บทที่ 11 ได้โปรด

1974 Words

เวลาตอนเย็นเช่นนี้ที่อิตาลีพระอาทิตย์คงเพิ่งตก เคเรนด์ต่อสายหาแพนเค้กหลังจากที่เขากลับมาถึงคอนโดมิเนี่ยมราคาแพง ชายหนุ่มมีความรู้สึกเป็นกังวล เพียงแค่สงสารเธอก็เท่านั้น ซึ่งรอไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ [ฮัลโหลค่ะ พี่เคเรนด์...] “ไอ้อาเล็กซ์กำลังจะไปหา เธออยู่ไหน” เขากรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันทีที่ปลายสายกดรับ [อะไรนะคะ] “หรือมันอยู่กับเธอแล้ว...” [ไม่นะคะ พี่รู้ได้ไงคะ หรือว่า...] “ไม่ต้องสนใจหรอก พี่รู้ว่ามันจะไปหาเธอ เธออยากเจอมันหรือไง ไหนบอกไม่อยากเจอแล้ว ถ้าไม่อยากเจอพี่จะให้คนไปหา ถ้า...” [แพนขอบคุณพี่มาก ๆ นะคะ ที่เป็นห่วงแพน แพนจะออกจากที่นี่ค่ะ แต่ว่า...พี่คะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงแพนแล้วนะคะ แพนไม่อยากให้พี่มิล่าเข้าใจผิดไปมากกว่านี้แล้ว แพนอยากให้พี่...ง้อพี่มิล่าให้ได้นะคะ] “เอางั้นเหรอ แล้วเธอจะหนีไปอยู่ไหนล่ะ” ถึงกระนั้นเขาก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี อาจจะเป็นเพราะเห็นเธอมาตั้งแต่เด็ก เขามองเธอเป็นน้องสาวมาเสมอ [อืม น่าจะไปขออยู่กับเพื่อนที่เรียนด้วยกันค่ะ] “เฮ้อ โอเค...ก็ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาวิลเลี่ยมก็ได้ ถ้าเธอไม่อยากให้มิล่าเข้าใจผิด โอเคมั้ย” [ค่ะ ขอบคุณพี่มาก ๆ เลยนะคะ เอ่อ...แล้วพี่มิล่าสบายดีไหมคะ] “อืม ก็ดี...” เคเรนด์พูดพร้อมกับยกยิ้ม วันนี้เขาได้ไปกินขนมจีนกับเธอ และขณะนั้นเองที่เสียงออดหน้าประตูได้ดังขึ้น ตื๊ดด ตื๊ดด~ “โอเค แค่นี้นะ เหมือนมีคนมา...” ว่าเสร็จเขาก็ตัดสายทิ้ง เคเรนด์พันผ้าขนหนูรอบเอวสอบ เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ร่างหนาเดินไปที่ประตูบานใหญ่ เขามองจอมอนิเตอร์ก่อนจะส่ายหน้าเมื่อเห็นวิลเลี่ยมยืนอยู่ แกร็ก ~ “ทำไมไม่เปิดประตูเข้ามาเลยวะ” “ทำไมครับ นายคิดว่าเป็นคุณมิล่าเหรอครับ” วิลเลี่ยมยกยิ้ม เจ้านายของเขาดูท่าจะหงุดหงิดมาก “แต่ผมมีเรื่องของเธอจะบอก...” “เรื่องไร แล้วมึงจะไปไหน...” “ไปเดตครับ” วิลเลี่ยมฉีกยิ้มกว้างทำเอาเคเรนด์นึกหมั่นไส้ ที่ประเทศไทยข้อดีคือเขาไม่มีศัตรูเลย ประเทศเล็ก ๆ นี้ไม่ได้เป็นเป้าหมายทางการค้าของเขา ทำให้วิลเลี่ยมว่างมาก ไม่จำเป็นต้องตามติดชีวิตของเขาตลอดเวลา “แล้วเรื่องอะไรของมิล่า...ยิ้มอยู่ได้ไม่พูดสักที” “เอ่อ เห็นเธอลงไปข้างล่าง แต่งตัวโป๊จนเห็นนมเลยครับ” “ห้ะ...” เคเรนด์ไม่เชื่อหู “มึงมองนมเมียกูหรือไง...” “ไม่ได้มองเลยครับ มันเตะตาก็แค่นั้น” คำพูดของวิลเลี่ยมทำให้เคเรนด์หงุดหงิด เขาไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงเธอ ทว่า “มึงไปเดตที่ไหน...” “ร้านอาหารครับ ผมไม่ไปกับนายหรอกนะครับ” ไม่ทันที่เครนด์จะพูดให้วิลเลี่ยมตามไปด้วย เขากลับพูดดักหน้าคนเป็นนายเสียก่อน “ให้ผมไปเดตเถอะครับ” “เห้อ...” เจ้านายหนุ่มถอนหายใจ ความรักของวิลเลี่ยมกำลังเบ่งบาน แต่ความรักของเขากลับกำลังขมขื่น “ตามให้ก่อนว่าเธอไปไหน...” “ได้ครับ” เคเรนด์ปิดประตู เขาไปแต่งตัวเพื่อตามมิล่าออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าเธอไปไหน ทว่าแต่งตัวอย่างนั้นคงไปสถานบันเทิง ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากที่วิลเลี่ยมจะตามให้เขา เพียงแค่มีคอมพิวเตอร์เครื่องเดียววิลเลี่ยมก็สามารถหาให้เขาได้ @Friday night club ว่ากันว่าเป็นสาวอกหักแล้วจะติดปาร์ตี้ มิล่าในชุดสีแดงสด ทางด้านหน้าแหวกลงมาจนเห็นสะดือบุ๋มเล็ก เธอไม่ค่อยสนใจสายตาใครมองมา เพียงแค่ชอบแต่งตัวสวย ๆ ก็เท่านั้น “ค็อกเทลค่ะ” หญิงสาวเอ่ยปากบอกบาร์เทนเดอร์ที่อยู่ตรงหน้า ผมบ๊อบสั้นสีดำสนิทนี้ขับให้ผิวขาวนวลเป็นประกายเพิ่มมากขึ้น หญิงสาวตกเป็นเป้าสายของชายหนุ่มรูปงาม สวยสะกดยากที่จะเข้าหา ทว่า “สวัสดีครับ” เสียงทุ้มลึกที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้มิล่าสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันหลังไปมองก่อนจะพบกับผู้มาใหม่ ชายหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาดี เขาแต่งกายด้วยเสื้อยืดสีดำราคาแพง และกางเกงยีนตัวหนา “ค่ะ...” หญิงสาวค้อมศีรษะเล็กน้อย “นั่งด้วยได้ไหมครับ หากว่าข้าง ๆ ยังว่างอยู่” มิล่าหัวเราะเบา ๆ เขากำลังจะถามว่าใจเธอยังว่างอยู่ใช่หรือไม่ “ค่ะ” หญิงสาวไม่ปฏิเสธ การลืมคนรักเก่าที่ดีก็คงเป็นการมีรักครั้งใหม่ พอได้ยินอย่างนั้นร่างหนาถึงได้นั่งลงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ เธอ “วิสกี้ครับ” เขาเอ่ยปากบอกบาร์เทนเดอร์เช่นกัน ก่อนจะหันมาหาหญิงสาวข้างกาย “มาคนเดียวเหรอครับ” “ค่ะ...แล้วคุณ” “ผมโสดครับ เอ่อ...ดูรีบไปใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าของเธอที่ชะงักให้กับคำตอบของเขา “เปล่าค่ะ แค่ตกใจนิดหน่อย” “หึ แล้วคุณล่ะครับ มีเจ้าของหรือยัง” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ ท่าทางการพูดมีความสุภาพสูง มิล่ายกยิ้มบาง ๆ เป็นการตอบกลับเขาไป “ไม่สะดวกตอบเหรอครับ” “ไม่เชิงค่ะ เอาเป็นว่าไม่มีเจ้าของหรอกค่ะ” เธอตอบออกไปตามตรง