คอนโด KLOEM
เวลา 21.32 น.
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง…
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง…
เพราะออดที่ดัง ทำให้ฉันตื่นหลังจากที่เพลียหลับไปเพราะแรงกระแทกแบบมาราธอนจากคนข้าง ๆ ที่กำลังหลับแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ฉันจับยกแขนที่พาดเอวฉันไว้ออก แล้วจากนั้นก็เดินไปหารื้อเสื้อผ้าไอ้พี่มาสวมใส่ เนื่องจากชุดของฉันมันหมดสภาพเพราะฝีมือไอ้คนที่หลับอยู่
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง…
เสียงออดหน้าห้องก็ยังดังไม่หยุด กดบ้ากดบออะไรนักก็ไม่รู้
ทำอย่างกะมีคนจะตาย
“เคลิ้มล่ะ” ผู้หญิงตรงหน้าเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเปิดประตู เธอเหมือนชินกับการเจอกับผู้หญิงที่เข้าออกห้องนี้
เหมือนไม่ใส่ใจเลยด้วยซ้ำว่าฉันเป็นใคร
อ้อ! ฉันลืมไปว่าเคลิ้มไม่ใช่ของใคร แต่เป็นของทุกคน
“หลับค่ะ” ในเมื่อเธอทำเหมือนไม่มีอะไรฉันก็ควรทำแบบเธอสินะ
คงต้องทำตัวให้กลมกลืน
เธอเดินแทรกตัวเข้ามาแบบไม่พูดไม่ถามอะไรต่อ เดินตรงไปยังห้องนอนอย่างชำนาญทาง
ฉันเห็นแบบนั้นจึงปิดปร
