Nagsimula na akong mag empake ng mga gamit ko. Hindi ko pa alam kung saan ako pupunta ngayon pero wala naman akong ibang choice kung hindi umalis dahil hindi na ako pwedeng abutin ng gabi sa kwartong ito. Wala na akong perang pwedeng ipambayad dito at wala na rin naman akong nakikitang rason para manatili.
While staying with my bestfriend is not ideal, going back home is also not an option for me right now. Naiisip ko pa lang ang magiging reaksyon nila Ate Lea at Mama oras na bumalik ako, nahihirapan na akong huminga. Parang kapag bumalik kasi ako, pinapatunayan ko nang tama sila all along at iyon sana ang iniiwasan kong mangyari.
Kung uuwi man ako, gusto kong uuwi akong proud sa sarili at hindi dahil bigo sa pangarap.
Tuloy-tuloy lang sana ako sa pag-aayos ng gamit nang maalala ko na
