Tumikhim muna si Monic, para mawala ang bara sa kanyang lalamunan. Bago sumagot sa kaniyang amo, "Hindi po senyorito!" Sagot niya rito.
"Talaga? Sarcastic nitong sagot sa kanya ng binata.
"Opo, at bakit naman ako matutulala?" Balik-tanong naman ni Monic sa binata amo, at umiwas siya ng tingin rito kahit alam naman niyang hindi siya nakikita ni Dion.
"Ewan ko sayo, sa tuwing na lang na kasama kita para bang lumilipad ang isip mo? Sambit pa ng binata sa kanya.
"Grabe ang lakas talaga ng radar ng lalaking ito?!" Aniya sa kanyang isipan.
"Ay grabe ka naman, senyorito lumilipad ba talaga. Hindi ba pwede may iniisip lang ako?" Sagot pa niya.
"At ikaw ang iniisip ko, kaya lumilipad ang aking isipan?! Dagdag naman ng bahagi ng kanyang isipan.
"Ang mabuti pa senyorito kumain na po kayo?"
