ไนล์ที่นั่งรอแม่มองเห็นคนที่เปิดประตูร้านเข้ามาก็กระโดดลงจากโซฟาที่นั่งแล้ววิ่งไปหาแม่ที่กำลังคุยกับช่าง นฤภรมองไปทางประตูแล้วก็เห็นฤกษ์ที่เดินตรงมาทางตนกับลูกชาย
“ไนล์ไปก่อนนะฮะ ไนล์ไม่อยากเจอพ่อฤกษ์” แล้วไนล์ก็วิ่งไปสะพายกระเป๋ากลับเข้าไปในห้องทำงานของแม่ที่อยู่ด้านหลังร้าน ไม่รอให้แม่ตอบ
“ไนล์ไปไหนหนิง?” ฤกษ์เดินมาหยุดหน้าแม่ของลูกพร้อมถาม
“ไปพักในห้องทำงานหลังร้านน่ะ ว่าแต่คุณมีอะไรเหรอ ถึงมาหาหนิงที่นี่”
“ทำไมฉันโทรมาถึงไม่รับสาย”
“ไม่เห็นรึไงคะว่าฉันยุ่งอยู่”
“แล้วทำไมไม่พกมือถือติดตัวตลอดเวลา”
“เวลาทำงาน ฉันไม่อยากพกมือถือให้เกะกะค่ะ แล้วคุณมีธุระอะไรคะ ถึงได้มาหาฉันที่นี่”
“จะคุยกันตรงนี้?” เขาถามพร้อมมองไปรอบๆ ที่ตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาทางตนและนฤภรอยู่
“งั้นไปคุยกันนอกร้านค่ะ”
“ทำไมไม่เข้าไปคุยหลังร้านที่ไนล์ไปพักล่ะ”
“ฉันต้องบอกคุณใช่ไหมคะคุณฤกษ์ว่าตอนนี้ไนล์ไม่พร้อมจะเจ
