-NUMNIM TALK-
“!”
“ว่าไง” ไอ้พี่มันถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฉันเงียบทำหน้านิ่ง จะไม่นิ่งได้ไงล่ะก็ฉันตกใจ
“ว่ายังไงอะไรพี่” ฉันทำเป็นไม่เข้าใจ ก็แค่อยากเบี่ยงเบนคำตอบ แต่เหมือนฉันจะหนีคำตอบไม่ได้ เมื่อไอ้พี่มันตบไฟเลี้ยวจอดข้างทาง แล้วจากนั้นก็หันมามองหน้าฉัน
“ที่กูถามไปเมื่อกี้ไง” หน้าพี่มันจริงจังมาก
“โอ๊ย! ตลกไปเรื่อยนะพี่อะ” คือตอนนี้ฉันเริ่มจะไม่ตลกแล้ว แต่ก็พูดออกไปเพื่อกลบเกลื่อนค่ะ
“กูพูดจริง ไม่ได้ตลก”
“เฮอะ! อย่างพี่จะหยุดสำส่อนได้ว่างั้น” จริงไหมล่ะ ที่ฉันพูดมามันผิดตรงไหน ผู้หญิงของเขามากมายขนาดนั้น และฉันยังจำได้ที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ‘เคลิ้มไม่ใช่ของใคร เคลิ้มเป็นของทุกคน’
“ถ้าเราใจตรงกัน กูโล๊ะทิ้งให้หมดเลยอะ” เป็นคำตอบที่ไม่ทีความชัดเจนเอาซะเลย
“ถ้าไม่ตรงพี่ก็จะเป็นแบบที่ผ่านมา เอาใครไปเรื่อยไม่คิดจริงจังกับใคร แบบนั้นใช่ไหม”
“ก็กูถึงถามมึงนี่ไงว่าถ้ากูจริงจัง มึงจ
