แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าไป ในที่สุดเสี่ยวเจิน ก็ได้ยินเสียงผิวปากสั้น ๆ ดังมาจากอีกฝั่งของกำแพง
เด็กสาวรีบเข้าไปแจ้งข่าวองค์หญิงที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องหลัก "ฟู่หม่ากลับมาแล้วเพคะ!"
อันหนิงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ตอนที่เขาขึ้นไปในป่า นางก็รู้สึกกังวล เพราะบนภูเขายามค่ำมืดไม่มีแสงสว่างใดๆ อาจถูกสัตว์มีพิษกัด หรืออาจจะเกิดอันตรายที่คาดเดาไม่ถึงขึ้นมา
หลังจากที่เสี่ยวเจินมาบอกไม่นาน เสียงฝีเท้าหนักแน่นมั่นคงก็เดินเข้ามาในห้อง แน่นอนว่าเสื้อผ้าของเขาย่อมเลอะไปด้วยโคลน
“อาหารเย็นยังไม่เสร็จ ท่านไปอาบน้ำก่อนเถอะ”
"องค์หญิงช่วยอาบน้ำให้ข้าได้หรือไม่" ฉู่จวิ้นถามเสียงอ้อนๆ
"ไม่ได้ ข้าไม่สะดวก" ช่วงเย็นวันนี้หญิงสาวรู้สึกปวดท้องเล็กน้อย และเห็นว่ารอบเดือนของตนเองมาพอดี ดังนั้นช่วงนี้นางจึงทำตัวใกล้ชิดกับเขาไม่ได้
ฉู่จวิ้นได้ยินดังนั้นเขาก็เดินคอตกเข้าไปหลังฉาก
