Pagkatapos kong ibaon sa lupa ang mga librong sinunog ni Ate Lea kanina. Bumalik ako sa loob ng bahay at naabutang naguumagahan sila ni Mama, na para bang walang nangyaring gulo ngayong umaga. Kumirot ang puso ko dahil dito. Kailangan ba talaga nilang gawing obvious na wala silang pakielam sa nararamdaman ko? Why do they have to always invalidate what I feel?
“Kain, June…” sabi ni Mama pero nilagpasan ko lang sila at nagtuloy-tuloy sa kwarto ko.
Pikit-mata kong kinuha ang maleta ko at tyaka lumabas ng kwarto. Dinaanan kong muli sina Ate Lea at Mama bago ako makalabas ng bahay. Dito hinawakan ni Mama ang maleta ko
“Saan ka pupunta? Ano bang nangyayari sa inyo ng Ate mo? Siguradong may dahilan kung bakit nagawa niya iyon sa ‘yo…”
Ang malaking pagkakamali ni Mama ay hindi niya ako kahi
