ตอนที่ 5
1521 Words
สภาพบ้านที่พังยับเยินตรงหน้าทำให้ลัลนาถึงกับตกใจจนหน้าซีดเผือด และสิ่งแรกที่หล่อนคิดถึงในขณะนี้ก็คือ ยาย ยายผู้มีพระคุณของหล่อน
“ยาย...?!”
หญิงสาวร้องเรียกยายผู้ที่เลี้ยงดูตัวเองกับพี่ชายมาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ในใจก็ภาวนาให้ท่านปลอดภัยอย่าได้รับอันตรายใดๆ เลย
“ยายจ๋า ยาย... ยายอยู่ที่ไหนจ๊ะ...?”
วิ่งหาจนทั่วบ้านก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของผู้มีพระคุณ หญิงสาวปล่อยร่างให้ร่วงลงกองกับพื้น น้ำตาแห่งความทุกข์ทรมานทะลักทลายออกมาอาบแก้ม หล่อนรู้ดีว่าเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นเพราะใคร และมันเกิดขึ้นเพราะอะไร มือบางกำหมัดแน่นก่อนจะฟาดเปรี้ยงลงบนพื้นดินตรงหน้า
“ไอ้พี่สารเลว! ก่อเรื่องได้ทุกวันสิน่า...!”
“สวย... ยายอยู่นี่...” เสียงของสโรสินีดังขึ้นด้านหลัง และนั่นก็ทำให้ลัลนาหันไปมอง สิ่งที่ได้เห็นทำให้ลัลนายิ้มกว้างมากที่สุดในชีวิต
“ยาย... ยายจ๋า...” สาวน้อยรีบลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปกอดยายผู้มีพระคุณแนบแน่น น้ำตาแห่งความดีใจ โล่งใจทะลักทลายออกมา สโรสินียิ้มบางๆ ปลอบใจเพื่อนรักอยู่ใกล้ๆ
“แม่ของฉันได้ยินเสียงเอะอะก็เลยมาดู เห็นพวกนักเลงมันกำลังรื้อข้าวของอยู่แม่ก็เลยรีบพายายไปหลบที่บ้านของฉัน...”
“ขอบใจมากนะฟ้า ฝากขอบใจน้าสาด้วย...”
สโรสินียิ้มให้กับเพื่อนรัก “ไม่เป็นไรหรอกสวย เราเพื่อนรักนะ ว่าแต่เธอเถอะจะทำยังไงต่อไป... แล้วรู้ไหมว่าใครเป็นตัวการ”
ลัลนาคลายอ้อมแขนจากร่างของยาย แล้วหันมาสบตากับสโรสินี “จะใครล่ะฟ้า ก็ไอ้พี่ชั่วของฉันยังไงล่ะ มันคงไปเสียพนันแล้วไม่มีเงินจ่าย เขาก็เลยมาพังบ้านเอาน่ะสิ”
หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความแค้นเคือง ไม่อยากจะนับญาติกับลิขิตนักแต่ด้วยความที่สายเลือดเดียวกันทำให้หล่อนไม่สามารถตัดขาดจากพี่ชายนิสัยยิ่งกว่าแมงดาคนนี้ได้
“ฉันฝากยายไว้สักชั่วโมงนะฟ้า...”
“แล้วเธอจะไปไหนล่ะสวย นี่มันจะตีหนึ่งอยู่แล้วนะ”
สโรสินีพูดอย่างเป็นห่วง แต่ไม่มีใครสามารถต้านทานความคิดของลัลนาได้หรอก ในเมื่อหล่อนคิดจะทำอะไรก็จะต้องทำให้ได้ ไม่สนใจเวลงเวลาอะไรทั้งนั้น
“ฉันไม่สน ฉันจะไปเอาเลือดปากไอ้พี่สารเลวออก ฝากยายด้วยนะฟ้า...”
“แล้วเธอรู้หรือไงว่าตอนนี้พี่ลิขิตอยู่ที่ไหน”
“ผีพนันเข้าสิงแบบนั้นจะไปอยู่ที่ไหนได้ ฉันไปเดี๋ยวเดียวก็มา...”
ลัลนาแค่นยิ้มหยัน ก่อนจะหันไปปรับเสียงนุ่มพูดกับยายที่ยังคงยืนทำท่าทางหวาดกลัวอยู่ใกล้ๆ ด้วยความห่วงใย
“ยายจ๋า... สวยไปไม่นานก็จะกลับมานะจ๊ะ”
เมื่อยายยกมือขึ้นลูบหัวของหล่อนแล้ว หญิงสาวก็รีบหมุนตัวแล้วเดินออกไปจากบ้านของตัวเองทันที มุ่งหน้าไปสู่หน้าสลัมเพื่อไปยังบ่อนการพนันที่ใหญ่ที่สุดในพัทยาทันที
ไอ้พี่สารเลว วันนี้หากหล่อนไม่ได้เอาเลือดปากของมันออก อย่ามาเรียกหล่อนว่า ไอ้สวยเลย
ลัลนาย้ำชัดกับตัวเองภายในใจอย่างเดือดดาล ดวงตาหวานฉ่ำที่ได้อิทธิพลจากแพขนตาดกดำวาววับไปด้วยไฟโทสะ และหากวันนี้ไม่ได้ระเบิดมันออกมาล่ะก็ หล่อนคงต้องอกแตกตายแน่ๆ
บ่อนการพนันขนาดใหญ่... ไม่สิ มันหรูหราเกินกว่าบ่อนการพนันธรรมดาทั่วไป มันเทียบเคียงกับบ่อนคาสิโนตามต่างประเทศได้เลยแหละ แต่มันจะเป็นบ่อนการพนันหรือว่าคาสิโนก็ช่าง ยังไงซะหล่อนก็จะต้องเข้าไปลากคอไอ้พี่สารเลวออกมาฟัดให้เลือดกบปากให้จงได้ หรือบางทีหล่อนอาจจะเข้าไปจัดการกับเจ้าของไอ้บ่อนเฮงซวยที่มัวเมาประชาชนแห่งนี้เสียให้รู้แล้วรู้รอดเลยก็เป็นได้
“จะเข้าไปทำอะไร ในนี้ไม่ให้เข้ามาหากินหรอกนะน้องสาว”
ไอ้การ์ดที่แต่งชุดดำสองคนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูเอ่ยแซวขึ้นด้วยคำพูดสนุกปาก และหากไม่จำเป็นต้องเข้าไปข้างในล่ะก็หล่อนคงเอาเลือดหัวของไอ้สองคนนี้ออกมาล้างฝ่าเท้าแล้วล่ะ ผู้ชายอะไรเห็นผู้หญิงเป็นอีตัวไปซะหมดทุกคน
“จะเข้าไปเล่นไพ่...” ลัลนากระชากเสียงตอบ
“เล่นเป็นหรือน้องสาว ให้พี่สอนให้ไหม...”
มันทำท่ากรุ้มกริ่มใส่ หญิงสาวลืมตัวกำลังจะยกหมัดขึ้นต่อย แต่ก็คิดได้เสียก่อน จึงทำได้แค่เพียงถอยหลังหนีและกัดฟันยิ้มบางๆ ออกไป ทั้งๆ ที่อยากจะต่อยพวกมันใจจะขาด
“แม่ตายคาวงไพ่ พ่อถูกจับเพราะเล่นไพ่ ส่วนพี่ชายก็กำลังเล่นไพ่อยู่ข้างใน แบบนี้พวกพี่คิดว่าหนู... จะเล่นไพ่ไม่เป็นใช่ไหมคะ” หล่อนกัดฟันตอบออกไป และก็ได้เห็นพวกมันทำหน้าสยดสยองไปตามๆ กัน
“เข้าๆ ไปเลยน้องสาว...”
แล้วพวกมันก็รีบเปิดทางให้โดยสะดวก ลัลนาก้าวเข้าไปภายในสถานที่กว้างขวางตรงหน้าอย่างรวดเร็ว กวาดสายตาไปมองรอบๆ ห้องเพื่อให้เห็นพี่ชายของตัวเอง แต่ภายในบ่อนการพนันแห่งนี้ช่างคลาคล่ำไปด้วยผู้คนจำนวนมหาศาล และคนพวกนี้ก็กำลังสนุกสนานอยู่กับกิจกรรมเสี่ยงดวงตรงหน้าอย่างมีความสุข
หล่อนหาพี่ชายไม่พบ... ลิขิตไปอยู่ตรงไหนกันนะ?
หญิงสาวชะเง้อไปตามโต๊ะต่างๆ ที่มีคนจำนวนมากรุมกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อน โต๊ะแล้วโต๊ะเล่าก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่ชายตัวเอง หรือว่าเขาไม่ได้อยู่ในนี้ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อบ่อนการพนันคือบ้านหลังที่สองของลิขิต เขาไปไหนไม่ได้หรอกนอกจากที่นี่
แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกันล่ะ... มันยังมีที่เล่นนอกจากบริเวณนี้อีกไหม?
ลัลนาหยุดอยู่ริมห้อง กวาดตามองไปทั่วๆ ห้องเพื่อหาทางเดินที่สามารถมุ่งหน้าออกไปยังห้องอื่นๆ ได้ และหล่อนก็ได้เห็นมัน มันเป็นทางเล็กๆ อยู่ทางซ้ายมือด้านในสุด มีการ์ดยืนอยู่สองคน และสองคนนั้นก็ไม่ได้ให้ความสนใจต่อหน้าที่ของตัวเองสักเท่าไหร่
หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้กับตัวเองเพราะสมองคิดหาหนทางที่จะเข้าไปภายในสิ่งหวงห้ามที่คิดว่าพี่ชายอาจจะอยู่ในนั้นออกมาได้แล้ว
“เอ่อ พี่ชายรูปหล่อคะ หนูเห็นโต๊ะนู้นน่ะค่ะ ทางนู้น...”
ลัลนาที่พึ่งจะเดินมาหยุดตรงหน้าสองการ์ดหนุ่มแสร้งทำหน้าตาตื่น ชี้มือชี้ไม้ไปทางโต๊ะที่อยู่ทางด้านขวาสุด ผู้ชายสองคนมองตามมือของหล่อนไปทันที
“เขาทะเลาะกันค่ะ เห็นว่าโกงอะไรกันไม่รู้จะมีเรื่องกันอยู่แล้ว พี่สุดหล่อทั้งสองคนช่วยไปดูหน่อยได้ไหมคะ”
สงสัยว่าตั้งแต่เกิดมาคงไม่เคยมีใครชมพวกมันว่าหล่อมั้ง เพราะพอมันได้ยินคำชมของหล่อนเท่านั้นก็ยิ้มกว้างและรีบทำตามคำสั่งของหล่อนทันที หญิงสาวเบ้ปากให้กับความโง่ของพวกมัน ก่อนจะรีบแทรกซึมตัวผ่านเข้าไปภายในสถานที่ตรงหน้าอย่างรวดเร็วและไร้ร่องรอย
ภายในถูกตกแต่งด้วยโทนสีเข้มเน้นสีน้ำเงินอมดำเสียส่วนใหญ่ ทางเดินถูกปูด้วยพรมสีดำสนิท แสงไฟนวลตาจากกำแพงที่ติดไว้ตลอดทางไม่ได้ทำให้ความน่าสะพรึงกลัวของการตกแต่งนี้ลดลงเลย มันดูลึกลับ อันตราย และบอกเป็นนัยๆ ว่าอย่าได้แหยมมายุ่งด้วยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นมีสิทธิ์ตายก่อนวัยอันควรแน่
แต่หล่อนไม่กลัว... ในชีวิตนี้หล่อนเคยกลัวอะไรซะที่ไหน กลัวแค่อย่างเดียวเท่านั้นก็คือความปลอดภัยของยายสำลีเท่านั้น
หญิงสาวเรียกความมั่นใจของตัวเองที่มันถูกไอ้ความมืดดำของการตกแต่งแสนพิสดารของสถานที่ตรงหน้าดูดกลืนไปให้กลับคืนมาในทันที แม้มันจะไม่เต็มร้อยเหมือนเดิมเมื่อเข้ามาลึกยิ่งขึ้น แต่มันก็ยังดีกว่าไม่หลงเหลือความมั่นใจเลยไม่ใช่หรือ
หล่อนเดินลึกเข้าไปด้านใน ประตูบานแล้วบานเล่าที่หล่อนก้าวผ่านพาหล่อนลึกเข้าไปด้านในทีละนิด จนบางครั้งหล่อนก็อดหวั่นไม่ได้ว่าอาจจะหาทางออกไม่พบก็เป็นได้ บ่อนแห่งนี้ใหญ่โตมากนัก ด้านหน้าเป็นที่เล่นการพนัน ขณะที่ด้านหลังเป็นตึกสูงใหญ่และตกแต่งอย่างสวยงามราวกับที่อยู่ของเทพเจ้า
- Writer
