คืนนั้นทั้งคืนต่างคนต่างนอนไม่หลับ อลินไม่ยอมรับแม่ก็จริงแต่ก็ใช่ว่าเรื่องที่แม่พูดจะไม่มีเหตุผล แต่เรื่องทุกอย่างมันเป็นความผิดของอลินคนเดียวหรือไง ทำไมเธอต้องเป็นคนมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ด้วย คิดว่าเธอไม่แก้ปัญหาหรือไง ห้าปีก่อนที่ตัดสินใจพาลูกหนีมามันก็เป็นทางเดียวที่อลินหาทางแก้ปัญหาได้ แล้วตอนนี้คิดจะให้เธอทำยังไงอีก ต้องเป็นเธอเหรอที่แก้ปัญหานี้ ทำไมต้องเป็นเธอแค่คนเดียว
ทางด้านเสี่ยปอร์หลังจากที่พยายามนอนเท่าไหร่ก็ไม่หลับ ในหัวเขามีแต่เรื่องของอลิน เขารู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า แต่ไม่คิดว่าเบื้องหลังจะซับซ้อนขนาดนี้ ว่าไปแล้วอัญชันรู้เรื่องนี้หรือเปล่า
ไม่คิดคาดเดาให้เสียเวลา ปกรณ์กดโทรหาอัญชัน ไม่นานปลายสายกดรับ
(สวัสดีค่ะ)
“คุณว่างไหม”
(ก็ว่าง ทำไมคะ คุณโทรหาอัญมีเรื่องอะไรสำคัญเหรอ)
“คุณมีเรื่องสำคัญปกปิดผมอยู่หรือเปล่าอัญชัน”
(อัญต้องมีอะไรปกปิดคุณ แล้วทำไมอัญต้องบอกอะไรกับคุณ
