"แล้วแต่เจ้าจะคิด ซิงเหม่ย ข้ามีวิธีที่ช่วยให้อ๋องเจียอี กลับมาเหมือนคนปกติ "
"เจ้าบอกข้าได้หรือไม่"
"พรุ่งนี้ เจ้ามาหาข้าที่หอเมฆา "
นี่ฉันต้องมาตามนัดสินะ เพื่อจะได้รู้วิธีแก้พิษ
จวนอ๋องเจียอี
"อาการของท่านกลับมาปกติ "
"ใช่ เพราะการกอดของนาง "
"นี่ท่านรู้ ว่า"
"เห้ย เจ้าคิดมากไป"
"แล้วยังไงล่ะ ท่านอ๋อง "
"ข้า เผลอไปสัมผัสกับตัวนาง ทำให้โลหิตในตัวข้าไหลเวียนดีขึ้น และรู้ว่านางสามารถช่วยข้าได้"
"ท่านจึงกักตัวนางไว้ "
"ก็มีส่วน"
ในระหว่างนั้นซิงเหม่ย กำลังเดินทางไปที่หอเมฆา เธอกำลังเดินอยู่ในตลาด เพื่อจะไปหอเมฆา ตามนัด
"เจ้าเรียกข้ามา"
"เจ้ามานี่ "
"เจ้าลองจับมันดู "
"อุ้ยยยย นี่มัน "
"ที่แท้ ก็เป็นเจ้า เจ้าคือน้องสาวของข้า "
"เดี๋ยวนะ ข้าไม่เข้าใจ"
"ต้นไม้นี่เรียกว่าหยกขาว ถ้าถ้าเจ้าจับมันมันจะกลายเป็นค้าง ที่เกาะต้นไม้ อย่างที่เจ้าเห็น มีเพียงตระกูลเราเท่านั้น ที่เป็นแ
