Dahil sa stoplight ay sandaling huminto ang sasakyan. Bumuntong hininga naman ako para mawala ang kaba ko.
“Before I even started working for our company, I already knew the responsibility I must carry on my shoulders. Dahil ako ang panganay, hindi ko pwedeng gawin ang kahit na anong gusto ko gaya ng ibang mga kapatid ko.”
Nagulat ako dahil nagsimula mag open up sa akin si TJ. Hindi ko ito inasahan mula sa kanya. Kadalasan kasi ay kailangan ko pang manghula para malaman lang ang tumatakbo sa kanyang isip.
“That’s why I understand what my grandparents said. Pinaghirapan nila ang kumpanya namin at gusto lang nilang maiwan ito sa tamang tao.” Alam yata niyang narinig ko sila kanina. Nakakahiya naman. “Pero maniniwala ka ba? Minsan napapaisip pa rin ako, kung ako ba talaga ang tamang taon
