โมอา’ s Part
“คุยกันหน่อยได้มั้ย” รันเวย์พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเศร้า และสีหน้าของเขาก็ดูรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด
ฉันยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธไป เพราะฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะต้องทำยังไง ตอนแรกก็กะว่าไปเที่ยวกับเพื่อนให้สบายใจ แต่จู่ๆ เขาก็โผล่มาซะงั้น
“ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องเถอะ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงก็ยังมีพวกเรา” อาร์ตพูดขึ้นพร้อมกับแตะไหล่ฉัน
“อาร์ต! ยังจะต้องให้คุยอะไรอีก นายนั่นทำเพื่อนเราเสียใจนะ” ไผ่หลิวโต้กลับทันทีที่อาร์ตพูดจบ
“ให้โมอาเลือกและตัดสินใจเองไผ่หลิว เราเป็นเพื่อนเราแค่อยู่ข้างๆ ก็พอ” หลังจากอาร์ตพูดจบฉันก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาขึ้นมาอีกครั้ง
“ชิ~ แล้วแต่แกละกันโมอา” ถึงไผ่หลิวจะดูไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ก็เชื่อฟังคำพูดของอาร์ต
“โมอา…” รันเวย์เรียกชื่อฉันอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้
“ฉันขอร้อง นะ” เขาพูดพร้อมกับเอื้อมเมือมาจับฉัน
“อืมม” ฉันตอบเข
