Dahan-dahan akong tumayo sa kabila ng iniindang sakit. Ayokong ipakita kay TJ na nahihirapan ako kaya pilit akong ngumiti.
“What happened?” seryosong tanong niya pagkahinto sa harapan ko.
“Ah wala naman po, Sir--”
Mabilis niyang ininspeksyon ang katawan ko. Siguro’y gusto niyang malaman kung ayos lang ba talaga ako. Pero nahiya ako at napaatras dahil sa tagos sa skirt ko na posible niyang makita.
And I guess he already figured it out. Kaya naman hinubad niya ang suot na suit at ipinatong sa balikat ko. It was long enough to cover half of my skirt.
“What can I do to help?” He asked in a business tone.
And I guess I was already desperate. Napayuko ako sabay pikit bago mabilis na sinabi ang mga kailangan ko.
“Napkin. Underwear. Skirt!”
Kinagat ko ang labi ko bago nag-angat ng ting
