Episode 9

1449 Words

Episode 9 เมื่อคืนสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตของฉัน แต่น่าเสียดายที่มันไม่ใช่แค่ฝันร้าย แต่มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉันจริงๆ ฉันได้มีอะไรกับผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะหน้าตาและรูปร่างดีเป็นอย่างมาก แต่จิตใจของเขานั้นชั่วร้ายยิ่งกว่าใครๆเสียอีก ทั้งๆที่ฉันจะเก็บครั้งแรกของตัวเองเอาไว้เพื่อคนที่ตัวเองรักแท้ๆ แต่ก็ต้องมาเสียซิงให้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ซะได้ ฮือๆ... ทั้งๆที่ฉันมาทำงานพิเศษวันแรกก็มาเจออะไรแบบนี้เข้าซะแล้ว ฉันคงจะทำงานที่นี่ต่อไม่ได้แล้วแหละ "เมื่อไหร่จะเลิกร้องไห้สักที น่ารำคาญ" เสียงทุ้มเข้มร่างสูงเอ่ยดังขึ้น ในมือของเขาถือบุหรี่อยู่ และเขากำลังนั่งนั่งอยู่ตรงปลายเตียง หลังจากที่เขามีอะไรกับฉันเสร็จจนพอใจเขาก็ปล่อยให้ฉันนอนอยู่บนเตียง แต่ฉันนอนไม่หลับหรอก เพราะฉันรู้สึกแย่มากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น และตอนนี้น้ำตาเจ้ากรรมของฉันมันก็ไหลไม่หยุดเลย อยากหนีไปให้พ้นๆจากตรงนี้จัง "ฮึก... ก็ฉันไม่นึกว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นในชีวิตของฉัน" ฉันบอกออกมาตามตรงก่อนจะปาดคราบน้ำตาที่เลอะแก้มเต็มไปหมด "ฟู่วววว... แค่เสียซิงแค่นี้ทำเป็นเสียใจไปได้ สักวันนึงเธอก็ต้องเสียอยู่แล้ว" ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะพ่นควันสีเทาออกมาซึ่งมันก็คือควันบุหรี่นั่นเอง ฉันไม่ชอบผู้ชายสูบบุหรี่เลยอ่ะ มันเหม็นมากๆ แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกเขาออกไปแบบนั้น เพราะเขาน่ากลัวเกินกว่าที่ฉันจะกล้าพูดออกไป "ฮึก... แต่ฉันไม่คิดว่าจะมาเสียให้กับผู้ชายอย่างนายไง ใครที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ" ฉันบอกออกมาก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมโปรง ตอนนี้ฉันกำลังนอนโป๊เปลือยอยู่บนเตียง เพราะว่าเขาไม่ให้ฉันใส่เสื้อผ้าไงละ และที่สำคัญพวกชุดชั้นในของฉันมันก็ฉีกขาดไปแล้วด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่าจะเป็นฝีมือของใคร "ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันชื่อคีย์ จำใส่หัวสมองเอาไว้ด้วย!" ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาอย่างเหลืออด มือหนาของเขาดึงผ้าห่มที่ฉันใช่คลุมโปรงออกมา และจากนั้นเขาก็ประกบริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาในโปรงปากของฉันด้วยความหื่นกระหายก่อนจะตวัดรัดเกี่ยวอย่างเชี่ยวชาญ จูบของเขาทำให้ลิ้นของฉันแทบจะละลาย มันหวานหอมและดุดัน ที่สำคัญฉันได้กลิ่นของบุหรี่ที่ฟุ้งกระจายไปทั่วปาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ฉันกำลังรู้สึกดีกับคนที่ช่วงชิงครั้งแรกของฉันไป มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลย "อะ...อื้อ!" ฉันพยายามขัดขืนและทุบตีอกแกร่งของเขาขณะที่ฉันเริ่มรู้สึกตัวว่าไม่ควรจะหลงใหลในสัมผัสของเขา "หึ... จูบเป็นแล้วรึไง" "มะ...ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย!" ฉันเอ่ยปฏิเสธก่อนจะผลักเขาออกไปให้ไกลจากตัวฉันที่สุด "ไม่ซื่อสัตย์เลยนะ ทั้งๆที่ร่างกายเธอตอบสนองต่อฉันดีแท้ๆ" ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปาก คำพูดของเขามันแทะโลมฉันมากๆ "ฉะ... ฉันจะกลับบ้านแล้ว! โอ๊ยยยย!" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อฉันลุกขึ้นมาจากเตียงและก้าวเดิน ขาทั้งสองของฉันมันอ่อนแรงเอามากๆ และฉันเจ็บตรงช่องทางของฉันสุดๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าการเสียครั้งแรกไปมันจะทำให้ฉันเจ็บแสบขนาดนี้ "จะกลับบ้านเหรอ แค่เดินก็ไม่รอดแล้วมั้ง" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความสนุก "ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องกลับ!" ฉันบอกออกมาก่อนจะก้าวเดินไปหยิบเศษซากเสื้อผ้าของตัวเอง ยังไม่ทันที่ฉันจะใส่เสื้อผ้าของตัวเองที่ยับยู่ยี่ไม่เป็นชิ้นดี จู่ๆร่างสูงก็โยนเสื้อเชิร์ตตัวใหญ่มาให้ฉัน "ใส่นั่นซะ!" