“มาทำอะไรตรงนี้” นินิวเอ่ย
“เปล่า เธอมีอะไรหรือเปล่า” อาณาจักรเอ่ย
“เห็นหายมาก็เลยเดินมาดู ไม่มีอะไร”
พูดจบนินิวหมุนตัวกลับจะเดินเข้าด้านใน แต่อาณาจักรคว้าเอวบางรวบกอดเธอจากด้านหลัง
“นิว..ฉันคิดถึงเธอนะ”
อาณาจักรเอ่ยทั้งน้ำตาที่หญิงสาวรู้สึกได้เพราะมันหยดลงบนไหลของเธอ
“ฉันรู้ว่าต่อให้ฉันทำยังไง เธอคงไม่ให้อภัยฉัน แต่ขอฉันกอดเธอก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะกลับมาได้มั้ย ฉันเสียเธอ ฉันเสียลูกไปมันทรมาน แต่พอมาเห็นเธอกับลูกอีกครั้งโดยที่มีผู้ชายคนอื่นดูแล ฉันยิ่งทรมาน วันนี้ฉันขอกอดเธอ กอดลูกสักวันได้มั้ย” อาณาจักรเอ่ย
นินิวหมุนตัวหันกลับมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ก่อนจะใช้มือเรียวของตัวเองเช็ดน้ำตาที่เธอไม่เคยเห็นมันมาก่อนช้าๆ
“อืม”
นินิวตอบเพียงสั้นๆแล้วกอดเอวของเขาไว้พรางใช้หน้าของตัวเองซบลงที่อกแกร่งนิ่งๆ อาณาจักรรีบกอดตอบเธอทันที
“ฉันรักเธอ ฉันรู้ว่ามันสายไปที่จะพูด แต่ฉันอยากบอกว่า ฉันรัก
