CHAPTER 61
Humagulgol ako sa gitna ng daan sa kawalang pag-asa. Nasapo ko ang masakit kong ulo. Hindi pa ganap ang aking paggaling ngunit matigas talaga ang aking ulo. Ngunit mukhang ito yung laban na kailangan kong isuko. Labang kailangan kong bitiwan at hayaan na lang. Pakirdam ko nang mga pagkakataong iyon, iniwan niya akong mag-isa sa gitna ng aming labang dalawa. Ramdam ko ang muling pagkabigo. Ngayon, parang wala na akong ipaglalaban. Yung wala nang silbi pang manindigan. Yung ubos na ubos na ako at wala nang maibigay pang pagmamahal kasi nasimot na ng babaeng unang nanakit sa akin at tanggap kong sa bahaging ito ng buhay ko, talunan ako.
Hanggang sa napansin kong tumigil ang sasakyan. Dahan-dahan kong itinaas ang humahapdi kong ulo. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib nang mak