มิล่าไม่รู้ว่าชายตรงหน้านี้จะรับอดีตของเธอได้หรือเปล่า เขาดูต่างจากรักครั้งก่อนของเธอมาก มากจนเกรงว่าเขาจะรับไม่ได้เลย “ดีใจจังเลยครับ” เขาว่าพร้อมกับยิ้มเขิน ใบหน้าขาวผ่องของเขาตกกระทบแสงไฟสลัว ทว่าเธอกลับมองเห็นภาพซ้อนเป็นใครอีกคน หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ เธอรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังนอกใจคนรักอย่างไงอย่างงั้นทั้ง ๆ ที่เลิกกันไปนานแล้ว ซึ่งชายคนที่เธอเห็นคงเป็นชายหนุ่มรูปงามคนนี้ที่กำลังเดินเข้ามาในคลับ ราวกับมีสปอตไลต์สาดส่องมา เคเรนด์ตกเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงหลายคน จากคนหนึ่งกระซิบให้เพื่อนมอง จนกลายเป็นว่าตอนนี้สายตาของสาว ๆ เกินครึ่งจับจ้องมองเขาอยู่ ร่างหนาในเสื้อเชิ้ตสีคราม เขาปลดกระดุมทางด้านบนสองเม็ด ผมสีน้ำตาลแดงของเขาเซทขึ้นอย่างลวก ๆ เพราะเกรงว่าจะมาไม่ทันมิล่า ทว่ามันกลับเผยให้เห็นโครงหน้าสมบูรณ์แบบของเขา สายตาคมกริบเลื่อนมองหาตำแหน่งของมิล่า เขาสบตากับหญิงสาวหลายคนที่มองมา ทำเอาพวกเธอต้องหลบสายตาให้กับดวงตาคมของเขา ทว่าสายตาคมนี้กลับหยุดให้กับแผ่นหลังบางของคนคุ้นเคย ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องหันมามอง ไม่จำเป็นที่จะต้องเห็นใบหน้าของเธอ แต่เขาก็จำเธอได้ แต่ร่างหนาของชายที่อยู่ข้างกายของเธอนี่น่ะสิที่ทำให้อารมณ์หึงหวงในตัวของเขาพุ่งปรี๊ดขึ้นเต็มปรอท เคเรนด์พ่นลมหายใจออกจากปลายจมูก เขาข่มเปลือกตาปิดลงเพื่อทำใจให้สงบก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงหัวมุมของคลับ ถึงตำแหน่งที่เขานั่งจะมืดสลัว ทว่ากลับมีสาวงามหลายคนเข้ามาทักทาย แต่ชายหนุ่มก็ปฏิเสธหมดทุกคน มีเพียงแค่เป้าหมายเดียวที่เขามองอยู่ มิล่าหัวเราะคิกคักให้กับคำพูดของชายหนุ่มข้างกาย เขาช่างมีมุกตลกชวนหลงใหลบวกกับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปด้วย หญิงสาวคล้อยตามทุกมุกจีบของเขา “ไม่หรอกครับ ผมไม่ชอบมาคลับแล้วเต้นแบบนั้น” “ทำไมเหรอคะ น่าสนุกออก” “คุณชอบเหรอครับ” “ก็...ได้อยู่นะคะ” เธอว่าพร้อมกับลูกขึ้นยืน หญิงสาวเซเล็กน้อย แต่ยังดีที่เขาลุกขึ้นคว้าเอวบางของเธอไว้ได้ทัน “อ๊ะ!...” “ขอโทษครับ” มิล่าส่ายหน้า เขาไม่จำเป็นที่จะต้องขอโทษเธอ เพราะเป็นเธอเองที่ลุกขึ้นกะทันหัน ต้องเป็นเธอเองต่างหากที่ต้องขอบคุณเขา ทว่าเคเรนด์กลับไม่คิดอย่างนั้น พรึ่บ! ร่างหนาลุกขึ้นยืน เขากระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดังลั่น ก่อนจะเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่ “มิล่า...” น้ำเสียงทุ้มลึกคุ้นหูทำให้มิล่าหันขวับไปมองทันที เธอเลื่อนฝ่ามือลงจากไหล่หนาของชายที่เพิ่งรู้จักกัน “ใครเหรอครับ...” “ไม่มีอะไรค่ะ คงทักคนผิดมั้งคะ” แม้จะเป็นการตอบกลับที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงปกติ ทว่ามันกลับทำให้ใจของคนฟังเจ็บแปล๊บ เธอไม่มองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ มิล่าหันไปยิ้มให้ชายข้างกายปล่อยให้เคเรนด์ยืนมองอยู่ตรงนั้น “ไปตรงนั้นไหมคะ คนไม่เยอะแล้วก็น่าสนุกด้วย” “ก็ดีนะครับ” เคเรนด์กำมือเข้าหากันแน่น เขาเลียริมฝีปากหนาเพื่อระงับอารมณ์คุกรุ่นที่เกิดขึ้น มิล่าไม่สนใจเขาเลยสักนิด ไม่สนใจว่าตอนนี้ใบหน้าของเขาจะร้อนผ่าวมากแค่ไหน ดวงตาคมแดงก่ำ เขามองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไปพร้อมกับชายอีกคน และแน่นอนว่าคนอย่างเขาปล่อยไปไม่ได้หรอก ฝ่ามือหนาถึงเอื้อมไปคว้าไหล่หนาของชายข้างกายเธอพร้อมกับปล่อยหมัดใส่อย่างแรง ผลั๊ว!! ตุบ! “กรี๊ดด!! นายทำบ้าอะไรเคเรนด์!” มิล่าตกใจ เธอกรีดร้องออกมาเสียงดังจนคนในคลับแตกตื่น ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สนใจ เคเรนด์กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นทั้ง ๆ ที่หมัดที่เขาปล่อยไปเมื่อครู่ทำเอาอีกฝ่ายแทบสลบ “อย่ายุ่งกับเธออีก...ถ้ามึงไม่อยากตาย!” เขาเค้นเสียงออกมาจากลำคอหนา หากวิลเลี่ยมมาด้วยเขาก็คงต้องยื่นมือขอปืนจากลูกน้องคนสนิท ซึ่งคำพูดของเคเรนด์ทำให้มิล่าตกใจ เคเรนด์ทำจริงอย่างปากว่าแน่ “นายนั่นแหละ อย่ายุ่งกับฉัน ปล่อย!...” มิล่าดึงฝ่ามือหนาของเคเรนด์ออก ก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตามองเธอ “เป็นห่วงมันหรือไง ไก่อ่อนฉิบหาย หมัดเดียวก็จะสลบ ชอบแบบนี้หรือไง...” “ฉันจะชอบใครก็ได้เคเรนด์ นายไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด” “ฉันเหมือนเดิม แต่ก่อนเธอก็ชอบฉันแบบนี้!” เคเรนด์ตะคอกออกมาเสียงดังลั่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “เหอะ เลิกพูดเรื่องเก่าสักที...” มิล่าแค่นเสียงออกมา คำพูดของเธอทำให้เขาผลักร่างหนาของไอ้หน้าอ่อนนี้ลง ก่อนจะเปลี่ยนมาคว้าข้อมือของเธอแทน ทว่า เพี๊ยะ! “อย่ายุ่งกับฉัน!” เธอกลับสะบัดข้อมือตบใบหน้าของเขา จนใบหน้าหล่อเหลาสะบัดตามแรงตบนั้น “ถ้านายไม่หยุด ก็อย่าหวังจะได้เจอหน้าฉันอีก” “_” “ชีวิตฉันพังก็เพราะนาย นายยังไม่รู้ตัวหรือไง ออกไปจากชีวิตฉันสักที...” “_” “อึก ได้โปรดเถอะ...เคเรนด์”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more