CHAPTER 22
10:00 PM nang ma-discharge na ko sa Hospital. And now...heto ako ngayon sa may passenger seat kung saan katabi ko si Zeid na nag mamaneho.
Ilang minuto lang na walang nagsasalita samin pero maya maya pa ay binasag niya yung katahimikan.
"Am i Rude?"tanong niya na nag pa kunot ng noo ko.
"Huh.?"takang tanong ko. Imbis na magsalita siya...ay itinigil niya yung kotse niya at nakatingin lang siya sa manibela habang ako naman ay nakatingin sa kanya.
"Yung...pag faint mo kaninang umaga.. Hindi lang yun about sa allergy mo. Its also my fault!
The Doctor said na ...stress ka and over fatigue kasi hindi ka naka tulog ng maayos kagabi."seryosong sabi niya at agad na tumingin sakin.
.
.
"Saying sorry is not my type.. But, im really sorry for always
