fishy, it looks like you're becoming a cared person again." "Shut up, do my request," masungit nitong sabi. Ivo laughed. He then went up to the bedroom. Even though Clever didn't express or show his regret for what he had done this morning, he knew it deep down inside. Especially in everything he has said and did. He nearly had her r***d. He sat down next to Leexiya, who was already asleep, and bit his lip so hard as he did so while setting the basin on the table. She felt a small tap on her cheek. He could sense how warm Leexiya was. "Hey, Leexiya." "Hmm..." "Sit down for a moment," he asked. Leexiya opened her eyes and gulped. "B-Bakit?" Nahihirapang tanong niya, hindi sumagot si Clever at hinawakan niya sa magkabilang braso si Leexiya at dahan-dahang iginaya paupo. Hindi na nagreklamo ang dalaga. Hindi na rin naman niya kayang makipag-talo pa, hinang-hina siya at sobrang nanlalambot pa ang nararamdaman niya. Pinalipit ni Clever ang bimpo, ipapahid sana niya sa mukha ni Leexiya pero lumayo siya kaagad. "A-Ako na," sabi nito at inaagaw ang bimpo. Inis naman siyang tiningnan ni Clever. "Tsk, pwede kahit ngayong may sakit ka 'wag ka makulit?" "A-Ayaw nga kitang lumalapit sa akin, a-at saka nakakahiya sa 'yo baka---" "Shh. Let me do it." Tumahimik na lang si Leexiya at hinayaan niyang hilamusin siya ni Clever. Dahan-dahang itinaas ni Clever ang t-shirt ni Leexiya, agad naman siyang napakumot. "'W-'Wag, ayoko." Hindi na naman niya napigilan ang pagtulo ng luha niya. Naawa bigla si Clever sa kanya, naiintindihan niya kung anong ikinikilos ni Leexiya, mukhang natakot nga talaga siya sa ginawa niya kanina. 'Ang bobo mo, Clever. Look what you did.' "I-I'll just wipe your stomach to reduce your heat," Clever took off the blanket before reaching her shirt. Leexiya didn't say anything, she simply turned her gaze and let Clever wipe her. Fear and a headache were causing Leexiya's hand to shake. After wiping Leexiya off, Clever got up and went to the closet to find something for her to wear. "N-Nakakahiya ako na lang." Akmang tatayo ang dalaga nang samain siya ng tingin nito kaya wala na naman siyang nagawa. Natakot siya bigla. "Here, magpalit ka, tawag ka kung tapos ka na." Ibinigay ni Clever ang isang t-shirt at pajama, lumabas siya ng kwarto. Pinuntahan naman niya si Ivo na ngayon ay tapos ng magluto at inaayos na lang ito sa lalagyan. "Tapos na, ikaw na maghatid ah, antok na ako, e," Ivo said so Clever just nodded. Clever took medicine and a glass of water and put them into the tray. Clever entered the room and Leexiya had just finished dressing. "Eat this and take your medicine," said Clever and he put the tray on the bed. Leexiya just stared at the food, as if no words wanted to come out of her mouth. "Let me feed you," he added. Leexiya didn't speak anymore and she stared at Clever while blowing the hot porridge. "Say ah," nag-alinlangan pa si Leexiya na isubo ang kutsara. "A-Ang sarap, luto mo?" "Si Ivo, he's a famous chef in Japan, but he prefers to stay at home and cook foor for us," he answered. "Ahh." 'Chef pala si sungit' sabi sa isip ni Leexiya. Leexiya was staring at Clever, she couldn't understand, why is Clever doing such a thing? Why is he taking care of her now when he was so angry at her last morning? Leexiya tried to understand why she had let the Clever, who was the root of her current illness. She had been so afraid earlier so all she did was cry, and then her headache came on quickly before she became ill. Clever gave Leexiya her medication and put her food away once she had done eating. He had a solemn expression and showed no signs of emotion. Leexiya's blanket was raised by Clever, and the two of them exchanged glances. She looked away abruptly. Clever questioned Leexiya, "Are you feeling better?" She shook her head. Clever then went over to a cabinet and took out a thermometer. "Let's look how high your fever is, you might need to be taken to the doctor." Sinunod naman siya ni Leexiya, 38.6 ang kanyang init kaya mas mabuti na alagaan na lang siya ni Clever kaysa madala pa siya sa hospital. Natahimik silang pareho, sabay nilang iniliko ang mga ulo nila at napatingin ulit sa isa't isa. "S-Salamat," nasambit na lang ni Leexiya, nginitian naman siya ng bahagya ni Clever. "B-bakit mo ginagawa 'to ngayon? Bakit mo ako inaalagaan?" "You're here in my house, so you're my responsibility." He sighed. He looked at Leexiya again. "Leexiya." Tawag ni Clever. She faced him, her fear could still be seen in her every time she faced Clever. "I-I'm sorry for what I have done last morning, I'm just really thinking too much. I don't even know what's coming out of my mouth, I-I know, that's wrong, but I promise I won't do that again, believe it or not. I have a very guilty conscience. I'm sorry, I hope you understand." Leexiya just blinked. She didn't expect him to apologize. Clever held her hand, he looked at her sincerely, "I'm very very sorry, I'll promise, I won't do such a thing that makes you afraid. I've been too judgmental. I've underestimated you too much. " He smiled and sighed. "You're not like other women, sorry for the comparison. Maybe it's because of what I've experienced, I keep thinking like all the women I met are the same." Whether she admits it or not, this is all Leexiya is waiting for, to ask for forgiveness without a trace of a lie. "Please don't say sorry. Ako ang may kasalanan. I'm so sorry for being stupid...and evil. I won't do that again." "S-Sana nga 'wag mo ulit gawin 'yun... b-baka kasi lalala 'yung trauma ko sa ganyan baka maging baliw ako. M-Muntikan mo na akong magahasa, e...nasaktan ako, buong katawan ko sinaktan mo, e. Akala ko matutulad ako sa ibang babae. S-Sobrang takot na takot ako, sa totoo lang ayaw na nga kita dapat lumalapit s-sa akin, lagi kong naiisip na baka saktan mo ulit ako o gawin mo na naman 'yung tulad sa kanina." Hindi na naman napigil ni Leexiya ang luha niya. "I'm sorry." Clever squeezed her hands. Leexiya nodded her head slowly. The girl was looking at Clever as he got out of bed and went to the right side of the bed to mend it. Clever lay next to her as they stared at each other, but Clever quickly turned his gaze as if he were electrified by Leexiya's gaze. "Since we've slept together, I'll watch over you now for the entire night," he said. "S-Salamat ulit." Hindi alam ni Clever kung sino ang nagtulak sa kaniya para halikan ang noo ni Leexiya, nagulat ang dalaga pero ngumiti lamang si Clever sa kaniya. "Thank you for comforting me too last night, babawi ako sa 'yo, babantayan kita."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD