I HATE YOU 13
“อือ” ยี่สิบนาทีกับการเดินเลือกซื้อของขากลับกรอาสาเป็นคนปั่นจักรยานเองเพราะกลัวว่าฉันจะเหนื่อย
“เอาไว้หลังงานจะพาไปเที่ยวนะ บอกเพื่อนค่อยไปช่วงปลายปีไหมตอนนั้นญี่ปุ่นก็สวยเหมือนกัน”
“อือ เดี๋ยวจะบอกเพื่อน อ้อผักบุ้งย้ายเข้าบ้านใหม่แล้วนะ แอบใจแป้วเลยอะต้องห่างเพื่อนอีกแล้ว” ฉันเล่า ซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างของกร รับรู้ได้ว่ากรเองก็ตกใจจนเผลอเกร็งร่างเหมือนกันอะไรจะเล่นใหญ๋เบอร์นั้นก็ไม่
“ติดเพื่อนเกินไปแล้วนะ”
“ก็เพื่อนคือความสุขของเรา พวกนั้นคือรอยยิ้มคือครอบครัว...”
“เราก็เป็นครอบครัวของเธอ พ่อแม่ไอ้เติร์ดก็ครอบครัว เราคือครอบครัวเดี๋ยวกันนะ” ครอบครัว ฉันชอบคำนี้จัง
“เออใช่ เติร์ดมันส่งอะไรมาให้ไม่รู้เห็นบอกว่าสำคัญมากมันเลยไม่ยอมให้แกะ มันบอกให้รอแกะวันงานแต่งพร้อมกันอะ มันบ่นใหญ่เลยว่าบอกมันช้า มันบอกลางานไม่ทัน” เติร์ดที่กรพูดถึงคือน้องชายของเขานั่นแหละทีแรกฉันคิดว
