"ฉันทำงานนี้...แลกกับการได้มองตาเธอใกล้ ๆ แบบนี้มั้ง" เขาว่าน้ำเสียงนิ่งเรียบไร้การสั่นไหว ดวงตาคมจับจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
“จริงเหรอ” เคเรนด์ยิ้มให้เธอก่อนที่เขาจะยื่นมือไปคว้าสูทมาพาดไว้ที่ท่อนแขนแกร่ง
“มาสิ จะกลับไหม” หญิงสาวทำหน้างอ เขาเบี่ยงประเด็นอีกแล้ว เคเรนด์สามารถโอ้อวดได้เลยว่าเขาต้องทำอะไรบ้างเพื่อเธอ ทว่าเขากลับไม่พูด ขณะที่คนรอฟังก็อยากจะรู้เสียเหลือเกิน
“ไม่ ฉันจะอยู่ที่นี่ กลับพร้อมนาย...นายมาทำงานที่นี่ก็เพราะฉัน”
“ไม่หรอก ฉันมาทำงานที่นี่เพื่อตัวฉันเอง”
“_”
“เพราะการได้อยู่ใกล้เธอถือเป็นกำไรที่ดี” เขาว่าก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานเข้ามาใกล้ “กลับเถอะ เดี๋ยวฉันไปทำต่อที่คอนโด”
“_”
“หืม...” มิล่ากลืนน้ำลายลงคอ เธอมองเขาพร้อมกับใจที่สั่นไหว ไม่ว่ากี่ครั้งเขาก็สามารถกระโจนเข้ามาในใจของเธอได้ตลอด จนเกรงว่าวันหนึ่งเขาจะทำร้ายเธออีก
“เคเรนด์...นายทำให้ฉันหวังในตัวนายอ
