“เข้าเรื่องเลยนะ จะเอายังไงกับคุณปกรณ์ เขามีภรรยาแล้วนะอลิน” แม้ไม่เคยเลี้ยงดู แม้ลูกไม่เคารพไม่ให้อภัย แต่คนเป็นแม่ก็ยังห่วงลูกเสมอ ถ้าเลือกเกิดได้ก็ไม่ได้อยากจะเป็นโสเภณี ไม่ได้อยากให้ลูกเติบโตในสถานกำพร้า ไม่ได้อยากให้คนอื่นเลี้ยงลูกตัวเอง ใครจะไม่อยากถูกรัก ทว่าภาระตอนนั้นมันหนักหนาซะจนติยาต้องเลือกทิ้งลูก
“เขารับผิดชอบลูกปลา ไม่ได้เกี่ยวกับฉันค่ะ เขามีสิทธิ์ที่จะอยู่หรือไม่อยู่ ในใบเกิดของลูกปลาก็มีชื่อเขาเป็นพ่อ ในเมื่อเขาหาเจอแล้วฉันจะทำอะไรได้คะ หรือคุณมีวิธีทำให้ฉันหนีเขาพ้นเหรอ” ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี อลินก็ยังคงแข็งกระด้างใส่แม่เหมือนเดิม ถึงครั้งนี้ติยาจะช่วยให้อลินหนีเสี่ยปอร์ได้หลายปีก็ใช่ว่าเธอจะอภัยให้หล่อน
“จะไม่เกี่ยวกับเธอได้ยังไง นั่นสามีของพี่สาวเธอเลยนะ มันทุเรศไปไหมอลิน” ติยาขึ้นเสียง ใบหน้าเคร่งเครียด พี่น้องจะใช้ผู้ชายคนเดียวกันมันไม่ได้ มีที่ไหนบ้างทำแบบนั้น ถึงมีก
