บ้านแห่งความทรงจำ

1451 Words

รถยุโรปขับมาจอดที่บ้านหรูข้างฟาร์มวัวหลังใหญ่ "เอ้า ลงไปถึงละ" เมื่อเพื่อนเปิดประตูรถคนป่วยก็ถึงได้รู้ว่านี่ไม่ใช่บ้านที่เขาอยากมา "มึงไม่ได้มาส่งกูที่บ้าน เหรอวะ" "มึงรู้ได้ไงว่าไม่ใช่" ตาบอดแล้วรู้ได้ยัง พ่อเอกให้เขามาส่งมันที่นี่ ให้กลับไปอยู่บ้านคนเดียวใครจะดูแล "กูได้กลิ่นขี้วัว" ดมมาตั้งแต่เด็กใครมันจะจำไม่ได้ กลิ่นขี้ที่กูคุ้นเคย "แม่งจมูกดีจริงๆ ฝึกไว้ๆ เดี๋ยวก็ชิน" หมอกฤษแทบหลุดขำ ตาบอดแต่จมูกดีจริงๆ "กวนตีนนะไอ้หมอ มึงมาส่งกูที่บ้านพ่อทำไม" เขาไม่อยู่..เขาไม่อยากอยู่กับพ่อ ที่ไม่อยากอยู่เพราะไม่อยากเป็นภาระของใคร "ถ้าไม่มาส่งที่นี่ จะให้ไปส่งที่ไหนวะ" "ไปส่งที่บ้านกูไง กูอยากกลับบ้าน กูไม่อยากเป็นภาระของใคร" "บ้านมึงไม่มีใครอยู่ ไปอยู่ที่นั่นใครจะดูแล" "กูอยู่คนเดียวได้ กูอยู่ได้ ไม่มีใครกูก็ไม่ตาย" ไม่ตายวันนี้แต่ตายวันพรุ่งนี้ แต่อดยากยังดีกว่าเป็นภาระของใคร "งั้นมึง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD