ตอนที่ 12

1852 Words

คนตัวโตยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านอะไรเลย และเขาก็ทำให้หล่อนปากคอแห้งผากเมื่อมือใหญ่สีแทนสุขภาพดีของเขาเลื่อนไปจับที่ปมผ้าเช็ดตัวเอาไว้ เขายังไม่ได้กระชากมันออกไป แต่กระนั้นมันก็ทำให้หล่อนเห็นความไม่เรียบของผ้าเช็ดตัวผืนนั้น ตรงหน้าขาของเขามันมีอะไรดุนดันออกมา หล่อนหน้าแดงก่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า จ้องมองมันตาโตเท่าไข่ห่าน และก็ไม่ต้องเสียเวลาจินตนาการอะไรอีก เมื่อเฟเบียนใจดีที่จะปลดผ้าเช็ดตัวที่เป็นสิ่งที่ห่อหุ้มกายหนุ่มแสนสมบูรณ์แบบเอาไว้ ผ้าสีเข้มนั้นร่วงลงไปกองที่ด้านหลังส้นเท้า และสิ่งที่มันดุนดันผ้าเช็ดตัวผืนนั้นอยู่ก็ปรากฏแก่สายตา ใหญ่มาก... นี่คือคำแรกที่สมองคิดออก ยาวด้วย... นี่คือคำที่สองที่สมองคิดออกเช่นกัน ทั้งใหญ่ทั้งยาว... และสุดท้ายสมองก็ไม่สามารถคิดอะไรออกได้เลยนอกจากคำว่าใหญ่ๆ ยาวๆ เท่านั้นแ ปากคอแห้งผากราวกับกำลังหลงเดินอยู่ในทะเลทราย มันคึกคัก น่ากลัว และพร้อมพรักที่จะฟาดฟันกับห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD