บ้านฮอลล์จิว
เวลา 11.46 น.
-KLOEM TALK-
“ใกล้ตายยัง” ปากแบบนี้ไม่มีใครหรอกครับ นอกจากพ่อบังเกิดเกล้าไอดอลของผมเอง
“รอพ่อกระทืบผมว่าคงได้เผาพอดี” ผมตอบและยักคิ้วใส่คนเป็นพ่อ ซึ่งพ่อของผมปรายตามองและเดินมานั่งไขว่ห้างที่โซฟาปลายเตียง นั่งมองทีวีไม่ได้หันหน้ามาคุยกับผมโดยตรง
ผมกลับมานอนบ้านตั้งแต่วันที่ขืนใจน้องสาวของเพื่อนสนิทไป นับตั้งแต่วันนั้นผมไม่ได้ออกไปไหน ยังไม่ได้ไปเอาใครต่อ ได้แต่นอนอยู่ในห้องนอน ทำตัวเหมือนคนป่วยใกล้ตาย
คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงให้ได้ไอ้อ้วนมาเป็นเมียแบบที่มันเต็มใจ
แบบที่มันรักผม ไม่ใช่ตอนนี้ที่มันรักคนอื่น
พอผมทำตัวเป็นหมาหงอยใกล้ตาย แม่ก็ใจดีหาข้าวหาน้ำมาป้อนถึงปาก พูดจาแสดงความเป็นห่วงเป็นใย และสงสัยคงทนไม่ไหวถึงได้ให้พ่อเข้ามาป่วนผมถึงในนี้
“หึ มึงอกหักหรือใครหักอก สภาพถึงได้น่าสมเพชแบบนี้” นี่แหละครับปากของพ่อผม
“เปล่า ผมสบายดี” แถสีข้างแทบถลอกครับ ทั้งท