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างดุดัน ฉันอึกอักและทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย "ฉันไม่..." "ใส่เดี๋ยวนี้! อยากโดนเอาอีกรึไงวะ" "กะ...ก็ได้" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมใส่เสื้อตัวนั้นอย่างว่าง่าย ฉันกลัวสุดๆเวลาที่เขาใช้สายตาคมเข้มจ้องมองฉันมันเหมือนกับสัตว์ป่าที่กำลังโกรธเกรี้ยว "เธอมีบ้านให้กลับด้วยเหรอ ฉันนึกว่าเธอหนีออกมาจากบ้านซะอีก" คีย์เอ่ยขึ้นพลางใช้มือหนาจับใบหน้าของฉันเอาไว้ และเขาก็ดึงฉันเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น "นะ....นายรู้ได้ไง?" "หึ... ฉันเดาถูกสินะ และถ้าให้เดาอีกเธอใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ก็เหมือนกำลังทำงานบริการอยู่ใช่ป่ะ?" คีย์เอ่ยขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท คำพูดของเขาแทบทำให้ฉันอยากจะตบหน้าเขาไปแรงๆ แต่ทำไม่ได้ "จะบ้าเหรอ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ!" "หึ... แต่เเว๊บแรกที่ฉันเห็นเธอ ฉันคิดว่าเธอเป็นแบบนั้นนะ แล้วก็คิดว่าเธอเป็นคนที่ลูกน้องของฉันหามาให้ซะอีก" ร่างสูงบอกก่อนจะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ฉันรู้สึกรังเกียจสัมผัสของเขาจังเลย ไม่ชอบแบบนี้จริงๆ อยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด... ฉันรู้สึกกลัวไปหมดแล้ว "แต่หลังจากนั้นนายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ใช่แบบนั้น และที่สำคัญทั้งๆที่นายรู้แต่นายยังฝืนจะมีอะไรกับฉันอีก!" ฉันบอกออกมาด้วยน้ำตา ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแย่จนน้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาอีกครั้ง "ก็เธอ... ยั่วฉันก่อนนี่หว่า และที่สำคัญฉันก็อยากจะมีอะไรกับผู้หญิงซิงๆมานานละ" ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะดูดคอฉัน... ใช่! ฟังไม่ผิดหรอก เขากำลังดูดคอฉันอยู่ แม้ว่าฉันขัดขืนเท่าไหร่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ และตอนนี้เขาก็ดูดคอฉันไปหลายรอยแล้วด้วย ไม่รวมถึงรอยเมื่อคืน... "เธอชื่อซินอี๋ใช่ไหม... ฉันจะจำเอาไว้ อ่ะนี่เงิน ฉันให้ ฉันรู้นะว่าเธอไม่มีสักบาท" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะโยนเงินเป็นปึกให้กับฉัน ฮือๆ เขาเห็นฉันเป็นผู้หญิงขายตัวจริงๆใช่ไหมเนี่ย แถมเขายังมีเงินเยอะแยะขนาดนี้ฉันคิดว่าเขาคงจะเป็นคนที่รวยและมีอิธิพลมากแน่ๆ "ดีใจจนพูดไม่ออกเลยเหรอ ไม่เคยจับเงินเยอะขนาดนี้ใช่ป่ะ" ร่างสูงเอ่ยพลางหัวเราะในลำคอเบาๆด้วยความสะใจ ไม่ชอบเลยกับการดูถูกแบบนี้ และเขาคงจะคิดว่าฉันมันก็แค่ผู้หญิงขายตัวแน่ๆ ไม่ชอบใจเลยจริงๆ... "เงินพวกนี้ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!!!" ฉันบอกออกมาก่อนจะปาเงินปึกนั้นใส่ร่างสูงทันทีอย่างไม่เกรงกลัว ฉันทนไม่ไหวแล้วกับคนรวย ปากร้าย นิสัยแย่อย่างเขา คิดว่าเราแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ แล้วไง ฉันไม่กลัวอีกแล้ว ฉันจะต้องออกไปจากห้องนี้ให้ได้! "หืม ปากดีจัง ฉันอุตสาห์จ่ายค่าที่เอาเธอเมื่อคืนนะ ไม่รับไปเหรอ" "ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว นายกำลังเข้าใจผิดอะไรอยู่รึเปล่า?" "ฉันว่าฉันเข้าใจถูกนะ อีกไม่นานเธอก็ต้องทำงานนั้นอยู่แล้ว หึ" "คนอย่างนายนี่มัน...! ฉันไม่มีวันเอาเงินพวกนั้นจากนายหรอก ฉันเกลียดคนแบบนายที่สุด!!!" ฉันบอกออกมาก่อนจะออกแรงผลักร่างสูง จากนั้นฉันก็กัดมือของเขาอย่างแรงจนเลือดไหลออกมาทำให้ร่างสูงต้องรีบปล่อยกอดจากฉันทันที ทันใดนั้นฉันก็รีบหวั่นตัววิ่งหนีออกมาจากห้องและฉันก็ได้ยินคำพูดของเขาทิ้งท้ายเอาไว้ชัดเจน "ยัยตัวดี กูก็เกลียดผู้หญิงแบบมึงเหมือนกันแหละ!!!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more